Vanuit El Salvador zijn we richting Nicaragua gegaan. We hebben hierbij dus besloten om Honduras over te slaan. Honduras schijnt vooral heel leuk te zijn om te duiken (niet aan te raden met mijn astma) en om de Maya ruïnes (tja, seen those, done that). Verder staat Honduras ook bekend als een crimineel land met veel geweld (de nickname murder capital of the world verdien je niet door als stad vaak Cluedo te spelen). Nicaragua dus.

In Nicaragua zijn we begonnen in Léon. Hoe zuidelijker je komt, hoe warmer het wordt. Ook werd al snel duidelijk dat er een duidelijk negatief verband is tussen armoede en dikke Amerikaanse toeristen. De dikke Amerikaanse toeristen zie je hier niet, de armoede wel. Léon op zichzelf is niet een hele bijzondere stad, maar is vooral een goede uitvalbasis voor activiteiten omtrent de omliggende vulkanen. De eerste activiteit, het volcano boarding, konden we eigenlijk niet omheen. Kennelijk een toppertje op het lijstje allergevaarlijkstecoolste-dingen-die-je-moet-doen-voor-je-dood-gaat. Eentje die je dus niet wil missen. Al moet ik eerlijk zeggen, toen we de dag daarvoor alleen maar verhalen over gebroken benen/sleutelbenen/polsen hoorden, ik me toch meer op mijn gemak zou voelen bij een ouderwets potje klaverjassen (eentje die ietsje lager op het lijstje staat).

Het volcano boarden is op zichzelf nog niet eens zo gevaarlijk. Je loopt een vulkaan op, gaat op een bord zitten en hoppatee, naar beneden. Zolang de vulkaan niet ontploft.. eitje toch? Het probleem zit hem echter in twee dingen. De hellingshoek neemt halverwege zo'n 45 graden aan en men heeft er een sport van gemaakt zo hard mogelijk naar beneden te knallen (records zitten nu rond de 90 kmh). Op zich nog steeds geen hele grote issue, tot je wil remmen. Been in de grond terwijl de rest van je lichaam doorgaat, schijnt kennelijk niet zo heel goed te gaan. Ambitieus als Rogier en ik zijn, wilden we natuurlijk gelijk het record verbreken. Met een mooie 35/40 kmh zijn we de berg af gesjeesd. Misschien wat minder spectaculair, maar wel zo prettig.

Na het volcano boarding zijn we gelijk doorgegaan met een tweedaagse hike. Deze hike zou naar de vulkaan El Hoyo gaan, daar zouden we in tentjes overnachten, waarna we de dag daarna weer terug zouden gaan. Vol goede moed begonnen we dan ook. Een wandeltocht naar de middle of nowhere betekent echter wel dat we alles zelf moesten dragen. Voor jezelf een matje, slaapzak en 8 liter water. Vanuit groepsmoraal mocht iedereen zijn tas dan ook nog eens opvullen met overig spul. Ik mocht het diner voor de hele groep mee tillen, Rogier een tent. Bij elkaar toch wel een kilootje of 20. Zeker het eerste uur, wat stijl omhoog ging, viel niet mee. De verdere tocht was best prima te doen. Het uitzicht waar we naar toe liepen was gelukkig ook zeker de moeite waard. Uiteindelijk met 10 man, 4 tentjes, middle of nowhere en een prachtige zonsondergang en opgang was een hele belevenis, eentje waar we enorm van genoten hebben.

Vanuit Léon zijn we naar Granada vertrokken. In Managua zou de dag daarna onze creditcards aankomen. Het enige wat we hoefde te doen, was eventjes heen en weer. Het klonk bijna te mooi om waar te zijn.. was het ook. Managua kent geen straatnamen. Adressen gaan hier dus via een iconisch gebouw in de omgeving, wat blokken noord/zuid, beetje links/rechts en ergens zou het moeten zijn. Iconisch was het Nederlandse consulaat zelf echter niet en UPS kon het dan ook niet vinden. We hebben daarom enkele dagen in Granada zitten wachten, tot onze kaarten er waren. Was opzich ook niet heel erg. We zijn een dagje naar de Masaya vulkaan geweest. De Masaya vulkaan is actief en geeft continu rook. Met een beetje mazzel kan je lava zien (hadden we niet). Ook kan je er met een beetje mazzel een slang zien die een vleermuis opeet (hadden we gelukkig ook niet…). Desalniettemin was de vulkaan nog steeds indrukwekkend en hebben we de gates to hell toch van dichtbij kunnen bekijken.

Toen de creditcards eindelijk bij het consulaat zijn aangekomen, zijn we alsnog richting Managua gedaan. Omdat we er toch een beetje een dagtripje van wilde maken en er verder in Managua niet zoveel te doen valt, zijn we één van de grotere shoppingmalls in geweest. Echte shoppers dat wij zijn, waren we hier natuurlijk ook snel uitgekeken. Gelukkig kende de mall ook een bioscoop en hebben we besloten ons daar maar even te vermaken. Bioscopen zijn duidelijk weggegeld voor de rijke Nica's.. we zaten er met zijn tweeën. We hebben de Dallas buyers club gezien, goede film!

Na Granada zijn we naar San Juan Del Sur vertrokken. Hier hadden we een weekje vakantie binnen onze vakantie. Luxe kamer, surfkampje. Even lekker op één plek. De voorsprong die ik met surfen had (je weet wel, die waar we het in de vorige blog niet over gehad hebben) ben ik inmiddels helaas verloren. Maar we hebben zeker een leuke week gehad. Behalve surfen, hebben we ook nog meegedaan aan de Sunday Funday. De dag voor een soort pubcrawl langs verschillende zwembaden. Als echte zuiperd, misschien niet zo mijn ding, maar doordat er enorm veel bekende gezichten voorbij kwamen, hebben we ons wel vermaakt. Ook hebben we nog mee kunnen helpen met het uitzetten van baby schildpadjes. Niet zo romantisch als ik me van te voren had voorgesteld (wordt gewoon een krat met baby schildpadjes omgegooid op het strand en dat was hem dan) maar nog steeds is het enorm cute!

Doordat we wat lang in Granada waren blijven hangen en verder ook nog wat van Costa Rica wilde zien, hebben we besloten om vanaf San Juan gelijk naar Costa Rica te vertrekken.

En om er maar gewoon een traditie van te maken, zijn ze weer hoor, de wist je datjes:

• Israëlische mannen die in het leger hebben gezeten enorm sterk zijn? Tijdens de hike tilde hij niet alleen zijn eigen tas en haar tas, ook de israëlische vriendin ging over de schouder.

• Kappers in Granada nog geen euro kosten?

• Israëlische vrouwen helemaal niet zo heel slank zijn?

• Het maar goed is dat de vinnen van een surfboard voor beginners van een zachter materiaal zijn?

• Kappers in Granada ook maar 5 minuten bezig zijn?

• Israëlische mannen het grapje 'goh geen wonder dat de Palestijnen niet van jullie kunnen winnen' niet waarderen?

• Als je hier met een briefje van 200 betaald (350 staat gelijk aan 10 euro) ze dit briefje te groot vinden en ze je geen wisselgeld terug willen geven?

• Een stukkie eraf, hier je halve kapsel betekend? L

• We de eerste 2 maanden er al op hebben zitten?

Tot de volgende keer

Liefs,