26 september

De klok geeft 13.45 aan. Elisabeth zit naast me en speelt een spelletje kakkerlakken met Josh. Buiten regent het en de meeste mensen slapen alweer. In de verte zie ik wat bergen verschijnen, ik vraag me af hoe lang het nog duurt voordat we in Zwitserland zijn. We zijn al op de weg vanaf 3.30. Ik zie ons nog lopen met bepakte tassen, matjes en kussens onder onze armen. In het donker, in de kou en in de plenzende regen, wachtend op de drie bussen die ons naar Zwitserland moeten brengen. Herrnhut zal zich wel af hebben gevraagd waar die horde herrieschoppers naar toe gingen. Uiteindelijk hebben we nog een half uur op de bus moeten wachten. Ik moet zeggen dat we wel een hele aparte bus hebben. Ik neem mijn woorden, "Bus 1 is de paaaartyyyyyyybus!!!!" misschien zelfs wel terug. Onze buschauffeurs komen uit Polen en spreken geen woord Engels of Duits. Josh (onze bus leider) probeert met man en macht een fatsoenlijk gesprek met ze aan te gaan. Tevergeefs. Dan maar met handen en voeten. Elies en ik zitten hier met onze benen in onze nek want het is niet bepaald "ruim" in deze bus. Gelukkig heb ik (nog) geen last van mijn reisziekte, maar we moeten nog 4 uur.

22.51

Om 18.00 kwamen we aan in Lausanne - Zwitserland. Goed getimed, precies volgens de planning! Iedereen was natuurlijk doodop van de 14-uur durende busreis met opgepropte benen en rare Poolse woorden die heen en weer volgen. Eten en slapen, dat was enige wat ik wilde. Dat zat er helaas niet in want nog geen half uur na aankomst moesten we al aanwezig zijn bij de eerste sessie! Geïrriteerd, hongerig, moe en chagrijnig zaten daar 105 YWAM'ers uit Herrnhut. In het begin vond ik het nog wel leuk en interessant, Loran Cunningham is tenslotte echt mijn held geworden nadat ik zijn boek had uitgelezen. Maar na 3 uur in de kou had ik het wel gehad.

27 september

Na een lange en koude nacht op een stretcher in een kamer met 8 anderen was het om 7.00 tijd om op te staan. Mijn ochtendhumeur verdween al snel toen ik de achterdeur van ons verblijf opende en het natte gras instapte. De zon scheen en er was geen wolkje aan de lucht te zien. Terwijl ik naar het ontbijt liep zag ik een paar eekhoorntjes oversteken en de bomen in rennen. Dit was echt een Pride and Prejudice ochtend.

We hadden onze sessie vandaag in een groot gebouw een kwartier rijden vanaf de basis vandaan. Lekker warm binnen in plaats van buiten in een tent. Omdat we hier nog maar een avond hebben doorgebracht, had ik nog niks van de omgeving gezien. Mijn hart stond even stil toen we een bocht omgingen en het uitzicht konden zien. Het meer van Geneve reikte uit tot de horizon met daarachter bergen zo ver je kon kijken. Ik vind bomen en bergen de mooiste creaties van God en in Zuid Frankrijk kon ik al genieten van bergen. Maar dit … dit waren ECHTE bergen! Echte hoge bergen die reikte naar de hemel met sneeuw en al! Iedereen zat tegen het raam van de bus geplakt (de chauffeur zal wel gedacht hebben: 'Die YWAM'ers ook…). Maar dat hebben er vast meer gedacht want wij kwamen met onze 105 studenten en staff ook echt als een ware invasie Zwitserland binnenvallen. We waren overdonderend tijdens "de voorstel ronde" in de tweede sessie. Elke keer als het woord "Herrhut" viel, werd er gejuicht. Zelfs in de metro die ons deze avond om 21.00 naar de stad bracht zag het er zwart van de Herrnhutters!

28 september

Deze twee dagen zijn veel te snel gegaan. Ik heb het idee dat ik nog maar net de bus ben uitgestapt na een helse 14 uur trip. Gelukkig hebben we deze laatste dag nuttig besteed en kregen we 5 uur vrije tijd van de staff om Zwitserland te bewonderen! Samen met Elies, Crister&Christi, Andrew en (mijn nieuwe Kazachstanse vriend) Alex, zijn we de stad rond geslenterd. Ik ben helemaal van Zwitserland gaan houden en ik vind het ontzettend jammer dat we hier niet veel langer zaten. Lausanne is het Franse geelde van Zwitserland. Heerlijk! Want ik hou van de franse taal! Ik heb genoten van de prachtige architectuur en de oude gebouwen. Ik heb genoten van de pure Zwitserse warme chocolademelk op een terrasje. Ik heb genoten van Alex die Nederlands probeert te praten. Ik hou van Elies, die me altijd troost als ik even de weg kwijt raak. Ik heb genoten van de Zwitserse mensen die me altijd aardig behandelden en lief aankeken. Ik heb misschien nog wel het meest genoten van het uurtje wat we op De Pier hebben besteed. De frisse Zwitserse wind die door mijn haren blaast, de boten die toeteren als ik naar ze zwaai, de bergen aan de andere kant van het meer, de schitteringen van de zon, het gelach van mijn nieuwe vrienden en de knuffels van Elies. God is een artiest die door Zijn kunstwerken de wereld toelacht.