Aangezien Tim verzot is op het fotograferen van verlaten gebouwen, nemen we de nachtbus naar Iquique. Een paar kilometer verderop bevindt zich namelijk één van de honderd spookstadjes in het noorden van Chili, het verlaten mijnwerkersdorpje Humberstone, hebben we ons laten vertellen. We nemen de collectivo en een uur later komen we midden in de Atacamawoestijn aan bij Humberstone en Officina Santa Laura, twee verlaten salpetergroeves waarvan de overblijfselen tegenwoordig wegroesten in de hitte van de Chileense woestijn. We bezoeken eerst de laatste en ontdekken hoe er salpeter gewonnen werd door de duizenden pampino's uit Chili, Bolivië en Peru die werkten en woonden in deze afgesloten gemeenschappen.
Tot de eerste wereldoorlog werd hier veel salpeter gewonnen, maar de Duitse uitvinding van synthetisch nitraat maakte hier een einde aan. Daardoor vertrokken de mensen halsoverkop uit het mijnwerkersdorpje dat er nu dus nog steeds verlaten bijligt. Als we de huizen in Humberstone bezoeken, lijkt het ook echt alsof de tijd is blijven stilstaan. Origineel meubilair, wc's, badkuipen, allerlei keukengerei, oude stoven, gereedschap, typmachines, duivenkoten, speelgoed, … het werd allemaal achtergelaten in hun huisjes. Ook het gemeentehuis, het schooltje, het theater, het hospitaal,… brengen we een bezoekje en we proberen ons telkens in te beelden hoe het in die tijd zou geweest zijn. Maar het meest bizarre van alles is de sfeer die er hangt. Midden in de woestijn is het muisstil, maar de wind blaast om je oren, fluit door de ramen en doet de roestige karkassen kraken en piepen, een beetje zoals in een oude cowboyfilm, waardoor je af en toe opschrikt en je denkt dat er toch nog levende zielen rondwaren in dit spookstadje.

De bedoeling was om de volgende dag al meteen terug naar La Paz in Bolivië te reizen, maar het weer heeft daar anders over beslist. De grensovergang die wij wouden nemen tussen Iquique en La Paz is ondergesneeuwd en we zouden nog 2 à 3 dagen moeten wachten. In plaats van te wachten, kopen we een busticket voor de dag erop naar Cochabamba in Bolivia, want we blijven liever niet te lang in Iquique.
Jammer dat dit ons laatste beeld is van Chili, want Chili is een geweldig land met veel variatie, maar Iquique is een zwarte vlek in dit prachtige land.
Het is er ongezellig met vuile straten en er is amper iets te doen, behalve kijken naar de vele golf-en kitesurfers aan de kust en de paragliders boven de bergen. Bovendien is dit de Chileense stad met de meeste aardbevingen op zijn palmares wat je zelfs in het straatbeeld ziet aan de verkeersborden die je wijzen op de verzamelplaatsen wanneer er tsunami-alarm is. Wegwezen hier!