Zaterdag 21 juni, de dag begint al snel met regen. We stoppen in Plei Ku en kopen poncho's, "voor het geval dat" denken we nog. Goed gedacht, want we zijn Plei Ku nog niet uit of het begint behoorlijk hard te regenen. Na een kleine 10 kilometer kunnen we de poncho's weer opbergen.

De weg naar het zuiden brengt ons langs een gebied met veel landbouw, velden met allerlei struiken, rubberbomen, dennenbomen waarvan hars getapt wordt, enz. enz. Dit is het gebied waar veel koffie, peper en cashewnoten verbouwd wordt. Het is een welvarend gebied, en voor het eerst in lange tijd zien we echte traktoren. Niet alleen van die aanhangers met een motor er voor.

40 Kilometer voor onze bestemming ziet Jos dat een van de spaken in z'n achterwiel gebroken is. Als hij de spaak beweegt, komt er lucht uit de band. Daar kunnen we niet lang mee doorrijden, dus zoeken we een garage op. De tweede die we vragen, kan het repareren. De reparatie duurt nog geen half uur. Deze monteur is duidelijk handiger in het verwijderen van het achterwiel als de vorige. In Buon Ma Thuot aangekomen, vinden we snel en makkelijk het hotel dat door onze Footprint reisgids wordt aangeraden.

De mensen in Buon Ma Thuot zijn vriendelijk en rustig, en niet echt gericht op toeristen. Als we een rondje door de stad lopen, we worden niet belaagd door mensen die ons dingen willen verkopen, zoals bv. in Hoi An. 's Avonds gaan we eten in een restaurantje niet ver van het hotel. We kijken een beetje rond naar wat iedereen heeft. Op alle tafels staan een aantal borden waarmee je verse loempia's kunt maken. We besluiten de meest eenvoudige versie te bestellen, maar daar krijgen we de kans niet voor: het wordt gewoon op tafel gezet. Het enige wat we moeten aanwijzen is het bier, We kijken de kunst van het maken van de loempia's af van de anderen, en dopen ze in een sausje van, waarschijnlijk, cashewnoten. Erg lekker. De volgende ochtend merkt Jos dat de verkoopsters op de markt niet veel westerse klanten hebben. Als Jos stopt bij de broodverkoopsters, staren ze hem aan. Als hij vervolgens duidelijk maakt dat hij brood wil kopen, dan pas beginnen ze allemaal hun waar aan te prijzen. Dat zijn de dingen die je mee maakt als je niet alleen de toeristische plaatsen bezoekt. :)

xxxxxxxxxx english xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Saturday June 21st, soon after we leave Kon Tum, it starts raining. Not much, but enough to start thinking about poncho's. We stop in Plei Ku and buy 2, just in case. Good thing we did, because before we are out of the city, it starts raining. As we drive south, we can see why this area is known for it's agriculture: fields with bushes, rubbertrees, pinetrees for resin, and much more. This is the area were much of Vietnamese coffee, pepper and cashewnuts come from. It is a prosperous area, and for the first time we see real tractors. Not just those trailers with sort of an engine in front of it.

40 Kilometers before we reach our destination, Jos discovers that one of the spokes in his rearwheel is broken. When he moves it, air escapes. We have to get this fixed. The second shop upon which we call, can fix it. It takes less then half an hour. It is clear that this mecanic is much better at taking the rearwheel out, then the previous one we met.

When we arrive in Buon Ma Thuot, we easily find the hotel that is in our Footprint guidebook. The people of Buon Ma Thuot are friendly and patient, and not really focussed on the tourists. When we go for a walk, we notice that noone is trying to sell us stuff. We have diner at a small restaurant not far from the hotel. We sit down and look at the other tables. It looks like everyone has the same dish. or better said, dishes: all the ingredients to make fresh spring rolls. We decide to order the basic version, but we do not even get a change to order: the dishes are already put on the table. The only thing we have to order is the beer. We look at the people around us, and learn to make the springrolls. And just like the others, we dip our rolls in a sauce, probably made of cashewnuts. It tastes very good! The next morning Jos finds out that the women in the market who sell bread are not used to having western customers. When Jos stops and looks at the bread, they all stare at him. When he makes it clear he wants to buy some bread, they all try to sell them their breads. Those are the things you will find when you travel beyond the touristy places. :)