01-11-2010

In Ninh Binh hadden we een kamer die niet aan de straat lag, dit leek ons lekker rustig, echter al vroeg was het een gekakel van hanen (Nico) en geblaf van honden (Maurice), zodat we vroeger dan gedacht al aan het ontbijt zaten. De vrouw van het hotel was vandaag eens voor de verandering erg vriendelijk en vond het jammer dat we weggingen. Toen we aangaven dat we met een lokale bus terug wilden naar Hanoi bood ze spontaan aan even een busmaatschappij te bellen die ons zelfs bij het hotel ophaalde. Voor het luttele bedrag van V&D 45.000 p.p. bracht deze maatschappij ons in de recordtijd van 1,5 uur terug! De luxe slaapbus van enkele dagen geleden had over hetzelfde traject maar liefst 4 uur gedaan. Vervolgens nog een stuk met een taxi naar een hotelletje in de franse wijk vlakbij de kathedraal. Al snel hadden we hier een kamer, nu gingen we voor een kamer zonder ramen, leek ons erg rustig... maar hierover later meer.

Bij het meer bevindt zich het waterpoppentheater dat we nog wilden bezoeken, dus daar nog even kaartjes gekocht voor het middagmatinee. Na onze lunch begon de voorstelling die erg grappig was. Onder begeleiding van muzikanten en zangeressen werden een aantal scenes uit de vietnamese geschiedenis nagespeeld, o.a. het verhaal van de schildpad en het zwaard. Het poppentheater is ontstaan tijdens de periodes van overstromingen en diende als vermaak. Na een uurtje was het tijd voor een Saigonbier op een terras met uitzicht op het meer en op een druk verkeersknooppunt. 's Avonds werd er een mis opgedragen in de kathedraal vlakbij ons hotel. De mensen zaten zelfs buiten op plastic stoelen en op brommers om de dienst bij te kunnen wonen. Na ons "diner" van flinterdunne pizza wilden we vroeg gaan slapen... echter onze buurman /vrouw wilde eerst nog even 3 keer dezelfde romantische film zien met het geluid op volle sterkte. Even bonken op de deur om 23.45 uur zorgde voor een accuut einde aan deze herrie. Hierna ging er nog iemand een uurtje of vier zitten skypen in een holle grot onder ons, en toen was het weer tijd voor het klokkenspel van de kathedraal. Met een gejuich werd dan ook het geluid van onze mobiele wekker aangehoord en nog even extra lang en hard laten klinken in de marmeren gang om 05.30 uur ter compensatie van onze ellende. Met een taxi zijn we toen naar de luchthaven gereden en ingecheckt op onze vlucht naar Luang Prabang (Laos).