Gold Digging en Moa's,

Denk niet, die heeft teveel op, dit is mijn realiteit!!

Ross is een van de goudmijn steden aan de westkust. Er is hier een goudmijn operationeel, dus dat ga ik checken. De goudmijn zelf (open mijnbouw) is niet voor bezoek open, maar er passeert veel zwaar materiaal van Birchfields Ross Mining. In Ross kan je als toerist wel goudpannen; in het bezoekerscentrum of in een stuk van de rivier. Daar hebben ze natuurlijk flinters goud tussen een aantal keien verstopt, dus dat is nep. Ik kies dus voor het alternatief. Ik huur een goudpan en een schop voor NZ$5,- en ga naar de rivier. Het giet, maar ik heb mijn regenkleding aan en wat maakt het uit. Wellicht vind ik wel iets. Na wat gezoek heb ik mijn ideale plekkie gevonden. Direct na een kleine rapid, stroomopwaards natuurlijk. Een weg gebaand door de varens en een soort bramenstruik en aan de slag. Het is echt leuk werk, steeds glinstert er iets in je pan en in dat gaat in een klein buisje dat ik heb meegekregen. Het stromende water en de fluitende vogeltjes in het bos werken ontspannend. De tijd vliegt voorbij en de regen slaat na 2,5 uur door mijn hoed en regenkleding heen. Tijd om te stoppen. Snel een warme douche en droge kleding. Natuurlijk ben ik super trots en tevreden met mijn stukjes goud. De volgende dag de stad verkend en gelijk maar eens de stukjes goud laten keuren. Ik kon bijna niet geloven wat de meneer daar beweerden, het was pyriet (fool's gold); dat lijkt erg op goud. Een second opinion; hetzelfde resultaat, deze keer inclusief uitleg m.b.v. een microscoop. Ik moet erkennen het is pyriet. Ik kan er hard om lachen; hahahhahaaaa. Toch iets leuks van een dag vol regen gemaakt (>100 mm is er gevallen). Ik heb een klein buisje met echte goud splinters gekocht als souvenier. Helaas heb ik weinig foto's van deze bijzondere ervaring. Ik heb nu zelf ervaren hoeveel werk het is om 1 gram 'goud' uit een schep of 10 grind en prut te zeven. Ik heb respect voor die goudzoekers van vroeger.

Moa: ik vind het leuk om rond te kijken, dus toen het begon op te klaren vandaag, een 'spin' rond Hokatika gemaakt (stadje aan de westkust). Het asfalt ging over in een onverharde grind weg...en opeens zie ik iets grijs lopen tussen de koeien. Toch even stoppen,... wat is dat toch?? Een struisvogel, neen,.. het ding heeft geen vleugels en loopt behoorlijk hard, heeft rare veren en is zo'n 2 meter hoog. Het zal toch geen Moa zijn.... nee, die zijn toch uitgestorven. Wat is het dan wel ??? Teruggekomen in het hotel vraag ik of er nog Moa's zijn. Neen, uitgestorven; ook niet meer in de dierentuin. Wat is die rare vogel dan die ik gezien had. Alle deskundigen bijeen;....een EMU, dat is een Australische exoot, verre familie van de struisvogel. Bekijk de foto's maar, gewoon een paar emu's in de wei tussen de koeien. Het moet niet gekker worden.