Ons bezoek aan Salta was vrij kort. We kwamen na de middag aan en zouden de volgende ochtend alweer vroeg de bus nemen. Dus we hebben zoveel mogelijk in een middag en avond gezien.

Onze sightseeing begon bij het postkantoor, omdat Frans z'n bankpas onbruikbaar was en hij een nieuwe had laten opsturen naar het postkantoor van Salta postkantoor. De grote vraag was: had Frans eindelijk weer de beschikking over zijn geld en bankrekening, of niet? En ja, de pas was gearriveerd en werd netjes overhandigd! What a joy, what a joy! Anneke deed een klein dansje en Frans keek vooral heel blij en opgelucht.

(Vlak ervoor was Frans nog meerdere keren gestoken door een gemene wesp die in zijn t-shirt was gekropen, maar dat was Frans in één keer vergeten.)

Vervolgens hebben we het mooie stadje bekeken, genoten van een terrasje in de zon en het museum van gemummiede Inca-kinderen bezocht. In de jaren '90 zijn er drie mummies van kinderen ontdekt hoog in de bergen. Dit bleken rituele kindoffers te zijn uit de tijd van de Inca's. Het museum legde de achtergronden hiervan uit en had een mummie 'on display'. Erg interessant.

Frans wilde graag Cerro San Bernardo beklimmen, dus terwijl hij zich in het zweet werkte, ging Anneke relaxen in het hostel. Het is een flinke klim naar de top van deze heuvel, maar onderweg word je "bemoedigd" door plaatjes van de kruisgang.

Het uitzicht is, zeker bij zonsondergang, schitterend. Daarna heerlijk lokaal gegeten en redelijk op tijd naar bed, om de volgende ochtend om half 8 de bus naar San Pedro in Chili te nemen. De bus was grotendeels gevuld met toeristen, waarvan een groot deel niet wist dat je de bagage-inpakkers een fooi moet geven. Echt een fooi is het niet: wij denken dat ze ervan moet leven, maar vooral vragen ze er zelf vaak om. In dit geval weigerde de baggage-man zelfs de tassen in de bus te stoppen toen een stel toeristen geen 'fooi' gaven! Toen is Anneke hen maar even te hulp geschoten en heeft het uitgelegd... Iets raars in Argentinie, die fooien, overal wordt verwacht dat je een fooi geeft, er wordt expliciet om gevraagd, maar dan is het toch geen fooi meer...?

Eenmaal in de bus begonnen we onze lange en hoge reis naar San Pedro de Atacama.