Na een ontbijt bij de Starbucks nemen we afscheid van Rob en Janice. Maar niet voor lang! Zij nemen het vliegtuig naar Edmonton en wij volgen ze over de weg met een Toyota Corolla. Om tien uur vertrekken we in oostelijke richting door de arme buurt Hastings, waar nóg meer mensen op straat leven dan in Vancouver centrum. We volgen snelweg nummer één, alias The Trans-Canada Highway, tot we in de bergen zijn. Het is zonnig en ruim boven de twintig graden, maar langs de snelweg ligt nog overal sneeuw tussen de duizenden dennenbomen. De verkeersborden langs de weg verraden dat de weersomstandigheden hier ook heel bar kunnen zijn.

We pauzeren in het slaperige dorpje Merritt, waar nog allemaal houten saloons en hotels staan van rond 1900. Bij de Subway delen we het kleinste broodje, want ook in Canada zijn de porties groot. Daarna vervolgen we onze tocht naar het oosten. We houden onze ogen open voor elanden en beren, helaas zien we er geen. Zo bereiken we rond drie uur de kleine stad Kelowna, alwaar we onze intrek nemen in motel Seasons Inn; van buiten niet erg fraai, maar vrijwel alle kamers grenzen aan de binnenzijde direct aan de mooie tuin. Voor onze kamer staat een tuinset met een parasol.

Bij Vibrant Vines proeven we lokale wijn. De schitterende wijngaard is van twee broers, waarvan de ene wijn maakt en de andere kleurrijke psychedelische schilderijen, die ook worden gebruikt voor de etiketten. We proeven een paar slokjes en nemen twee flessen Gewürztraminer mee. Op de veranda zit ik nog even in de hangstoel te genieten van het weer en het uitzicht over de wijnranken met bloesem. Het gras is ook nog fris groen. Er komt een jonge vrouw langs die zegt: "You look just too relaxed!"

In de buurt van het motel kopen we bij twee verschillende mega-supermarkten de ingrediënten voor een koude salade, die we buiten voor onze kamer bereiden. Als de zon onder is, kijken we buiten op de iPad naar een leuk TV programma van Anthony Bourdain over Myanmar. Het lijkt zó lang geleden dat we daar waren...