De boot naar Iquitos (Peru) vertrekt vanaf het Peruviaanse eiland Santa Rosa, tegenover Leticia. We gingen er met al onze spullen per watertaxi heen rond een uur of 6 's avonds, na een dag rondslenteren in Leticia. De boot in Santa Rosa vertrekt om 4 uur 's morgens en je moet om 3 uur inchecken i.v.m. Paspoortcontrole.

Daardoor was het donker toen we aankwamen in Santa Rosa. Omdat de rivier heel laag staat, was de normale pier verplaatst naar een plek bij een moerassig stuk land ergens aan de andere kant. Het had de dagen ervoor regelmatig geregend, dus we stonden tot onze enkels in de modder, in het aardedonker en al onze aanwijzingen waren gebaseerd op de oude pier, die een kilometer of wat verderop lag. Dus we zijn (met bijna 20 kilo op de rug) door de weilanden geploeterd op aanwijzingen van locals in de richting van wat huizen, en zo kwamen we dan in de hoofd- (en enige) straat van Santa Rosa. Het kan zijn dat die ervaring onze waarneming enigszins gekleurd heeft, maar hoe dan ook is Santa Rosa niet veel en vooral een grensdorpje. Eén straat, grotendeels zand met een stuk verhard na een paar honderd meter, vol met arme, vervallen huisjes, en aan weerszijden wat sjofele eet- en drinktenten.

We moesten eerst op zoek naar de douane voor het inreisvisum, dat lag natuurlijk (heel logisch) aan de andere kant van het dorp bij de oude pier. De vrouw die er werkte was heel vriendelijk (categorie vriendelijkste grensovergang ooit - dat dan weer wel), stempelde iets in ons paspoort en buiten stonden we weer.

Wij op zoek naar onderdak voor het resterende deel van de korte nacht. Het eerste hotel was echt te smerig (we hebben zelfs even wanhopig getwijfeld want er was niet veel keus, we waren het inmiddels erg zat en het kostte bijna niks...haha). We wilden het matras even proberen, maar het was te smerig om aan te raken. Dus we zijn weer snel naar buiten gevlucht.

Het volgende bleek gelukkig schoon, vriendelijk en zeer acceptabel, maar toen we wilden gaan slapen, sprong het aggregaat aan dat vlak buiten onze kamer stond. In Santa Rosa gaat om 10 uur de elektriciteit uit, maar dan gaan (blijkbaar) de individuele aggregaten aan. Tja, dat was niet vermeld. Een korte nacht dus...

In het aardedonker kwamen we om 3.00 am aan bij de pier, maar we moesten nog enkele tientallen meters slaapdronken over een stel w***ele planken half in het water (zonder leuning) met een grote rugzak op de rug. Robs schoenen zijn gelukkig waterdicht, maar die van Miranda bleken dat niet geheel te zijn.

Hierbij vergeleken ging de reis wonderwel, zij het dat de 10 beloofde uren (voor een afstand van 500 kilometer) er 16 werden. Na 10 uur geloof je wel dat de Amazone een prachtig stuk natuur is en kun je geen boom meer zien. Je ziet vanaf een snelboot maar heel weinig levende beesten, daarvoor is de rivier veel te breed en veel verkeer is er ook niet op dit deel van de Amazone. Het is, kort gezegd, een paar honderd kilometer pure, prachtige, maar niet noodzakelijkerwijs opwindende, natuur.

Dat neemt niet weg dat sommige beelden en landschappen adembenemend zijn en uniek voor de Amazone. De lucht is enorm wijds. Prachtig, we zijn wel blij dat we dit gedaan hebben.

De boot stopt bijna nergens, en alleen om voorraden aan te vullen. Het is een soort vliegtuigservice met, voor ons langbenige mensen, te weinig beenruimte, maar met regelmatige maaltijden, water e.d. In tegenstelling tot wat we verwachtten waren er maar heel weinig toeristen in de boot en vrijwel geen Westerse (blijkt niet een veel genomen route). Wel een man aan infuus met eigen verpleger, een hoogzwangere vrouw, en verder vriendelijke Colombianen en Peruanen.

Volgens sommigen moet je de Amazone afzakken als een soort ultieme reis. Bij voorkeur in een slow-boot, waar je met meerdere hangmatten boven elkaar hutje mutje ligt en over het stuk Leticia - Iquitos alleen al bijna 4 dagen doet. Ons advies: doe het niet. Het wordt ook wel 's werelds saaiste reis genoemd... neem veel boeken, een goed humeur en heel veel geduld mee.

Blijft wel een fascinerend reizen, alleen er is zoveel meer te zien hier dus voor ons was één lange dag voorlopig voldoende.

We zijn vervolgens één nacht in Iquitos gebleven en de volgende dag naar een jungle lodge vertrokken. Voor een voorproefje: zie http://www.explorama.com -> wij zijn naar Explorama & Explornapo geweest... volgende keer meer hierover.