La Ciudad de Nuestra Señora de La Paz (letterlijk vertaald: 'de stad van onze vrouw van de vrede' - niet echt toepasselijk gezien de Boliviaanse geschiedenis) is twee keer gesticht: de eerste keer door een Spanjaard in 1548 midden op de hoogvlakte; de tweede keer op de huidige locatie, een stuk verderop in een dal aan de rivier de Choqueyapu, waar ook goud werd gevonden.

La Paz is een aparte stad. Het bevindt zich midden tussen de bergen en groeit in diverse richtingen hierover uit. De historische stad telt ca. 1 miljoen inwoners en bevindt zich in het dal op bijna 3700 meter. Op de berghelling ligt de stad 'El Alto' (inmiddels een soort wijk van La Paz doch hecht aan eigenheid) met ook een miljoen inwoners, waar ook het vliegveld ligt, op 4050 meter. Dan zijn er nog diverse buitenwijken (o.a. Cuidad Nueva) en de kleine luxe wijk 'Zona Sur'. La Paz groeit sneller dan de overheid kan bijhouden. Met name in de onafzienbare buitenwijken (niet echt sloppenwijken; er staan echte, zij het vaak krakkemikkige huizen) schieten de openbare voorzieningen grof te kort. Toch is het leven daar klaarblijkelijk nog steeds beter dan op het platteland, want de mensen blijven komen.

Sinds Evo Morales aan de macht is, wordt er wel meer gedaan voor de inheemse (arme) bevolking, maar het lijkt een druppel op een gloeiende plaat. Maar liefst 64% van de Bolivianen leeft op dit moment onder de armoedegrens, en op het platteland is dit zelfs een schokkende 80%. Het gemiddelde jaarinkomen ligt omgerekend op 900 US dollar, dat is 2,5 dollar (!) per dag. In de krant stonden hierover vandaag een aantal interessante staatjes, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen extreme armoede en 'gemiddelde' armoede...

Sommige huizen, met name op het platteland, worden nog geheel of gedeeltelijk gebouwd van adobe (stenen van gedroogde klei en stro). Dat kost aan materiaal bijna niets. Adobehuizen houden het zo'n 20 jaar vol, daarna is de adobe teveel versleten. Dan moet je dus een nieuw huis bouwen. Het oude huis brokkelt vanzelf langzaam verder af; dat betekent wel dat in dorpen nieuwe en verlaten/afbrokkelende huizen door elkaar staan wat een heel rommelige en armoedige indruk geeft.

In de stad worden de meeste huizen van baksteen en beton gebouwd, maar dat gebeurt vaak in etappes, per etage. Daarbij wordt het ijzer van het voorgespannen beton waarvan de steunpilaren worden gemaakt, niet afgeknipt, waarschijnlijk om het gemakkelijker te maken om de volgende etage te plaatsen, - mocht daar ooit sprake van zijn. Dat ijzer steekt dus boven de huizen uit, waardoor hele wijken een indruk wekken dat ze maar voor de helft af zijn, wel apart. In de binnenstad zelf hebben we ook een beperkt aantal mooie oude gebouwen gezien, waarschijnlijk uit de koloniale periode.

En zoals altijd in arme landen ligt overal zwerfvuil. Er zijn nauwelijks publieke afvalbakken (R. liep een keer een uur rond met een plastic zakje, op zoek naar een afvalbak, totdat hij het maar opgaf en deed wat de locals ongegeneerd doen: gewoon weggooien) (M. las dit net pas in het blog, was zwaar teleurgesteld en distantieert zich hier nadrukkelijk van). Alleen in de stedelijke centra waar toeristen en rijke mensen komen, wordt opgeruimd.

Wij waren in La Paz rond de jaarwisseling. 1 en 2 januari zijn waarschijnlijk de rustigste dagen van het jaar (2 januari omdat hier de regel is: als een feestdag op een zondag valt, dan heb je de volgende dag vrij. Niet slecht, toch?), alleen op de 31e was het ouderwets druk. We hebben wat rustig rondgeslenterd door de stad (met de nadruk op rustig; die 4000 meter hoogte hakt er behoorlijk in) en wat essentiële voorraden aangevuld. Nu in het regenseizoen is het veelal grijs en niet warmer dan een graad of 15; tenzij de zon doorbreekt, dan wordt het ineens warm.

Wij zaten in het oude centrum van La Paz, dat echter niet uitblinkt in schilderachtige plekjes - in de klassieke zin. Wel in schilderachtigheid van de vele, vele straatmarkten en thema-winkeltjes hier (heel klein en één type product, dat alles kan zijn), de heksenmarkt (eerder over geschreven), de straten met kinderkopjes in het centrum en vooral alle vrouwen in klederdracht met hoedjes en omslagdoeken die je hier overal ziet. Voor de feestdagen hadden sommigen duidelijk hun beste jurk aangetrokken met veel glitter en glamour, een prachtig gezicht.

We hebben oud en nieuw gevierd in een aantal café's die gezamenlijk een feest gaven, waar met name 'gringo's' komen. Eén ervan, Sol & Luna, wordt gerund door Nederlanders. Normaal houden we daar niet speciaal van, maar dit was een leuk cafe's. We hebben er ook gegeten, ze hadden ook Nederlandse gerechten (denk kroketten en hutspot) en speciale biertjes. Hun Filipijnse gerecht was ook erg lekker ;)

Maar hierover hadden we al iets gepost, zie betreffend blog.

Twee januari hebben we Tiwanaku bezocht, de grootste pré-Columbiaanse ruïnesite van Bolivia, op de hoogvlakte (ruim 4000 m) op 70 kilometer van La Paz. Het complex heeft vanaf 600 BC tot 1200 AD (1800 jaar!) gefunctioneerd als invloedrijk cultureel/religieus/civiel/militair (omcirkel welke theorie je gelooft) centrum. Daar is de beroemde zonnepoort in de al even beroemde zonnetempel; door die poort schijnt de zon op 21 juni. Het is een heel groot complex met twee musea, dat we verkend hebben met een goede gids, hetgeen veel toevoegde.

Op 3 januari hebben we per bus onze tocht vervolgd over de hoogvlakte om uit te komen in Cochabamba, 1500 meter lager gelegen op 2553 m en zo'n 10 graden warmer.