El Chaltén en het omliggende Parque Nacional de Los Glaciares is het antwoord van Argentinië op het Chileense park Torres del Paine. Je kan er lange en dagwandelingen doen met mooie uitzichten op bergpieken, en voor de meerdaagse wandelaars zijn er kampeerplaatsen.

We vonden een camping waar we onze tent nog enigszins uit de wind, waar je in het dorp niet aan lijkt te kunnen ontkomen, konden neerzetten. De eigenaar was niet te vinden, maar een paar mensen vertelden ons dat hij wel zou komen, dat hij een blauw pick-up truck had en op een gaucho (een Argentijnse cowboy) leek. Dus wij zijn onze tent gaan opzetten, en op een gegeven verscheen daar inderdaad een blauwe auto met een wat oudere man met de typerende gaucho-pet op. We betaalden voor de nacht. Op de WC hing een melding in gebrekkig Engels dat we voor 13:00 de volgende dag weg moesten zijn, of voor een extra nacht betalen, maar we waren van plan om drie dagen in El Chaltén te blijven, dus dat was prima.

Eten koken met windvlagen op een zanderige ondergrond is niet eenvoudig tenzij je van stukjes zand in je eten houdt, maar uiteindelijk hebben we een redelijke curry in elkaar gedraaid, en die koolhydraten zouden we wel nodig hebben voor de volgende dag, wanneer we een flinke hike wilden doen. 's Nachts waaide de wind stevig, maar ons tentje bleef staan, al sliepen we niet zo diep.

Hike één zou gaan naar de Lago Torre, besloten we. Daar heb je een mooi uitzicht op allerlei bergpieken, en de lengte van de wandeling was precies goed om in één dag heen en weer te kunnen lopen. Na een uur kwamen we al bij een uitzichtpunt uit en konden we in de verte het eindpunt van onze wandeling zien, zij het met wolken bedekt. We liepen door.

Na drie en een half uur flink te hebben gelopen stonden we dan bij ons uitzichtpunt, het meer met het uizicht. Maar de wolken waren er nog steeds, en het regende hier dus ook. Niet helemaal waar we op gehoopt hadden, ondanks dat het nog steeds erg mooi was. In de luwte van wat stenen hebben we wat koekjes en chips gegeten om ons energie voor de terugweg te geven, en na wat foto's en tevergeefs wachten of de wolken misschien tóch zouden wegtrekken, begonnen we aan de weg terug.

In het dorp aangekomen was de wind inmiddels toegenomen tot wat wel orkaankracht leek. Eén windvlaag duwde ons bijna van onze voeten en schuurde onze benen met zand en kleine kiezeltjes. In de verte hoorden we een ruit breken. We vroegen ons af of onze tent er nog zou staan. Die bleek er nog wel te zijn, maar nog een nacht koken en slapen in deze wind klonk niet meer zo aanlokkelijk. Het was al na 13:00, maar de gaucho was nergens te bekennen, dus wij pakten in rap tempo onze tent in zodat we niet voor een tweede nacht hoefden te betalen, en verkasten naar een verderop gelegen hostel dat nog twee bedden vrij had. Lekker binnen, uit de wind, heerlijk. Op wat gesnurk in onze dorm en een vroege wekker na, hebben we goed geslapen.

Het weer voor hike twee was al stukken beter, al was de wind nog niet gaan liggen. Ons doel voor vandaag was Lago de los Tres, een meer hoog in de bergen met uitzicht op drie bergpieken, waaronder de bekende berg Fitz Roy, genaamd naar de ontdekkingsreiziger Robert FitzRoy die in de negentiende eeuw met zijn schip de Beagle veel van Zuid Amerika heeft ontdekt.

Onze benen deden het nog goed ondanks de stevige hike van de dag ervoor, en vol moed trokken we op naar het meer. Onderweg kwamen we nog door een camping met toilet. Nou ja, toilet, eigenlijk een gat in de grond met een hokje eromheen. En wat er allemaal in dat gat lag.... en het was niet verbazingwekkend dat er verderop een bord stond met een schepje er aan vast en de mededeling dat dat ook een optie was...

Het laatste stuk wandeling ging steil omhoog en was een enorme klim waar we bijna anderhalf uur voor nodig hadden in de brandende zon. Maar daar was dan de beloning: het blauw-groene meer en de pieken. Tijd voor wat overwinnings-chips terwijl we genoten van het uitzicht.

Nadat we voldoende van het uizicht in ons hadden opgenomen, namen we de steile afdaling terug. We moesten in ieder geval voor acht uur terug in het dorp zijn, want we hadden wat kleren laten wassen die we moesten ophalen, en de wasserij ging om acht uur dicht en de volgende dag wilden we op tijd verder rijden naar onze volgende bestemming.