Uren worden dagen, dagen worden weken, weken worden maanden en voordat ik het weet is het December en ga ik de laatste week van de "Lecture Phase" tegemoed. Het is zo onwerkelijk om me te bedenken dat ik hier al bijna vier hele maanden zit! Het lijkt nog wel als de dag van gister dat de deuren van de trein zich sloten en ik mijn ouders in de verte zag verdwijnen. En daar zat ik dan samen met Elies in de trein die ons naar Dresden zou brengen. Onder onze bedden, volgepropte koffers en backpacks en een tas vol Hollands eten. We belde Taylor om hem de aankomsttijden door te geven zodat er iemand was die ons op kon pikken.

Niks vermoedend van wat er komen gaat doken Elies en ik in het diepe van het YWAM water. Ik kwam in ruige zeeën terecht maar ook zo vaak in het kalme water. Ik liet me meevaren op de wind en sprong van hoge rotsen. Af en toe had ik een duwtje in de rug nodig omdat het vertrouwen even wegzakte. Maar ik heb bizarre dingen meegemaakt in de afgelopen vier maanden. En ik heb heel veel geleerd! Een paar uitspraken die er toe doen:

-Once your listening to God, your whole thinking is going to change

-Be in the world, not from the world

-Mind the gap - stand in the gap - bridge the gap

-You need to get out of your comfort zone to really get to know God

-Don't listen to created things, listen to the Creator

-I am blessed to be a blessing

-There is no explanation for Gods love. He loves us because He is our Father

Ik kan niet geloven dat er nog maar één week in het vooruitzicht is voordat ik alweer naar huis ga voor de kerstvakantie. En dan wordt het inpakken en voorbereiden voor outreach. Ethiopië, Oeganda, Kenia, Namibië, Mozambique en misschien zelfs Soedan. Prikken halen, pillen slikken, kleding inslaan, conditie opbouwen, alles klaarmaken voor vertrek. Oud en Nieuw vier ik dit jaar ergens in Berlijn met 10 andere Ethiopië reizigers. Wachten op ons vliegtuig wat 1 januari vertrekt! (Tsja, alles voor het goedkoopste vliegticket).

Als ik terug kijk naar alles wat ik in de afgelopen 4 maanden heb beleefd word ik gewoon sprakeloos. Er zijn geen worden voor. Het enige wat ik kan zeggen is : "Go God!"