17-10-2010

Eergisteren hadden we met veel pijn en moeite treintickets geregeld voor de rit naar Ninh Binh. De trein die we op het oog hadden was vol of reed niet, maar er was wel een andere trein beschikbaar met vertrektijd van 10:45 uur. Vol goede moed naar het station, waar nog ruim tijd was voor een bak koffie. Vanwege de overstromingen op de route richting Hanoi was het treinverkeer ernstig ontregeld. Maar goed, na 20 minuten vertraging kwam er toch een trein het station binnenrijden. Groot was de schrik toen bleek dat de trein hardseats bleek te hebben. Dit zijn houten banken die je bij ons in een park aantreft, zeer oncomfortabel dus. Na een paar uur boemelen bleef de trein eerst 20 minuten (zwanzig) staan, en kort hierop zeker een uur. Het omroepbericht was helaas niet te volgen... maar toen er van het naastgelegen spoor een trein ons tegemoet kwam was het wel duidelijk dat we op deze trein moesten wachten. In de trein was het een grote chaos, oude vrouwen lagen op rieten matjes op de vloer, het vuil werd uit de trein gegooid, er werd gerookt, etc., etc.

Onderweg was er veel te zien van de overstromingen: huizen tot aan het dak in het water, wegen ondergelopen. Op sommige stukken leek het net alsof je op de Afsluitdijk reed.

Toen de trein uiteindelijk bij een station stopte (Ga Dong Hoi) besloten we om uit de trein te stappen en een hotelletje te zoeken. Het eerdere plan om door te gaan naar Ninh Binh hadden we dus opgegeven. Dong Hoi is absoluut geen toeristenplaats, dus ook geen voorzieningen. Uiteindelijk wel een hotel gevonden in een van de buitenwijken aan de rivier. We gingen direct op pad om vervoer voor de volgende dag te regelen. In de hoofdstraat vonden we een kantoortje waar we tickets hebben gekocht voor de nachtbus naar Hanoi, vetrek 19.00 uur. Of dit door gaat weten we echter nog niet, mogelijk is de weg onbegaanbaar.

Omdat er geen restaurant te vinden was, hadden we bakjes noodles gekocht in een supermarkt. De vrouw van het hotel bood spontaan aan om er warm water bij te doen zodat we in de lobby op de bank hebben zitten eten. Zelf zat de familie die het hotel runt, op de grond op gevlochten matten te eten.

We dachten vroeg te gaan slapen in de kamer met toneelgordijnen, echter door de karaoke in de lobby werd dit onmogelijk gemaakt.

18-10-2010

Na een goed ontbijt, klaargemaakt door een van de dochters van de eigenaar en geserveerd op een tafel die speciaal van boven was gehaald, even de tijd om de verhalen weer bij te werken omdat het regent. Vanmiddag checken we of de bus via Vinh naar Hanoi kan rijden i.v.m. het hoge water.

Helaas is er niemand bij het kantoortje, dus we gokken erop dat het goed gaat vanavond. Als we de straten in de buurt afzoeken naar een leuk tentje om te eten, blijken er echt alleen maar vietnamese eettentjes te zijn. We mochten nog in een grote pan kijken, maar het zag er niet echt aantrekkelijk uit. Dus maar de supermarkt in op zoek naar
" westers" eten. We vonden daar een doosje " la vache qui rie" en na smeerbewegingen, werden we gewezen op een zak met hele kleine broodjes. Deze hebben we opgegeten in de hotellobby. Feels like home inmiddels. Met wat internetten komen we de dag door. Voor vertrek nog een bak noodles (andere smaak dan de dag daarvoor) gegeten met een bababa en toen met onze nieuwe paarse ponchos op weg naar de bus door een enorme stortbui. Verplicht op de glibberige stoep lopen, of tot je enkels in het water. Bij het kantoortje aangekomen, kregen we een stoeltje aangeboden om op te wachten. Mooi op tijd kwam de bus, met ligstoelen en na een ruilactie met een van de passagiers, vertrokken wij richting Hanoi. Dong Hoi is niet een toeristische trekpleister, dus blij dat we weggingen.