2 januari - Christchurch

Vandaag een kort laatste ritje met Alice. Dat wil niet zeggen dat Anne het Alice gemakkelijk maakt. De vering wordt grondig getest opweg naar Christchurch. Het lijkt soms wel of we meespelen in 'the dukes of hazzard'. Of Alice niet veelkleurig gespoten is maar een oranje Dodge charger. We scheuren over highway 75. We springen als Bo en Luke over bruggen. Geen Rosco te zien gelukkig.

Dag Alice, we lopen de hoek om en kijken nog een keer om hoe Alice door een vreemde in de garage gereden wordt.
Lekker door het centrum lopen is er niet bij. Door de aardbeving in februari 2011 is het centrum omgeven door hekken. No Entry. Het is uitgestorven. Het lijkt we een spookstad. Nu is het natuurlijk ook zomervakantie maar toch. Levendig kun je het niet noemen.
We lopen maar naar ons hostel in Glocester str. We pakken een filmpje vanmiddag.

3 januari - Christchurch

Zoals bijna elke dag ben ik even voor zessen wakker. Maar dit keer draai ik me nog een keer om en val in een diepe slaap waar ik monteur van een dubbeldekkerbus ben. Ik snap alleen niets van de ophanging dus ga ik eerst aan de slag met een cabine voor de chauffeur maken in het midden bovenop de bus.
Ik zal maar even niet beginnen aan een analyse van deze droom.
We hebben een kamer in het hostel 'the old countryhouse'. Onze kamer is qua oppervlakte niet veel groter dan de ruimte in Alice. Gelukkig hebben ze hier een grote keuken met een enorme eettafel. We verkassen dan ook daarheen voor een ontbijtje die we bij elkaar gescharreld hebben in de 4Square supermarkt hier tegenover.

Het centrum van Christchurch ligt, zoals al eerder geschreven, in puin. The Red Zone is het afgezette gebied waar je niet in mag. We maken vanochtend een wandeling in een heerlijk zonnetje rondom het centrum. Overal in de stad staan kunstvoorwerpen. In the Avon River staan een paar verbogen stalen balken uit het New Yorkse World Trade Centre.
Overal kom je grote foto's tegen met beelden uit Christchurch en omgeving, een beeld van een nar doet zijn best ons te vermaken (dans nar dans, maak ons aan het lachen). Bij het centrum voor dyslexie een beeld van een jong meisje die in een boek leest, de letters waaien van haar weg.

We lopen in Worcester Street en bestellen een coffee to go bij Hummingbird en drinken die op liggend in het Hagley park bij de Botanic Gardens. Beelden van de reis door dit mooie land komen voorbij. Alice, de woeste stranden van het noorder eiland, de stank bij Rotorua van de zwavel en de harde scheten in de bus, het adembenemende uitzicht op de vulkaan bij Tongariro. De autorit naar Kaikoura, ingeklemd tussen besneeuwde bergen en de pacific. Het pielen met ons gasstelletje. Proosten met een goed glas aan een turquoise meer. Het bezoek aan Hans in Nelson, zover van huis gezellig aan een rivier met de bbq aan. De rit over het schitterende zuidereiland, hard mee-zingend met de iPod op standje shuffle. De zon zien onder gaan met Mount Cook op de achtergrond. Maar waar we het nog het meest over hebben is dé sprong.

De koffie is op. We duiken het, in het park gelegen, Canterbury museum in. Een mooie tentoonstelling over de Maori en de uiteindelijke komst van de engelsen hier in de Canterbury regio. Boven nog een tentoonstelling over Scott, Amudson en Shackelton. De bekende ontdekkingsreizigers op Antartica. Erg leuk en met veel voorwerpen, gevonden en meegenomen, uit vervlogen tijden vanaf het zevende continent. Op de 2e verdieping is nog een te grappige tentoonstelling over het oude stel Fred en Myrtle Finley uit Bluff. Inmiddels alweer wat jaartjes niet meer onder ons maar toen ze nog leefden een ware toeristenmagneet. Ze woonden in Bluff in het uiterste zuiden van het zuidereiland. Fred draaide de godganse dag orgelmuziek. En het hele huis was gevuld met paua schelpen. De complete woonkamer is nagemaakt, truttigheid ten top maar heerlijk om door heen te lopen. Zelfs Fred's orgelmuziek draaien ze hier. Er is een erg leuke documantaire van ze gemaakt. Te kneuterig.

Morgen de 4e januari om 08:40 gaat ons vliegtuig richting Hawaii. Een lange vlucht maar gek genoeg komen we toch eerder aan dan we vertrokken. We landen om 07:00 op 4 januari.
Anne is haar tas aan het pakken en ik ga even koffie zetten. We melden ons weer vanaf The Big Island, Hawaii. Aloha!