Vanuit Costa Rica zijn we naar Peru gevlogen, om zo aan ons derde en laatste gedeelte van de reis te beginnen: Zuid-Amerika. Voor mij al het zesde continent wat ik bezoek. Met nog maar één te gaan, Antarctica, toch een best mooi lijstje (Die zou in theorie mogelijk kunnen zijn deze reis, maar blijkt in praktijk onbetaalbaar te zijn. Als iemand zich geroepen voelt het ´Help Rogier en Cindy naar Antarctica´ fonds op te roepen.. wij houden je niet tegen)

Eenmaal in Peru aangekomen, zijn wij begonnen in Lima. De wijk waar wij verbleven, Miraflores, was duidelijk de beste wijk van Lima. Aangezien wij al zeker 2,5 maand geen echte grote steden hadden gezien, voelde dit als een verademing en leek New York er niks bij. De eerste twee dagen hebben we door Lima rondgelopen, waar we natuurlijk de Joran van der Sloot tour hebben gedaan. Of naja, het hotel waar hij die meid heeft vermoord hebben gespot, we voelden ons echte ramptoeristen.

Al snel in Lima kwamen we erachter dat we de Inca Trail (Die we al maanden terug hebben moeten boeken) wat te laat gepland hadden. We hadden nog 2,5 week om er te komen en wisten eigenlijk niet zo goed wat we tot die tijd konden doen. We hebben daarom besloten om als eerste naar Huaraz te vertrekken. Aldus een medereiziger leek dit nogal op de Alpen, alleen dan ietsje hoger. De stad zelf lag al op 3300 meter. Hierdoor konden we gelijk aan de hoogte wennen, wat wel nodig is. Van een conditie blijft weinig over op zulke hoogtes. In Huaraz zijn we gaan mountainbiken, wat gelukkig voor 90% naar beneden ging (conditie he). We hebben hierbij van de prachtige omgeving kunnen genieten, wat erg leuk was.

Na Huaraz zijn we terug naar Lima gegaan. Deze busrit op zich was al enorm spectaculair. De bussen zijn hier duidelijk een stuk luxer (mag ook wel, de afstanden zijn enorm en je kan er soms uren in moeten zitten), maar de wegen ook een stuk gevaarlijker. Aan de ene kant een hoge berg, aan de andere kant een diepe afgrond, komt hier met regelmaat voor. De hoeveelheid kruisjes langs de weg, zegt al genoeg. De weg van en naar Huaraz was niet voor niets onderdeel van het programma ´the world most dangerous roads´. Ach, we hebben death road nog in het vooruitzicht.. konden we alvast wat wennen.

De bedoeling was dat we gelijk de dag daarna naar Ica zouden vertrekken. Hier is een soort oasis in een woestijn. Vol goede moed wilden we ´s ochtends onze bus tickets kopen, bleek er een mijnstaking te zijn. Rogier had dit al eerder meegemaakt en het schijnt hier dan ook best regelmatig te gebeuren. De mijnwerkers sluiten grote wegen af tijdens zo´n staking, waardoor reizen per bus onmogelijk wordt. Op zich was het wel mogelijk om in Ica te komen, de kans zou echter groot zijn dat we daar vast zouden komen te zitten. Met een stad zonder echt vliegveld en een Inca trail in het vooruitzicht, wilden we dat risico niet nemen. Uiteindelijk hebben we besloten rechtstreeks naar Arequipa te vliegen.

Arequipa is de uitvalsbasis van de Colca Canyon (al is dit nog steeds 4 uur rijden) en is zelf al een schattig stadje. We hebben ons eerst een dag vermaakt in de stad zelf. Al hebben we besloten het rustig aan te doen. De dag daarna zouden we namelijk beginnen aan onze Colca Canyon trek, waarbij we drie dagen door de Canyon zouden lopen. Dit betekende echter wel dat we om 3 uur ´s nachts al zouden worden opgepikt. De eerste stop van de bus zou namelijk de Cruz del condor zijn. Een punt waar je condors kan zien vliegen. Deze beesten schijnen dit echter voornamelijk ´s ochtends te doen. We hebben de condors van heel dichtbij over kunnen zien vliegen. Condors hebben een vleugelbreedte van 2 meter (dacht ik) en deze imposante beesten zijn dan ook zeker enorm vet om te zien. Na de Cruz del condor zijn we doorgereden naar het startpunt van de trek. De eerste dag zou voornamelijk afdalen zijn. In een dorpje beneden in de canyon zouden we overnachten. De wandeling zelf was niet heel spannend, maar kende wel een mooie omgeving. De afgronden aan de zijkant deden me soms wel een beetje aan Beseggen denken. Eenmaal in het dorpje aangekomen, verbleven we in een homestay, bij mensen thuis. Dit was erg gezellig, aangezien we ondertussen al enorm lang wakker waren, zijn we wel vroeg naar bed gegaan.

Dag 2 van de trek bestond uit een wandeling beneden in de canyon. Hierbij kregen we wat meer een idee van hoe de mensen daar leven. We mochten een kijkje nemen op een farm. Een farm hier specialiseert zich niet in één soort fruit, maar heeft gewoon 20 verschillende bomen staan. We mochten allerlei stukken vreemd fruit proeven. Na de farm zijn we doorgelopen naar onze slaapplek van dag twee. Dit werd de oase van de canyon genoemd. Hier stonden een paar mooie lodges met zwembaden en hebben we even een middagje kunnen niksen. Dat middagje niksen was zeker even nodig. Al helemaal omdat we al twee dagen wisten dat het afdalen een canyon in, betekend dat je ook ooit een keer er weer uit moet. Dit stond voor de derde dag op de planning. Om 5 uur ´s ochtends vertrokken we, om in 3 uur, 1100 meter te stijgen, waarbij we ongeveer 5 kilometer aflegde. Best steil dus. Het begin gaat nog best prima, doordat het donker is kan je niet echt voor je zien hoeveel je nog moet, wat een positief effect heeft. Het laatste stuk viel mij echter wel zwaar. Je komt niet alleen boven de 2500 meter, waar de lucht steeds ijler wordt, ook zie je het eindpunt in zicht en lijkt het voor geen meter dichterbij te komen. We hebben het wel binnen 2 uur en drie kwartier gedaan. Best een nette prestatie (al zeg ik het zelf). De rest van de dag bestond uit een Japanners tour, zoals onze gids dat noemde. Veel rondrijden met de bus en af en toe uitstappen voor wat foto´s.

Na Arequipa zijn we naar Cuzco vertrokken, waar we nu zitten. We hebben het hier nu twee dagen wat rustiger aan gedaan, morgen beginnen we namelijk met de Inca Trail. Het is nu vooral hopen dat het weer meezit (we hebben de horror verhalen dat je na vijf dagen lopen bij een mistige berg aankomt waar je weinig ziet, al gehoord). We gaan duimen!

Wist je dat:

• Rogier en ik het weer wat hadden onderschat toen we naar Huaraz vertrokken? Wij zaten leuk met onze slippers en korte broeken in de bus, terwijl er steeds meer mensen met handschoenen en mutsen instapten. Dat was misschien wat overdreven, maar koud was het wel.

• Een Peruaans journaal heel vreemd is? Bij een auto-ongeluk waarbij meerdere doden vallen, wordt niet alleen de plek van onheil een half uur lang in beeld gebracht, ook de mogelijke dader komt duidelijk op tv (zoals toen met Joran van der Sloot en die persconferentie) en als klap op de vuurpijl worden ook de begrafenissen van de slachtoffers bezocht.

• Taxichauffeurs hier echt om alles toeteren?

• Inca cola echt de zoetste troep is, die je kan drinken? En ik daarom natuurlijk heerlijk vind

• Cocaïne ons wel heel erg vaak wordt aangeboden?

• Lima een supermarkt had die brie van president verkocht? Je moest er wel een klein fortuin voor neerleggen, maar lekker was het wel J

• Elke Peruaanse maaltijd enorme hoeveelheden koriander kent?

• De Spaanse taal hetzelfde woord voor spijker als kruidnagel kent? Dit geeft vreemde situaties als je probeert uit te zoeken wat voor thee je drinkt.

• We de grote aardbeving van Chili wel gevoeld hebben, maar gelukkig niet hoefden te evacueren omdat we ver genoeg van de kust zaten?

• Deze Word enkel een Spaanse spellingscontrole kent en daarbij ook elk woord probeert te veranderen in een Spaans woord? Sorry als het soms allemaal niet zo logisch lijkt.

Liefs,