We moesten een keuze maken tussen Uyuni en Tupiza - als je het zuiden van Bolivia wilt bezoeken voor de natuur (cq. een Salar-tour wilt maken). Uyuni is de populairste uitvalsbasis met meer dan 80 touroperators, maar stelt verder niet veel voor en is ook nog eens erg koud en winderig. Tupiza is warmer, kleiner en heeft niet meer dan 20 operators...

We kozen daarom voor Tupiza, een beetje een wild-west stadje (Butch Cassidy en Sundance Kid zijn naar verluid hier in de buurt omgekomen) met, naar het lijkt, allemaal identiek ingerichte restaurants met identieke kaarten. Aparte ervaring. Maar het ligt midden in weergaloze natuur. We deden één dag een tocht te paard door Quebrada´s met reuzecactussen (Miranda bespeurde verbetering bij Rob) en gingen de volgende dag op een vierdaagse toer door Zuidwest-Bolivia per 4WD. Door bizarre natuur, de meest prachtige (rots)formaties, kleuren, hoogvlaktes en zoutvlaktes. Lastig in woorden te beschrijven... We hebben geheel onder de indruk daarom maar veel foto´s genomen, check het bijbehorende album :D.

De eerste dag lag Rob ziek (maagproblemen) voor pampus achter in de jeep. Zonde, want de natuur was vanaf het eerste moment prachtig... het Zuidwest-circuit dat wij hebben gedaan loopt van Tupiza naar de grens met Chili (het puntje) en dan omhoog naar Uyuni en de Salar (zoutvlakte). Voor het grootste deel over hoogvlaktes tot zelfs boven de 5000 meter. Het merendeel zaten we rond de 4500 meter hoogte. Omdat we al een tijd geregeld hoog zitten, hadden we gelukkig geen problemen meer met acclimatiseren (hoewel we nog nooit eerder zo hoog hebben geslapen: rond de 4400 meter maar liefst).

De natuur verandert van enige begroeing naar reuzecactussen, naar steppe en zelfs naar (zand)woestijn. Overal de bergen om ons heen, eerst door de Quebrada´s (canyon), prachtig fel rood in het ochtendlicht en overal metershoge reuzecactussen. Met de 4WD over zandwegen. Ergens in het landschap een paar huizen rond een mijn waar een handjevol families echt in the middle of nowhere naar mineralen en goud zoekt. Om de paar kilometer zien we enorme kudde´s van soms honderden Alpaca´s of Lama´s - en een enkele keer zelfs een handjevol zeldzame Vicuña´s, bekend om de gouden vacht, en Guanaco´s (lijken op vicuña's maar met een zwart hoofdje). Voor de liefhebber: er schijnen in de Camelidae-familie rond de 35 subsoorten te zijn mede afhankelijk van type wol en kleur...!

De tweede dag was eigenijk nog mooier: met vulkaanmeren in alle mogelijke kleuren, geisers op de hoogvlakte, flamingo´s (duizenden!! en vier verschillende soorten), lago de detergente (denk ´zeepmeer´), gezwommen in een warmwaterbron met uitzicht, etc.

De derde dag hebben we onder meer veel lagunes gezien met flamingo´s in prachtig landschap, spiegelmeren en kwamen we aan bij de zoutvlakte van Salar. Daar hebben we de zonsondergang boven de vlakte meegemaakt, echt schitterend... We sliepen deze nacht in een zouthotel aan de rand van de Salar, wel apart. Alles was van zout: muren, meubels etc.

De volgende dag zijn we 's ochtends ruim voor zonsopgang (ja dat was weer een korte nacht) de Salar opgegaan. Vanwege de ogenschijnlijk oneindige vlakte die helemaal wit van het zout is, kun je trucfoto´s maken en daar hebben we ons een aantal uren mee vermaakt (waarvan een aantal foto´s in de map). Vanwege het regenseizoen konden we helaas de Salar niet helemaal oversteken naar het cactuseiland en onze gids was daar strikt in (gelukkig maar; twee weken terug is er een jeep op de Salar blijven steken...met onder meer Nederlanders erin, die uiteindelijk na twee dagen op de ondergelopen zoutvlakte met een helicopter zijn gered, met flinke brandwonden van de zon...moet je niet aan denken toch).

Overnachten deden we in sobere hostels, de enige accomodatie onderweg (sober = van adobe, koud wel stromend water, beperkt electriciteit, houtkachels, simpele bunkbeds per tourgroep van 4 personen - even wennen na onze ´habitaciones con baño privado´ de hele tijd maar prima voor het doel). Ze lagen zoals gezegd rond de 4200 tot 4400 meter hoogte waar het ´s nachts tegen het vriespunt is. Iedere dag stonden we tussen de 5.00 en 6.00 uur op. Bij de Salar zelf hebben we overnacht in een hostel dat geheel uit zout is opgebouwd. Dat was apart maar wel heel erg sober: om het toilet te kunnen spoelen, moest je water uit de grond ophalen met een emmer en dat in het toilet gieten.

Dat maakt het allemaal inspannend maar wel leuk, en je went best aan vier dagen niet douchen enzo (lang leve de aguas calientes onderweg ;).

Wij zaten met 2 leuke Amsterdammers in de jeep, met een toffe driver en kokkin (je vormt een groep met z´n 6en op deze manier). Erg gezellig, wat heel fijn is als je zo ongeveer 4x24 uur met elkaar doorbrengt.

Kortom, echt super! De trip was een hoogtepunt, letterlijk maar zeker ook figuurlijk, van onze reis door Bolivia.