Uchachaliśmy się za wszystkie czasy, ale spłukiwanie farby z włosów zajęło nam tyle, że następnego dnia odechciało nam się powtarzać zabawę. Zamiast tego przemknęliśmy się na dworzec i złapaliśmy odjeżdżający właśnie busik do Tierradentro. Dwa lata temu już tam nie dojechaliśmy, bo skończyła nam się wiza. Zresztą nie byli...

Do Popayán przyjeżdżamy bladym świtem... Lokujemy się w dyskretnym hoteliku w kolonialnym centrum. Po drobnej toalecie ostrożnie wystawiamy głowę za bramę hotelu... pusto... można iść. Spłoszeni przemykamy 20 metrów do najbliższego baru. Nad szklanką gorącej czekolady w napięciu obserwujemy zza szyby sytuację. Nadciąga burza. Na ulicach powoli zaczynają się pojaw...

Wieczorem w przeddzień Sylwestra logujemy się w hotelu w Medellín. Rano wychodzimy na miasto - w centrum ludź na ludziu. Sprzedawcy się przekrzykują i zbywają najdziwniejsze rzeczy, w tym cuchnące kadzidełko na szczęście i białe pluszowe myszki przemalowywane pastą do butów na szczury. Tłok taki, jakbyśmy stali w kolejce do chodzenia ulicą. Zapomniałam wspomnieć, że w Bogo...

Z Cali znaleźliśmy, o dziwo, superwygodny autobus do Bogoty. Firma Expreso Palmira (nie wiedzieć czemu znana pod kryptonimem S26) eksperymentalnie uruchomiła usługę tres filas czyli trzech foteli w rzędzie (bus cama). Ale trochę lękliwie, bo takich potrójnych rzędów są 3 czy 4, a reszta autobusu normalna. Najśmieszniejsze, że cena na razie taka sama, bo nie zdążyli w systemie jej zmieni&...

Jako się rzekło ruszamy do kolumbijskiej Leticii. Zamiast trzydniowego zdezolowanego statku wybieramy motorówkę, która w dół rzeki powinna płynąć 8 godzin. Do granicy peruwiańskiej na wyspie Santa Rosa dopływamy dwanaście godzin i trzy awarie później. Santa Rosa to ulicówka z rzędem chatek na palach, a w jednej z nich posterunek pogranicznika, którego wyprowadzam z równowagi, pokazując mu gdz...