Oranje gekleurde blaadjes dwarrelen langzaam naar beneden. De DTS is nog geen 2 weken bezig en ik zie Herrnhut nu al veranderen. Ik begin Herrnhut steeds meer te waarderen. Het prachtige bos rondom het kasteel, bakker Paul met zijn heerlijke broodjes en koffie, de Dönner tent (die nu wordt overspoeld met YWAM'ers), de nostalgische pakhuizen. Elke dag geniet ik weer van de wandeling die ik 's ochtends van het appartement naar het kasteel moet maken. Het is dan koud en mistig en het ruikt naar nat gras en frisse dauw. De windmolens staan nog stil de zon komt net over de heuvels geklommen. Herrnhut wordt wakker. Kinderen lopen in rijtjes van twee richting school, vermoeide mensen staan te wachten op de bus en bakker Paul gooit zijn deuren open om iedereen met zijn geur zijn winkel binnen te lokken. Meestal werkt dat nog ook … logisch … zijn koffie is onmisbaar geworden in de ochtenden.

Afgelopen woensdag zijn de kunstvakken van start gegaan. Donna Jordan (onze gastspreekster van de vorige twee weken) heeft ons gedag gezegd en zit nu wee in haar eigen huis. Ik mis haar wel … het was een heerlijke mens om naar te luisteren. Ik heb nog het genoegen gehad om met haar een gesprekje aan te gaan op haar kamer. Ze vertelde die ochtend aan alle studenten het verhaal van Cas en zijn bereidheid om naar God te luisteren en te doen wat God hem vraagt, ook al ligt dat soms ontzettend zwaar. Ik vertelde haar dat ik ook deel was van dat verhaal en ze begon helemaal te stralen. Ik heb een ontzettend fijn gesprek met haar gehad en ze heeft me nog eens goed bemoedigd. Aanstaande maandag komt de nieuwe gastspreker. Ene Tim …nogwat…. uit Zuid Afrika! Afgelopen week sprak Donna alleen nog op maandag en dinsdag en verder hadden we de kunstvakken. Ik heb nog maar 3 lessen theorie gehad en ik heb nu al zoveel geleerd! Het is allemaal zo ontzettend interessant en leuk! Ik kan me bijna niet voorstellen dat DIT mijn school nu is. School is nog nooit zo leuk geweest! Naast de standaard fotografie theorie lessen heb ik alle andere verplichte lessen ook al gevolgd. Je kan zelf je rooster bepalen maar je MOET alle lessen volgen. Je kan ze in een week doen à dan ben je dus van 's ochtends 8.30 tot 18.00 constant bezig met je dingen. Je kan er ook voor kiezen om de lessen te verdelen in 2 weken, dan heb je op een dag dus wat meer vrijheid. Ik heb alles in de vorige week al gedaan, dat betekend dat ik aankomende week vrij ben van de fotografie lessen. Dat komt goed uit want onze nieuwe gastspreker gaat ook workshops aanbieden en daar kan ik nu lekker aan mee doen!

Ik ben van analoog (fotograferen met een rolletje) overgestapt naar digitaal. Dat wilde ik al voordat de DTS begon. Ik had er toen niet de juiste apparatuur voor zoals lenzen, flitsers .. etc. Nu heb ik dat wel en ik ben ontzettend blij dat ik nu digitaal kan doen! Dat is tenslotte wat ik later in de toekomst wil gaan gebruiken. De afgelopen week heb ik de lessen: Digital Intro - Studio - Photoshop - Pinhole 1 -en Pinhole 2 gevolgd. Ik ben het meest te spreken over de studio. Serieus … dat is een ware hemel om in te werken. We mogen allemaal super toffe (super dure) apparatuur gebruiken waaronder geweldige flisters. Die zal ik nodig hebben voor mijn project … wat me op het volgende verhaal brengt.

Nadat ik het verhaal van Cas had opgeschreven bedacht ik me dat dit een ontzettend bizar en stoer verhaal is. Iedereen zou dit verhaal moeten horen! Het is toch cool hoe God te werk gaat met sommige dingen!? Toen dacht ik aan al die andere studenten. Zij hebben ook al mooie ervaringen gehad met God en ze gaan nog veel meer mooie ervaringen met God hebben … iedereen zou dat toch moeten horen! Biografische verhalen over mensen en hun relatie met God vind ik in ieder geval altijd erg inspirerend! Dus bij deze wil ik je aan iemand voorstellen …

Joe Laurvick. Joe is 21 jaar en woont in Washington. Hij heeft bruin haar tot over zijn rug en houd van eten. Joe is droogkloot en recht door zee. En toen hij hoorde van mijn idee om een boek in elkaar te gaan zetten tijdens de DTS sprong hij gelijk bij.

"Ik heb een visioen gehad dat iemand dit wilde gaan doen en dat ik die persoon moet gaan helpen! Dus bij deze wil ik je graag helpen bij het project." Zei hij tegen me.

Wow …. oh my …. oke …. well …. Cool! Dus op die dag werd het nieuwe project geboren waarvan we naam nog niet echt weten. Ik noem het: 'The MOTA 2010 experience book - How God uses people." Maar … daar valt nog over te praten. Het zal een boek worden met daarin een paar studenten van de MOTA DTS 2010 die beschrijven:

1)Hoe ze voor DTS waren en hoe ze bij de DTS kwamen

2)Wat voor ervaringen ze hebben meegemaakt met God tijdens de DTS

3)Hoe God hen heeft gebruikt tijdens de outreach

4)Hoe God hun leven heeft veranderd na de DTS

Het wordt dus een behoorlijk project wat nog loopt tot na de DTS. Joe en ik zijn de projectleiders en we gaan samenwerken met mensen van de 'Grapic Design track'. Daarnaast wil ik van elke student die mee wil doen aan dit project een portret foto maken voor in het boek. Daar heb ik dus de studio voor nodig.

Ik zal nu echt stoppen met schrijven wan het wordt weer veel te veel voor jullie om te lezen. Het spijt me, maar ik wil het liefst alles wat ik hier meemaak met jullie delen! Ik mis jullie! Ik hou van jullie!

Bless,

Emma