De weg van Lak Lake begint met klimmen, de bergen in, de pas over. Mooie uitzichten, mooi bochten, kleine dorpjes. Een prachtige rit, die al snel overgaat in wegwerkzaamheden. Het begin is niets bijzonders, de off-road zand & grind weg zoals we dat al vaker hebben meegemaakt. Maar dan begint het: een aantal gedeelte met zeer grof grind (brokken van 10 cm groot), en een grote plas water zo breed als de weg en 6 meter lang, zeg maar gerust een zwembad. Bij de eerste grintbak slip ik weg en slaat de motor af. Er zijn slechts 2 paden door de grintbak, ieder pad is net breed genoeg voor één motor. Ik krijg de motor niet in 1 keer gestart, en ik hoor het getoeter al van de naderende motoren. Tikje vervelend, maar als ze voorbij crossen hoor ik ze roepen "go, go, go", en ze hebben een grote grijns op hun gezicht. Zoals veel Vietnamezen vinden ook deze mensen het geweldig dat we op de motor door Vietnam rijden. Het getoeter en geschreeuw is een aanmoediging. Na een paar van die grindbakken, komen we bij het zwembad. Even kijken, hmmm, ik kies een pad. Verkeerde keuze, gelukkig is het niet te diep, ik start de motor weer en rijdt door. Jos kiest een andere weg, ook niet zo'n geweldige keuze: zijn voorwiel verdwijnt bijna in z'n geheel onder water. Bij aankomst in Da Lat blijkt dat de nep-ikea tas die we gebruiken als bescherming om mijn rugzak, ook niet helemaal waterdicht was, het modderwater zit aan de binnenkant van de tas. Ik denk dat dit een van de meest avontuurlijke en leukste stukken van onze rit door Vietnam was.

In Da Lat verblijven we in het Peace Hotel 2. We hebben een kamer met balkon, comfortable, alleen iets gehoriger als dat we hadden verwacht. De motoren staan binnen, dat is ook wel fijn. In het Peace Cafe hebben we, voor het eerst sinds een tijdje, weer toegang tot internet, ontmoeten we de Easyriders van Da Lat en veel andere toeristen. Gezellig plekje met goed & goedkoop eten. Voor het geval dat je het je afvraagd: Easy Riders zijn niet de Hells Angels van Vietnam. Het zijn gidsen op motorfietsen die je kunt huren voor een dag, een week of meer. Als je zelf niet kunt motorrijden is het een leuke manier om Vietnam te zien: achterop zitten en genieten van het uitzicht. Onderweg hebben we verschillende Easy Riders ontmoet, ze spreken engels, en weten veel van de omgeving en locale gebruiken.

We besluiten een rustdag in te lassen. Jos voelt zicht niet zo lekker, en blijft in het hotel. Ik loop een rondje: Lam Ty Ni Pagoda (helaas, gesloten, lunch?), het zomerpaleis, Crazy house hotel en de kathedral (ook gesloten). Later die middag lopen we samen een rondje over de markt. Da Lat is een stuk minder toeristisch als we dachten, de meeste winkels en de markt zijn niet zo zeer op de toeristen gericht. Het enige waaraan je kunt zien dat dit stadje toeristen heeft zijn de grote hotels net buiten het centrum. Het klimaat is koel, dat is ook wel eens lekker. Eigenlijk best een aangenaam stadje.

xxxxxx englisch xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

The road that will take us to Da Lat goes uphill, into the mountains, over the pass. Beautifull views of the valley, a winding road, small villages. A beautifull journey, which soon changes into roadworks. Not that we are not used to it by now, to the off-road and packed gravel type of road. But then it changes: sections with large blocks of gravel (10cm), in one place there is a pool of water as wide as the road, and about 6 meters long. My bike slips in the first section of gravelblocks, and the engine stops. There are just 2 paths through the gravel, each one big enough for one motor to pass through, and I am blocking one of them. As usual, it takes a couple of "kicks" to restart the bike, and I can here other bikes coming, the sound of the horns. Back home it would mean that they are warning you: I am coming, get out of the way. But here, the Vietnamese pass us with a big smile on their faces, yelling "go, go, go¨ for support. Everywhere we go in Vietnam, most people are really enthousiastic about westerners driven a motorcycle, they cheer and honk when we drive by, we get thumps up from many other drivers. After a couple of these section, we stop in front of a 6m long pool. Look first, then choose a path...wrong path: luckily it is not deep. I restart the bike, and drive out of the pool. Jos chooses a different path, his choice is actually worse: at one point almost all of his frontwheel dissapears under water. When we are in Da Lat, we notice that the fake-IKEA bag I used as a travelbag for my backpack is not quite waterproof, there is muddy water inside. This was probably the most adventurous and most fun part of our journey through Vietnam.

We stay in the Peace Hotel 2. Our room has a balcony, it is comfortable, just a little noisier then we expected. The motorbikes are parked inside all day, which is nice because normally they can only park them inside during the night. For the first time in a while, we have access to internet. Not in our room, but in the Peace Cafe (same owners). Good spot, the food is good and cheap, and we meet many travellers and Easy Riders. In case you are wondering: Easy Riders are not the Hells Angels of Vietnam, they are motorbike guides that can be hired for a day or a week or more. It is a good option if you can not ride a motorbike yourself, you just sit on the back and enjoy the view. We have met several Easy Riders on the way, all of them speak english very well and know a lot about the area and local customs.

We decide to stay for an extra day. Jos is not feeling very well and stays in the hotel. I go for a walk around town: Lam Ty Ni Pagoda (unfortunately it was closed, perhaps for lunch??), the Summerpalace, Crazy House hotel and the cathedral (also closed). Later that afternoon we walk to the market together. We notice that Da Lat is less touristy then we thought. Most shops and the market are not really aimed at tourists. The only thing that reminds you, is the big hotels just outside of the city center. The temperature in Da Lat is cool, you don't need an airconditioning, which is nice for a change. This is a nice little town.