De oogst van vandaag: twee luiaards, een groene boomkikker, drie soorten apen, agoeti's, wasbeertjes, een hert, meerdere soorten hagedissen,prachtig gekleurde krabben en heel veel vogels, waaronder pelikanen.
Het begon met een busrit naar het natuurpark Manuel Antonio. Het park ligt zeven kilometer van Quepos, langs de Stille Oceaan. De rit met de bus gaat langs hotels, restaurants en cafe's die een wedstrijd voeren in het origineel zijn. Zo zag ik een klein schip hangend in de lucht en een groot vliegtuig, allebei omgebouwd tot bar. We rijden langs de nodige toeristische winkeltjes die me aan Azië doen denken, hier heb ik het nog niet eerder zo gezien. Het strand hier bij de ingang is prachtig wit en in het water dobberen pelikanen.
De ingang was een beetje lastig te vinden, maar uiteindelijk vinden we het. Daar staan tot mijn grote verbijstering een aantal mannen kokosnoten te verkopen. Had ik gisteren mezelf nog afgevraagd waarom er hier geen kokosnoten worden verkocht en voilà.
Bij de ingang staan diverse gidsen met verrekijkers op een statief, die hun diensten aanbieden. Het is verleidelijk, maar we doen het maar niet, het wordt wel prijzig anders. Maar we liften toch een beetje mee met de groepen die wel een gids hebben. Wanneer een groep ergens naar staat te kijken is het stom om niet ook een blik die kant op te werpen, niet dan? Op die manier zien we onze eerste luiaard hoog in de boom hangen. Ondersteboven, zoals een luiaard betaamt. De tweede ziet Theo een eindje verderop lui op een tak liggend, hij ziet er koddig uit. En dat allemaal op het pad het park in, dat belooft wat. Helemaal als we zien hoe een hertje tussen een groep mensen door, die niks doorhebben omdat ze naar boven kijken, het pad kruist om naar de overkant te gaan. Dat was nog eens een grappig gezicht.
Er zijn verschillende goed uitgezette routes in het park, met zulke goede paden dat ik mijn bergschoenen eigenlijk niet nodig heb. De borden met uitleg in, hoera, Engels zijn heel informatief. Het is verbazingwekkend dat in zo'n druk bezocht park, wat toch niet zo heel groot is, zoveel te zien is.
Bij het strand zijn de dieren wel heel erg op de mensen gericht, kapucijnapen en wasbeertjes zitten op de loer. Zo hoorden we van een drietal jongelui dat de aapjes hun lunch hadden geroofd. En zien we de wasbeertjes hun reputatie eer aan doen door in een vuilnisbak te kruipen.
Bij het strand staat ook een houten uitkijktoren, waar we een verdwaald groen boomkikkertje zagen. Hij had zich verstopt tussen twee latten en leek net een sinterklaas chocolade kikker, maar dan gifgroen.
Zo volgend we de nodige paden op en neer, heerlijk in de schaduw. Zagen nog wat agoeti's en vogels. En hoorden we de brulaap, die zijn naam eer aan deed. Gelukkig kregen we hem ook nog te zien. Terwijl we over de rustige paden lopen, hoor ik overal om me heen geritsel. We zitten best ver van het water en toch zie ik overal krabben wegschieten. Prachtig gekleurd, paars, oranje en zwart zijn ze. Zodra ze gevaar zien schieten ze hun holletjes in, een ritselend geluid makend terwijl ze door de dode bladeren schuiven.
Aan het eind van de dag betrekt de lucht en horen we het dreigend donderen in de verte. Wanneer we terug richting de uitgang lopen, zo tegen sluitingstijd, begint het weer te regenen. Zodat we drijfnat de bus in stappen om weer richting Quepos te gaan.
Hetty