Allereerst willen we jullie bedanken voor de leuke reacties op onze blog! Het is fijn om te lezen dat onze blog gelezen en gewaardeerd wordt.

Daarnaast zal op veler verzoek ik (Rogier) een stukje blog schrijven:

Belize was heel leuk.

Dan zal Cindy nu toch maar verder gaan ;)

Tja, ieder zo zijn ding he. Rogier is de ideale tourgids die ons, tot nu toe, elke keer goed geïnformeerd in een nieuwe stad neerzet en die mijn tas ook nog eens tilt als ik hem heel lief aankijk. Ik mag mij bezig houden met blogs bedenken. Samenwerken en delegeren, heb ik toch nog iets aan die beleidsvakken gehad.

Ondertussen alweer 2 weken terug, zijn wij in Belize aangekomen. Door een tot nu toe druk schema in Guatemala en tegenwerkend internet zijn we nog niet in staat geweest een nieuwe blog te schrijven, mijn excuses. Bij onze eerste echte grensovergang kwamen we er gelijk achter dat douanes toch wat anders werken dan bij ons. In landen zoals Mexico hoef je niet voor een visa te betalen, enkel voor een exit fee. Dit bedrag hoeft echter niet iedereen te betalen en kan ook nog al eens verschillen. Aangezien wij wat te weinig pesos hadden, hebben we onze charmes en een stapel kleingeld in euro's maar in de strijd gegooid en uiteindelijk een simpele overtocht gehad. In Belize zijn we als eerst naar Orange Walk gegaan. Dit was het startpunt voor een tour naar Lamanai. Lamanai is een oude mayastad, waar veel ruïnes liggen. Doordat Lamanai lastig te bereiken is, je gaat er naar toe met een boot, is het verder ook heel rustig en wordt je niet doodgegooid met souvenirs. De boottocht zelf was al zeker de moeite waard. Deze trekt dwars door de jungle, waarbij je de mogelijkheid krijgt om vele dieren te zien. Ook kom je langs Shipyard. Hier leeft een soort amish community, die hun oorsprong in Duitsland kent. Het is wel grappig om in een land als Belize drie jongetjes te zien, die zo Rogier en zijn broertjes zouden kunnen zijn.

Na Orange Walk zijn we naar de metropool Belize City vertrokken. In Belize maakten wij in plaats van luxe bussen gebruik van de 'chicken busses'. Dit zijn oude Amerikaanse schoolbussen, waarbij er ruimte is voor kleine dikke Amerikaanse kinderen, met hele korte benen. Heel comfortabel is anders dus. Maar ze kosten geen ene reet en je hoeft er maar 2/3 uur in te zitten. We hadden het er dan ook wel voor over. Belize City is een echte wereldstad met 68.000 inwoners, waarbij waarschijnlijk, net als in Oldenzaal, alleen met carnaval wat te doen is. Niet de plek om te zijn in januari dus. We hebben ons daarom een dagje vermaakt in de Belize zoo. Hier hebben we alle dieren die ze in Belize hebben, kunnen zien. Eén soort dier hebben we zeker goed leren kennen. Het vergeten van onze deet, is nog nooit zo catastrofaal geweest. De mugachtige beesten daar beten tot ze bloed zagen en lieten je benen eruit zien als de openingsscène van Saving Private Ryan. Nu, 2 weken later beginnen ze eindelijk er beter uit te zien.

Als laatste stop in Belize hadden we Caye Caulker, het bounty island. Dit viel echter een beetje tegen. Het eiland bleek een beetje het Ibiza van de 60+ Amerikaan in een midlife crisis te zijn. Omdat we onze ouders natuurlijk het beste gunnen, hebben we gelijk hostels voor ze geboekt ;-). Met regen is er echter op het eiland helemaal weinig te doen. Gelukkig hebben we één dag goed weer gehad en een snorkeltour gedaan. Dit maakte het eiland helemaal goed. Tijdens de tour zagen we enorme schildpadden, haaien en roggen (je weet wel, die beesten die Steve Irwin de nek omgedraaid hebben). Stiekem ook wel een beetje eng dus. Nadat ik over de eerste schok heen was (die beesten zijn echt heel groot), hebben we ons die dag goed vermaakt. Daarna hebben we wel letterlijk op blaren gezeten. Onze ruggen waren enorm verbrand (Sorry tante Ing, we hebben ons misschien niet goed genoeg ingesmeerd). Na Caye Caulker zijn we naar Guatamala vertrokken. Hier zullen we het verder over hebben in de volgende blog. Rogier zit hier namelijk op me te wachten zodat we naar een cafe met de Super Bowl kunnen gaan. Die jongen is nog zenuwachtiger, dan ik vroegah voor de aankomst van sinterklaas was.

Adios!