Van La Paz naar Rurrenabaque duurt per vliegtuig maar 40 minuten. In die tijd ga je van 4000 meter naar 300 meter en van 13 graden naar 34 graden. Het vliegveld van Rurrenabaque bestaat uit één korte landingsstrip (zeer recentelijk geasfalteerd gelukkig; eerder was de dienstregeling nogal onbetrouwbaar omdat het gras snel te nat was om te gebruiken) en de terminal is een klein krakkemikkig gebouwtje. We vlogen met Amaszonas in een klein vliegtuigje (19 personen), waarin we net rechtop konden zitten (niet staan) en er geen deur zat voor de cockpit waardoor we met de piloten mee konden kijken :D.

Opstijgen in La Paz, waar het vliegveld op 4100 meter ligt, is een interessante ervaring. Omdat de lucht zo ijl is, hebben vliegtuigen de volle lengte van de startbaan nodig om op te kunnen stijgen. Vervolgens vlieg je dan min of meer tussen de bergen door (die gaan tot 6500 meter) en daal je naar Rurrenabaque, dat ook al tussen bergen ligt.

De overgang van temperatuur kwam met name bij Rob hard aan, waardoor hij Kerstavond redelijk in coma in bed lag, - maar de volgende dag was hij min of meer hersteld. Miranda daarentegen fleurde helemaal op...

Kerstavond is in Bolivia ongeveer hetzelfde als oudjaar. Het wordt gevierd met een levendige straatmarkt tot in de late uurtjes, groot feest en veel lawaai van vuurwerk (knal gaat hier boven sier) en, in ons geval, een Karaoke-wedstrijd in de open lucht naast ons hostel.

We hadden ons er al op voorbereid dat eerste Kerstdag wellicht niet veel loos zou zijn in Rurrenabaque en dat klopte ook. Het regende helaas ook bijna de hele dag, maar dat was wel een mooi excuus om een dagje te relaxen in de hangmat. Op het einde van de dag gingen we nog op zoek naar een tour. Gelukkig zijn touroperators in Rurrenabaque bijna altijd open (het is een extreem competitieve markt). We boekten een combinatietour jungle & pampas van 5 dagen en 4 nachten bij Mashaquipe (www.mashaquipe.com), een relatief nieuwe, gecertificeerde operator gerund door locals, die actief investeert in lokale gemeenschappen en ecologisch verantwoord werkt. Er zijn veel operators in Rurrenabaque, die niet allemaal even betrouwbaar zijn en die qua kosten dan ook sterk uiteenlopen. Maar Mashaquipe bleek een gouden greep, iets duurder dan sommige anderen, maar het was het waard. (We hoorden later van een andere groep die een extreem goedkope tour hadden geboekt dat ze zwaar teleurgesteld waren. De gids commandeerde rond, er kon niets, op alles was bezuinigd, met diverse incidenten o.a. een varken dat werd vervoerd op het dak van hun minibus en hiervan af viel... Dit bedrijf hadden wij op internet al onderzocht en de recensies waren bijzonder slecht, nl. meer van deze strekking. Internet is wat dat betreft accurater dan de recentste reisgidsen, want daarin werd dit Fluvial Tours nog aangeprezen!)

De tour zou bestaan uit drie nachten jungle in het Nationaal Park Madidi (waarvan één nacht kamperen in de jungle en twee in luxere cabañas) en één nacht pampa's. Dit was op advies van de touroperator, omdat het regentijd is en er daarom zoveel insecten zijn op de pampa's dat langere treks weinig toevoegen.

We begonnen met een boottocht van ruim drie uur in een gemotoriseerde kano stroomopwaarts naar het hart van Madidi National Park. De Río Beni is hier prachtig en behoorlijk wild. Boomstammen die meedrijven (vanwege de regenval) en een forse stroming. NP Madidi is een prachtig park, bekend om de enorme diversiteit in flora en fauna en naar het schijnt met de meeste beschermde diersoorten in één park ter wereld. Het heeft dan ook een oppervlakte van 1.8 miljoen hectare en loopt van de laaglanden tot 5500 m hoogte in de Andes.

Het kamp met de cabañas bleek eenvoudig maar relaxt te zijn en onze kleine groep op de kampplaats gezellig. Onder meer twee Duitsers met wie we onze gidsen deelden en we dus nauw zouden optrekken.

We hebben verschillende mooie wandelingen in de jungle gemaakt. De tweede dag zijn we in de ochtend gelopen naar onze overnachtingsplek midden in de jungle (op zo'n vier uur loopafstand). We moesten alle spullen voor de nacht zelf meesjouwen, dus we hebben met behoorlijk was kilo's op de rug gelopen en eenmaal bij de kampeerplek aangekomen bleek dat het semi-permanente kamp dat ze daar hebben (lees: een groot canvaszeil op de grond en eentje erboven gespannen waaronder we zouden slapen) was verpletterd door een omgevallen boom (het had veel geregend de afgelopen weken). Onder het motto: 'dan kan die in ieder geval niet nog een keer op ons vallen' hebben we met z'n allen (de twee Duitsers, gids, kok en wij) geïmproviseerd. Het handige van de jungle is dat er een oneindige hoeveelheid bouwmateriaal voorhanden is. Sommige lianen kun je perfect als touwen gebruiken en aan hout is geen gebrek. We konden ons wassen in een nabijgelegen stroompje; dat vanwege het regenseizoen wel vol slib zat, maar als je het zand liet bezinken in een emmer was het water behoorlijk schoon en heerlijk verfrissend.

We hebben vanuit hier tochten gemaakt, onder meer naar een mirador boven het regenwoud waar we vele Macaws en papegaaien hebben gezien - waar Madidi beroemd om is. Een betoverend gezicht en we hebben er een hele tijd doorgebracht met kijken en luisteren :).

Naast onze kampeerplaats zat in de bomen een troep howler-monkey's die overigens behoorlijk lawaai kunnen maken met hun zware geluid. Veel sporen gezien van onder meer puma's en ocelot. En natuurlijk tal van vogels en insecten. Hoog op onze lijst van 'leuk op afstand' staat een indrukwekkende en in groten getale aanwezige reuze-miersoort; enorme mieren die echter als ze je bijten je 24 uur lang enorme pijn bezorgen. Wandelen in de jungle betekent steeds goed kijken waar je je voeten neerzet (glad en modderig in het regenseizoen) en met name wat je met je handen vastpakt voor steun. Het is géén goed idee om naar een boom te grijpen die vol zit met die mieren. We sliepen onder een muskietennet op een matje. Misschien verrassend genoeg iets minder comfortabel dan in een hangmat vonden we, maar prima acceptabel. Met alle junglegeluiden - en het peloton insecten op het muskietennet negerend - vielen we in slaap :D.

De gidsen bij Mashaquipe waren erg goed; het zijn locals die in de omgeving zijn opgegroeid en daarom veel zien en kunnen vertellen. Het meeste ging in het Spaans, met hier en daar een Engels woord (sommigen spreken redelijk Engels, maar voelen zich in het Spaans veel comfortabeler en voor ons is het goed te volgen). Onze kok was fantastisch en een erg gezellige vent. We willen hem nomineren voor een Michelin ster. Midden in de jungle toverde hij maaltijden op tafel die qua afwisseling, hoeveelheid en kwaliteit in goede restaurants niet zouden misstaan. Toen hij doorhad hoe zeer wij dat waardeerden, maakte hij er een sport van om ons te verrassen met steeds luxueuzere maaltijden.

De volgende (3e) dag gingen we per boot over de rivier terug naar ons basiskamp, waar Rob de hangmat opzocht en Miranda 's middags nog een wandeltocht deed. Ze kwam zeldzaam modderig terug. M heeft lage wandelschoenen bij zich... die doen het helaas niet zo goed in modder die tot je enkels komt. Alleen al het schoonmaken was een heidens karwei. (M: Klopt maar Rob is gewoon jaloers ;) De wandeling was prachtig: paradijsvogels, wild pigs, balanceren over boomstammen en weer een heel ander microklimaat...)

De Pampa's bestaan, kort gezegd, uit jungle die onderloopt in het natte seizoen (wat het nu dus is) waardoor je een heel uitgestrekt ondergelopen gebied krijgt, bestaande uit riviertjes en meertjes met bomen en struikgewas ertussen (als deze beschrijving niet helder is: zie foto's...). Het klimaat is weer heel anders: een behoorlijk felle zon schijnt hier op het water (vanwege de voorspellingen in deze tijd van het jaar hadden we voor de tour zware, professionele poncho's aangeschaft, maar we we hadden uiteindelijk veel geluk: het weer was prima).

Onze uitvalsbasis, cabañas bij een kleine finca, lag op zo'n vier uur rijden over onverharde wegen vanuit Rurrenabaque, aan de rand van de pampa's. Vanuit hier hebben we boottochten per gemotoriseerde kano gemaakt door het gebied (de motor stond vaak uit). Dit was een stuk relaxter dan het lopen door de jungle in Madidi... Je ziet in de pampa's ook veel meer dieren dan in de jungle. Van een grote hoeveelheid roze dolfijnen, waar we nu echt mee gezwommen hebben (we zijn letterlijk gewoon het water ingedoken en je kon ze bijna aanraken ;), heel veel apen (ook bijna op armlengte afstand), veel schildpadden, heel veel vogels waaronder de bijzonder paradijsvogel, Capybara's (reusachtige knaagdieren, denk manshoge rat), tot kaaimannen (zeker 's nachts: een oneindige rij oogjes). Bijzonder waren de tochten 's avonds laat in het donker (goed luisteren en oogjes zoeken onder een mooie sterrenhemel) en 's ochtends vroeg bij zonsopgang. De geluiden blijven fantastisch...

We hadden ook op anaconda-jacht willen gaan, maar dat werd sterk afgeraden door de gids. Je moet er namelijk een heel stuk voor lopen door moerassig gebied en daar zijn zovele insecten dat andere groepen binnen een half uur van ellende zijn teruggekeerd. De kans om ze te zien midden in het regenseizoen is daarbij ongeveer nihil (het gebied waar ze zich kunnen bewegen is simpelweg veel te uitgestrekt; in het droge seizoen zijn er alleen kleine meertjes). Dit nadeel van het laagseizoen hebben we maar geaccepteerd... de kanotocht die we hierdoor konden maken in een andere richting was super en maakte veel goed.

We hebben na terugkeer van de pampa's iedereen gedag gezegd en zijn eigenlijk linea recta per vliegtuig naar La Paz teruggevlogen waar we 's avonds laat de 30e weer op 4000 meter in 14 graden aankwamen. Hier gebeurde in afgezwakte vorm ongeveer het tegenovergestelde van hetgeen bij aankomst in Rurre ;)

Interessant feitje: Robs rugzak woog op het vliegveld inmiddels 23 kilo, die van Miranda 20. We hebben teveel verzameld en moeten echt wat spullen lozen/terugsturen. Dat gaan we hopelijk over enkele weken doen.