29-10-2010

Na een warme douche en een ontbijt met bananenpannenkoek werden we door een dame van het hotel geattendeerd op een 3-daagse tour. Zij zou de gids bellen om toelichting te geven. Een kwartier later kwam er een man met helm op (ze zijn er mee geboren hier), werd ons een ietwat onduidelijk programma uitgelegd over wat wij de komende dagen konden doen. Bezoek aan een waterval, overnachting bij locals (de befaamde homestay), wandelen, alles was mogelijk voor slechts 65 USD p.p. per dag. Best wel duur eigenlijk. Maar voor dat geld werden we wel afgezet bij een hotel in Hanoi op maandag. Helaas voor de gids, vonden wij dit tripje iets te duur. Nadat we van onze kamer terugkwamen, was de prijs naar 50 USD gezakt, maar helaas we kwamen eigenlijk voor iets anders en gingen dit even lekker buiten de deur regelen. ........... Dachten we. Ninh Binh is de Dong Hoi van het noorden en er is helaas niet veel te zien of een restaurant te vinden en eigenlijk nog erger, een reisbureau o.i.d. waar we iets naar onze smaak vonden. Bij een concurrerend hotel hebben we uiteindelijk een tour geboekt voor de volgende dag naar Tam Coc (Halong Bay on land), een pagodetje of drie en nog een dorp. Dit kostte ons met 2 personen 34 USD en met een groep 24 USD p.p. Terug naar het hotel met een zakje krabchips (echt normale smaken kennen ze hier niet) en even te bedde. Helaas was de lunch bij Eric niet echt goed gevallen en heeft hij de avond enigszins brak doorgebracht op de kamer. Brenda heeft een eenvoudige doch voedzame maaltijd beneden in het hotel genuttigd en gesproken met een amerikaans stel. Er zijn in deze plaats geen restaurants, dus gelukkig is er in het hotel wat te krijgen.

30-10-2010

Om 08.30 uur vetrokken we vanuit het hotel waar we de dagtrip geboekt hadden. Verrassend was dat de man achter de balie van het hotel de reisleider van onze tocht bleek te zijn. Binnen 20 minuten waren we reeds bij Tam Coc aangekomen. Hier lagen enkele honderden roeibootjes te wachten. Gelukkig waren we vroeg en dus de mogelijke hordes toeristen voor die voor een dagtour hierheen komen vanuit Hanoi. Voor de roeidames (moeder en dochter) was het een behoorlijke inspanning om de ijzeren boot tegen de wind in te roeien. Het was een mooie tocht tussen het karstgebergte door met enkele grotten waar we doorheen voeren. Halverwege waren er vrouwen op bootjes met allerlei etenswaren en drinken. Zo zaten we in onze roeiboot even later aan een lekkere koffie! De roeidames organiseerden hierna een soort tupperware-party maar aangezien we geen babykleertjes nodig hadden en ook geen (heel erg bleke) foto's wilden kopen hielden we ons geld op zak. Hierna bezochten we enkele chinese tempels, waarvan 1 in een grot.
's Middags na de voortreffelijke lunch was het weer tijd voor een boottochtje bij Kenh Ga. Hier wonen en werken mensen op heel kleine bootjes. Een 10-tal buffels was lekker aan het baden in de rivier. Na het openen van een pontonbrug voeren we een plaatsje binnen waar we even rond konden lopen. Hier zijn ze nog geen toeristen gewend. Op de boot moesten we wederom onderhandelen over de prijs van onze trip, en na een leuke rit over een dijk waren we om ca. 16.00 uur terug in Ninh Binh.

31-10-2010

Vandaag wilde wij iets op eigen wijze doen, dit kun je op twee manieren interpreteren. Op ons lijstje stond het Nationaal Park Cuc Phuong. Volgens een folder die wij op slinkse wijze van een dame van een reisbureautje hadden ingepikt, kon je er met openbaar vervoer komen. Dit hadden we al proberen uit te vogelen op de dag dat wij waren aangekomen in deze niet echt aantrekkelijke plaats. Dus 's morgens op pad en gewoon maar gaan zitten in de bus aangezien we geen vertrektijd konden achterhalen. Een dienstregeling is er niet, geen chauffeur en de jongen die kaartjes in de bus verkoopt spreekt ook niet veel woorden over de grens. Na een half uur het gesmek van iemand aangehoord te hebben (zat te zuigen op een broodje smeerkaas), hebben we nog een poging gedaan om te achterhalen wanneer de bus ging, nou dat was om 11.00 uur. Dat duurde toen nog een uur. Na wat onderhandelen met jongens met motorbike toch maar besloten om met een taxi te gaan. Bleek later een goede keus, want het was een aardig ritje. Zeker toen bleek dat bij de ingang van het park er nog eens 20 km moesten worden afgelegd voor je überhaupt ergens was. Na daar ook onderhandeld te hebben over een " nieuwe" taxi (die andere was weer teruggegaan, wist hij veel) die ons het park zou inrijden en weer terug naar Ninh Binh, begon een rit met harde muziek, getoeter en gierende banden door het NP. Daar werd gewezen naar het begin van de wandeling, die we wilde maken naar een 1000 jaar oude boom. Helaas bleek het rondje lopen niet te kunnen, omdat het pad werd geblokkeerd door een boom. Dus weer het zelfde stuk terug. Het pad was goed, de natuur groen, maar helaas niet echt overweldigend fotogeniek. Snel weer terug gelopen, want we moesten voor 16.00 uur terug zijn om naar een apenopvangcentrum te gaan. Dus weer plankgas over de smalle weg richting de ingang, zonder te weten of de chauffeur wist dat we nog apen gingen kijken. Maar dat was bekend. Helaas was het een bliksembezoek, want de dame van de kaartjesverkoop zei dat het tot 16.30 uur open was en volgens de folder tot 16.00 uur, wat ook bleek te kloppen. We kregen een gids toegewezen die ons de richting wees waar het apencentrum zat en ze zou over 2 minuten ons op de brommer nakomen. Na een zeer korte rondleiding, was de show over en moesten " de mensen van het opvangcentrum" weg en moesten wij dus ook gaan. Snel nog wat foto's getrokken, ook al werd er geroepen: excuse me, excuse me. Ja nou ff niet hoor. Wel t-shirts proberen te verkopen en geen foto's mogen maken, no way. Bij het verlaten van de poort, reed onze gids met gierende vaart waarschijnlijk naar huis en was ons bezoek aan het NP afgelopen. Bij terugkomst bij de ingang bleek onze chauffeur verdwenen. Even wat lichte paniek bij de kaartjesverkoopster. Maar na een telefoontje kwam hij aanrijden en konden we verder met onze helse tocht. Al toeterend, rechts inhalend, wisselend van auto, rijdend over de strook naast de weg, kwamen we enigszins afgedraaid aan bij het hotel. Onze duitse vrienden van de excursie van de dag daarvoor zaten aan een mac kindermenu en smaakte volgens hun erg goed. Dus dat hebben wij ook maar besteld. En daarna ging om 21.00 uur het licht uit.