Het Puri Santrian, aan het Zuid-Oostelijke puntje van Bali, is een prachtig resort met drie zwembaden en een bijna wit privé-strand omzoomd door hoge palmbomen.

Hier lummelen we een paar dagen. 74 uur om precies te zijn. Zwemmen, stukje kanoën, wandelen, fietsen, zonnen, zwemmen, water drinken, lunchen, zwemmen, dineren, slapen. Voor veel mensen een droomvakantie, maar het is niet helemaal aan ons besteed. We kijken hoe de zee stijgt en de zee daalt, terwijl er lounge-muziek uit de speakers klotst. Richard maakt honderd Zweedse puzzels, Yvonne springt honderd keer in het zwembad en ik lees honderd columns van Youp van 't Hek. Gaap.

Overal in het resort is wifi, dus we zijn weer helemaal op de hoogte van het nieuws. In Nederland is het koud en in Myanmar zijn Moslims aangevallen door Boeddhisten, in een dorp waar we een paar weken geleden nog doorheen reden. Meer dan dertig doden en duizenden vluchtelingen. Tot zover het Boeddhisme als 'religie van de vrede'. Op Bali is overigens negentig procent Hindoe. Bij elk huis zie je wierookstokjes en kleine offerandes op de stoep liggen. De gelovigen zijn druk bezig met voorbereidingen op het feest Galungan, dat elke 210 dagen wordt gevierd. Overal staan komende week een soort bamboe hengels met vlaggetjes en lampionnen.

Na 74 uur rijden we naar de luchthaven van Den Pasar, op weg naar Australië!