14-10-2010

Aangezien de bus om 07.30 uur vertrok, op tijd opgestaan voor een ontbijt bij ons hostel. Dit werd (zoals eerdere dagen) snel geserveerd. De verse broodjes moesten nog gehaald worden op de brommer. Dit leverde wat spanning op (halen we de bus op tijd), maar de bus was vermoedelijk door druk verkeer een half uur later. Ideaal is wel, dat hij voor de deur stopte (aan de achter- of voorkant van het hotel was niet helemaal duidelijk), maar de " steward" kwam het hotel binnenlopen: "Hue?". Ja graag, 2 personen. Toen we in de bus stapten werden er gewezen op onze schoenen en iets met een zwart zakje. Uh, wat bedoelt u? De schoenen moesten uit, want dit was een slaapbus, met legstoelen (a la OAD). Beetje vreemd als je binnenkomt. Bert ging nog op zoek naar gewone stoelen, maar dit was het. Gewoon chillen, relaxen. De stoel kon nog worden ingesteld, R-nie gaf een ruk aan de stoel en klaar. Bert ontdekte een handel, maar wist eerst niet hoe ze op de bovenste verdieping moest komen. Er zat maar aan een kant een trapje. Tja het is ff wennen. Met een muziekje op, een stukje lezen op de e-reader kom je de tijd makkelijk door. Onderweg is van alles te zien en met een tussenstop van een half uur voor koffie een verrassend grappige rit. In Hue werden we in het centrum afgezet en vriendelijk geholpen door iemand, die later van het hotel bleek te zijn waar we voor waren gestopt. Een ongezellig modern pand. Geen belangstelling dus, maar wel even hulp gekregen waar we stonden. Helaas stond het plaatje van het hotel op de kaart van de Lonely Planet op de verkeerde plek, zodat we een d-tour hebben gemaakt. Uiteindelijk kwamen we uit (na heel veel verkoopmannetjes, motorbike, where are you going, where do you come from) bij de backpackers alley. Helaas lag de straat opengebroken en moesten we met hink-stap-sprong naar de ingang van ons hostel. De dame liet ons de kamers zien en we kozen voor optie nr. 2 met raam voor USD 10. De vaatdoeken die in de badkamer (waar volgens de Lonely Planet mensen speciaal voor terugkomen) hebben we ingeruild voor lekkere handdoeken. Dat je met die vaatdoeken de hond afdroogt na aan wandeling in de regen, oké, maar wij hebben liever iets luxers. Ook de kussens bleken, toen we al te bedde gingen, zandzakken te zijn. Dus hup maar weer naar beneden voor vervanging. Gelukkig was er net een nieuwe levering binnengekomen en kwam R-nie met zachte roze kussens naar boven. De nieuwigheid rook je nog. Na nog wat gerommel met de airco, 10 x testen van bedden, konden we eindelijk slapen. Voor morgen hebben we een " bromma-toer" geboekt, Dat wordt spannend.

15-10-2010

Na een toch nog verrassende goede nacht snel naar beneden voor het ontbijt. We hadden pannenkoek besteld en na bijna een half uur werd er iets op tafel gezet dat wel de vorm had, maar totaal iets anders was. Het rook naar oliebollen, was ook gefrituurd en iets te lang naar onze mening. De straat buiten het hotel was inmiddels veranderd in een snelstromende beek waar zeker 20 cm (zwanzig) water in stond. Echter voor de brommerjongens geen probleem, als we klaar waren met het ontbijt konden we opstappen. Na een grote plastic poncho (waarschijnlijk van het merk Durex) aangemeten te hebben gekregen en een helm gingen we door de beek op pad. Na een half uur kwamen we bij de eerste tombe aan van Tu (c) Duc. Hier was het gelukkig bijna droog, zodat we op ons gemak al het moois konden bekijken. Na een rit over kleine paden langs rijstvelden met buffels stond er een 2e tombe op het programma. Deze was nog mooier dan de vorige. (De een is nog mooier dan de andere, natuurlijk (Ivan Heilen). Na een koffiestop waar de brommerjongens aan het kaarten waren weer verder. Brenda wist even niet meer met welke boy ze op pad was, maar toen hij zijn helm en regenmantel weer aan had, sprong ze als een Sjakie op de ronkende brommer. (ze kent immers geen Angst). Zo tuften we naar de volgende attractie. Ook deze was heel mooi, vooral de grote beelden en ook de ligging. Toen was het tijd voor de lunch. Tijdens de rit was het weer gaan regenen, zodat we behoorlijk vochtig in het restaurant binnenkwamen. Echter koud binnen en een wolkbreuk die een uur zou aanhouden brak los. Inmiddels was het al 3 uur geweest en vonden we het beter om de tour maar als voltooid te beschouwen. 's Avonds heerlijk gegeten in Little Italy, met tiramisu en chocolademousse als toetje. Morgen nog een rustig dagje in Hue, daarna gaan we met de trein naar Ninh Binh.

16-10-2010

Vandaag staat de oude citadel met de Purperen stad op het programma. Dit is de " Verboden Stad" van Hue. Er wordt nog hard gewerkt aan de renovatie van de gebouwen, aangezien het in het verleden gebombardeerd is. Dus je loopt hier niet op perfect aangelegde paden. Na de koffiestop gingen we op zoek naar het museum. Helaas niet gevonden, maar wel een aantal tempels en overige verblijven met de befaamde 9 bronzen urnen. Eric wist van een eerder bezoek in Vietnam dat die er moesten zijn, maar we konden ze eerder niet vinden. Maar hier stonden ze dus, gigantische " vazen" met bas-reliëfs met allerlei taferelen, vogels, olifanten, landschappen, noem het maar op. Ook de poorten tussen de onderlinge gebouwen waren erg mooi, met ook fraaie taferelen, waarvan sommige bloemen van schelpen waren gemaakt. Het uploaden van de foto's kost helaas enige kracht, maar als het ons lukt zullen jullie de voorbeelden zien. Daarna met een taxi naar de DMZ (demilitarized zone) bar voor een broodje en toen ff pauze genomen, het is namelijk best wel warm.