Onze vierde dag op de motor, zaterdag 13 juni, rijden we weg uit Dong Hoi over de 1. Al snel vinden we een afslag naar de Ho Chi Minh weg. Na al die tijd op de 1, wilden we weleens een andere weg proberen. De Ho Chi Minh weg is genoemd naar het pad dat de Vietnamesen gebruikten om de troepen te bevoorraden. De weg loopt ongeveer waar het pad liep. Deze weg is een stuk rustiger en beter als de 1. Het enige nadeel: de enige politie post die we zien houdt ons aan. Volgens hen reden we 59 km/h waar we 40 km/h per uur mogen. We hebben geen idee hoe hard we reden, de Minsk heeft geen kilometerteller, we denken rond de 60 km/h . En volgens de borden zouden we hier ook 60 km/h mogen. Ik probeer het nog uit te leggen door de borden voor binnen en buiten de bebouwde kom te tekenen. De politie agent kijkt even op, maar houdt toch vast aan zijn eerste uitspraak. Het rare is dat we van andere backpackers gehoord hebben dat ook zij aangehouden werden. Zij dachten rond dat 80-90 te rijden, de politie zei 59km/h en volgens de politie mochten ze max. 40 km/h.....is dit toeval??? Er zit niks anders op als de boete betalen. 500.000 voor 2 personen! Alleen Jos zijn naam en geboortejaar worden ingevuld op een papier dat lijkt op een bekeuring. Een heel A4-tjes waar meerdere dingen moeten worden ingevuld. Later realiseren we ons dat men waarschijnlijk denkt dat onze achternaam "Maria" is. De rit verloopt verder goed. Mooi omgeving, rustige weg, dat rijdt wel lekker. Als we aankomen in Dong Ha, zien we niet zo snel een hotel, voor we het weten rijden we richting onze volgende bestemming: Vinh Moc. Een stukje naar het noorden liggen de tunnels van Vinh Moc waar tijdens de oorlog en heel dorp onder de grond woonde. Het is best een uitgebreidt netwerk van gangen, tijdens de tour krijgen we daar een klein stukje van te zien. De tourguide leidt ons door de gangen. Small en laag, als we ons hoofd gebukt houden dan kunnen we er makkelijk doorheen lopen. We zien oa. de ruimtes waar de gezinnen woonden (een doodlopende gang van 1m breed, 1m hoog en 2m diep, per gezin van 3-4 personen), de put, de kraamkamer (er zijn hier 17 kinderen geboren), de centrale ontmoetingsruimte. Je kunt je bijna niet voorstellen hoe het moet zijn geweest. Het is zowieso raar om door dit gebied te rijden. We weten dat dit de grens is geweest tussen noord en zuid, een van de gebieden waar veel gevochten is. Het voelt een beetje als rijden door de gebieden in Belgie en Frankrijk waar de 1e wereldoorlog heeft plaatsgevonden: je weet wat er is gebeurd, maar het is zo moeilijk voor te stellen. Bij de plek waar de grens was staan wel een paar heel indrukwekkende monumenten. We stoppen hier niet omdat we willen proberen Hué te halen voordat het donker wordt. Als we Hué halen betekend het een dag niet motorrijden voor ons, en naar 4 dagen rijden zijn we daar wel aan toe.

xxxxxxxxx english xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Our 4th day on the motorcycle, Saturday June 13th. We leave Dong Hoi on Highway 1. We soon find a road that leads us to the Ho Chi Minh trail. After all this time on the main road south, we want to see something different and we heard some good stories about the Ho Chi Minh trail. This road was named after the trail the Vietnamese used to send supplies to their troops. The road more or less follows the original trail. This road is a lot better and has less traffic then route 1. The only downside to it is the police. The only police checkpoint we see on this road stops us. According to them we drove 59km/h, and the speedlimit is 40. We have no idea how fast we are going, these bikes have no speedometer, we think it was about 60. According to signs, we are allowed to drive 60 outside of town. I try to explain this by drawing the signs. The cop looks at it, but sticks to his theory. The strange thing is that we heard a simular story from other backpackers: they think they were driving 80-90, got pulled over for 59.....is this a coincidence? It is their word against ours, that means we pay half a million dong (!!) fine total. Only Jos his name and birthyear are filled in on a piece of paper that looks like an official document. Looking back we realise that they thought our lastname is "Maria". The rest of the ride goes well. It is a really nice area to drive through. There is hardly any traffic, which is nice for a change. When we arrive in Dong Ha, we decide to drive to Vinh Moc first and not check in to a hotel like we planned. Dong Ha and Vinh Moc are in the DeMilitairised Zone. The area that we know was the border between North and South Vietnam for a little while, and one of the places were the Vietnam war was fought. Vinh Moc was a small village that went underground during the war. The people lived in a sytem of tunnels. Part of these tunnels are open to public. When we look at the map, the system looks quite extensive, during the tour we will only see a small part of this. The tourguide leads us through the tunnels. Narrow and low, we only need to keep our head down, so it is not too low. She shows us the rooms were the families lived (a dead end of 1m wide, 1m high and 2m deep for a family of 3-4), the well, the maternityroom (17 children were born here), the meeting room. It is hard to imagine what it must be like. Not just that, it is strange to drive through an area that we only know from movies and stories about the war. It feels a little bit like driving through the area in Belgium and France were the WWI took place: you know what happened there, but it is so hard to imagine that it did. The only thing that reminds us on the way here a some impressive momunents at the spot were the border was. We don't stop because we want to try to reach Hué before dark. If we can make it, it means we stay there for 2 nights and not drive tomorrow. After 4 days driven we need some rest.