Stijf wordt ik wakker, de bedjes hier zijn zo smal. Vannacht werd ik om de haverklap wakker. Op grote hoogte verkeren doet rare dingen met je. Het was maar goed dat ik op het onderste bedje lag, want ik moest drie keer naar het toilet. Een hurktoilet, wat geen pretje is in een trein. We moesten veel drinken om hoogteziekte te voorkomen en dan krijg je dat. Kan niet zeggen dat ik echt ziek ben, maar echt lekker voel ik me ook niet. Maar gelukkig heb ik niet zoals groepsgenoten hoofdpijn. In het gangpad zat iemand aan een zuurstoffles, dus het kan erger. Buiten zie ik bergen in de verte, wij rijden over een vlakte. Een paar keer zijn we een heel lange tunnel doorgegaan. Het ziet er allemaal koud en kaal uit. Er zijn plekken waar bewoning is, woningen van grijs baksteen met plat dak en grote ramen. Ze hebben een muur om huis en stuk grond. We zien populieren en wilgen, vaak geknot. Soms uitlopend, soms met katjes. Op hoge bergen ligt poedersneeuw.

Wanneer we weer even stil staan zien we poepbroodjes tegen de muur aangeplakt. Onze reisbegeleider vertelde ons dat ze daar op koken en het huis mee verwarmen. In Turkije hebben we dat ook gezien. We zien yaks en kruisingen tussen yaks en koeien, een zwaar behaarde koe zeg maar. Zo te zien zijn ze de grond zaairijp aan het maken. Er wordt geploegd en geëgd met yaks en kleine paardjes. Langharige geiten lopen in een dorre omgeving, ik vraag me af wat ze eten.

Sneller dan verwacht komen we aan op de plaats van bestemming, Lhasa. Bij de uitgang van het station worden we afgevoerd naar een politiepost voor controle van de permit en de paspoorten. Alles is gelukkig oké, we mogen Tibet in. We worden verwelkomd door onze Tibetaanse gids, die iedereen een wit sjaaltje geeft. Het is nog een klein eindje met de bus, maar dan kunnen we even uitrusten in ons hotel.

Om ons al wat kennis te laten maken met Lhasa wandelen we met Jeroen door de stad. Het is lawaaierig en kleurig en ik kijk mijn ogen uit. Devote gelovigen lopen prevelend met gebedskralen terwijl ze hun gebedsmolentjes draaien. Open slagers laten zien dat ze echt yak-vlees verkopen door wat bont aan een poot te laten zitten. We kijken open winkeltjes in en zien peuterkleren met een spleet. Lekker makkelijk, kunnen ze gelijk hun behoefte doen. Tot nu toe heb ik nog geen blote billen gezien.

Bij de ingang van een klooster en tempel zien we een eivormig oventje. Onderweg zag ik al iemand coniferen takjes verkopen. Binnen zitten mensen in klederdracht hun molentjes te draaien. Sommigen kijken ons aan alsof ze nog nooit een buitenlander hebben gezien. Anderen zeggen grijnzend "hallo". Vooral kleine kinderen vinden ons leuk.

We eindigen de dag in een restaurant van twee Nederlanders die 15 jaar geleden hier gestart zijn. Je komt ze ook overal tegen die Hollanders. Ben benieuwd hoe yak smaakt.

Hetty