Het is koud als we opstaan. Heel China en Tibet heeft dezelfde tijdzone, daarom staan de mensen hier laat op. Het is nog stil op straat wanneer we om half acht naar de overkant van de straat lopen. Zelfs in het restaurant is het koud, we eten met de jassen aan. Het ruikt naar kolen of turf, misschien is het wel yakpoep wat ze aan het verbranden zijn. We krijgen Tibetaans brood dat op een dunne harde pannenkoek lijkt. Best lekker, beter dan al dat zoete brood van...

Vandaag staan er twee kloosters bij Lhasa op het programma: Drepung en Sera. Drepung is het grootste klooster van Tibet. Het is gebouwd in 1416 en ligt op een berghelling. Onderaan de helling is het entréégebouw, waar we een kaartje moeten kopen, en waar onze rugzakjes door de röntgenscan gaan, zoals gebruikelijk bij musea en kloosters. Nadat onze bus ongescand door de hoofdpoort is gereden, stappen we weer in voor een flinke klim naar de parkeerplaats ondera...

Hetty heeft last van diarree en heeft daarvoor enkele tabletjes Imodium genomen. Onze voorraad raakt uitgeput, daarom gaan we even langs bij de apotheek naast het hotel. Dat ze geen Imodium hebben verbaast me niet. Ik vraag daarom naar een medicijn met dezelfde werkzame stof. Ik beeld uit waar het voor dient. De apotheker spreekt geen Engels, maar komt even later met een doosje op de proppen. Ik begrijp van hem dat daarin dezelfde werkzame stof zit, maar kan het ...

Stijf wordt ik wakker, de bedjes hier zijn zo smal. Vannacht werd ik om de haverklap wakker. Op grote hoogte verkeren doet rare dingen met je. Het was maar goed dat ik op het onderste bedje lag, want ik moest drie keer naar het toilet. Een hurktoilet, wat geen pretje is in een trein. We moesten veel drinken om hoogteziekte te voorkomen en dan krijg je dat. Kan niet zeggen dat ik echt ziek ben, maar echt lekker voel ik me ook niet. Maar gelukkig heb ik niet zoals ...