Tijdens de vlucht van Atlanta naar Raleigh bestuderen we de Skymall gids vol nuttige gebruiksvoorwerpen, zoals kleding voor honden, apparaten die de vloerbedekking scheren en robots die de ramen lappen. We zijn onderweg naar onze vrienden Taco en Trudi en hun dochters Maya en Luci in Raleigh, North Carolina.

Taco wacht ons op in de hal van de nieuwe luchthaven. Een kwartier later rijden we door de glooiende Oak Park Road, met grote bomen en dito huizen, waaronder die van Taco en Trudi. In Amerika hebben mensen véél meer ruimte dan in Nederland, het is net een villawijk in Bloemendaal.

Na het avondeten zitten we met een ijsje op de trap voor het huis, aan de voet van hun enorme magnolia. Maya en Connor, een jongen uit de buurt, vertellen verhalen over de sociale interactie op school. Erg grappig, maar we zijn blij dat we die fase hebben gehad! We dansen ook met z'n allen op het Slurfenlied van Rubberen Robbie. Connor moet huilen van het lachen.

Op zondagochtend zien we twee herten in de achtertuin. Tijdens een wandeling door de buurt praat ik met Taco over de fascinerende Amerikaanse cultuur. Succes wordt hier gemeten in dollars en slechts een kleine groep heeft daar écht veel van. Veel mensen raken gefrustreerd, omdat zij de top nooit gaan bereiken en in deze cultuur kun je daar niemand anders de schuld van geven. Het is hier "Ieder voor zich en God voor ons allen".

We gaan naar het North Carolina Museum of Art, waar we heerlijk lunchen en vervolgens de kunst bekijken. Het museum heeft een indrukkwekkende collectie, met o.a. werk van Jan Steen, Ribera, Rodin, Giacometti en Kiefer. Terug aan de Oak Park Road brengt Minno de poes een dood eekhoorntje als cadeau. Heel fijn!

Maandagochtend vroeg zeggen we Trudi en Maya gedag. Na het ontbijt brengen we Luci naar school en Taco brengt ons naar RDU Airport voor onze vlucht naar Atlanta.

Om één uur zijn we in het Wellesley Hotel, vlak bij de luchthaven. We checken het nieuws op TV maar we zien alleen de nasleep van de 'Boston Bombing' - sommige Republikeinen willen de verdachte zijn grondwettelijke rechten afnemen omdat hij geen 'normal American' zou zijn - en reclames voor zware medicijnen. Een zalvende stem vult de helft van een reclame met waarschuwingen over hartaanvallen, zelfmoordneigingen en maagbloedingen. Tussendoor zien we een commercial van een advocatenkantoor dat is gespecialiseerd in claims tegen farmaceuten: "call 1-800-bad-drug".

Na een lunch op het dak bij Malone's gaan we nog één keer zwemmen. Als alles goed gaat, zitten we morgen in de tien graden...