Aangezien ik mezelf, na Cuba, had voorgenomen vaker een blog te schrijven, is hier alweer de volgende. Gelukkig zijn we maar kort in Guatemala geweest en hebben we verder niks beleefd, wordt een eitje dus..

Na Belize zijn we naar Flores gereden. Dit was een ideaal startpunt voor de ruïnes van Tikal. Aangezien dit weer Maya ruïnes waren en wij er al drie van ons lijstje hadden kunnen afstrepen, wilden we bij deze een iets meer bijzondere tour doen. Een sunrise tour. En bijzonder was die zeker. We hadden ons eerst natuurlijk al enorm laten afzetten door bij de eerste beste vent gelijk die tour te boeken (weer wat geleerd). Beetje vermoeiend is het wel. Je moet bij elk bedrag proberen af te dingen en je moet je altijd afvragen of iemand je helpt of dat die je erbij probeert te naaien (meestal de tweede). Beide zijn voor mij, die ze allemaal zo zielig en arm vindt, best lastig. Maar ook meedogenloos is bij terugkomst een sterke eigenschap geworden. Met goede moed vertrokken we toch op onze sunrise tour, om 3 uur 's ochtends.. op de plaatjes die we gezien hadden leek het in ieder geval de moeite waard. Onze sunrise echter, he-le-maal niks. Grijze lucht gecombineerd met een dusdanig dikke mist waardoor je ongeveer 2 meter voor je uit kon kijken. Tegenvaller dus. Tijdens de 4 uur durende tour die daarop volgde, heb ik vooral staand slapen geprobeerd te praktiseren. In het hostel in Flores hebben we echter wel wat leuke mensen ontmoet, waar we tot nu toe veel toffe avonden mee hebben beleefd. Het is dus niet allemaal voor niks geweest.

Vanuit Flores zijn we naar Semuc Champey vertrokken. Hier kwamen we echt in the middle of nowhere terecht. Het hostel had 4 uur per dag stroom en geen werkend internet. We zaten vlak naast het nationale park, midden in de jungle. Dit betekende ook dat we, behalve wat aparte backpackers , in één keer nog vreemdere reisgenoten voor de kiezen kregen. Mijn angst voor spinnen is niet heel groot, maar van deze dingen (groter dan je hand!) werd ik toch wat zenuwachtig. Onze open boomhut waar we in sliepen, hielp daar misschien ook niet bij. Rogier was natuurlijk heldhaftig genoeg en heeft me goed kunnen beschermen. In Semuc hebben we een tour door het nationale park gedaan. Dit park bestaat uit 7 water pools, die een natuurlijke brug over een rivier vormen. Heel erg mooi! Wat vooral gaaf is, is dat toerisme hier nog relatief nieuw is, waardoor wij nog overal mogen komen. Ook zijn er geen, vanuit de overheid opgelegde, veiligheidsrestricties. De helft van onze dag bestond dan ook uit het kruipen/zwemmen/klimmen/lopen door een grot met als enige verlichting een kaars die je zelf, tijdens het kruipen/zwemmen/klimmen/lopen in je handen hield. Tja, weer eens iets anders. Zeker een leuke ervaring.

Na Semuc stond ons een zware bevalling te wachten, de reis naar Antigua. De hoeveelheid kilometers die we in Guatemala afleggen zijn al wat meer, daarbij zijn de wegen van een veel slechtere kwaliteit en bestaat dit louter uit bergweggetjes. De tocht van Semuc naar Antigua nam bij elkaar dan ook zo'n tien uur in beslag. De eerste 11 km, waar we bijna een uur over deden , brachten we staand in de achterbak van een pick up door. En dat om 7 uur 's ochtends. Dachten we daarmee het ergste gehad te hebben.. het busje voor de negen uur durende rit had geen beenruimte, wat ervoor zorgde dat we continu dubbelgevouwen hebben gezeten. Dit soort openbaar vervoer doet ons toch weer realiseren dat de NS zo gek nog helemaal niet is.

Antigua is de uitvalstad van Guatemala City, waar je niet dood gevonden wil worden. Het is een gezellig stadje omringd door vulkanen. Hier hebben we ons twee dagen vermaakt, waarna we naar Xela zijn vertrokken. Vanuit hier zouden we een drie daagse trek naar Lago Atitlan lopen. Ik was echter nog al ziek in Xela en aangezien een bergtocht waarschijnlijk niet elke 5 meter een goed toilet heeft, hebben we deze trip maar overgeslagen. Met de bus zijn we alsnog naar Lago Atitlan vertrokken. Dit is een groot meer, met daaromheen (je raadt het nooit).. vulkanen. Het dorpje waar wij zaten was erg gezellig en we hebben ons daar dan ook een paar dagen goed kunnen vermaken. We hebben ons een dagje vermaakt met Engels voetbal, we zijn wezen kajakken op golven waar menig surfer jaloers op zal zijn en aangezien Rogier me al weken leert pokeren, hebben we zelfs meegedaan aan een officieel pokertoernooi, waar we maar liefst 5 euro hebben gewonnen.

Vanuit Lago Atitlan zijn we teruggegaan naar Antigua. Aangekomen in Antigua kwamen we erachter dat Rogier's portemonnee weg was. Of die gestolen of verloren is, weten we niet. Het frappante is echter wel, het busbedrijfje kon opeens geen woord Engels meer, claimde dat wij nooit met hun gereisd hadden en konden door hun enorme hoeveelheid bussen (twee) ook echt niet kijken of we de portemonnee daar toevallig hadden laten liggen. Weg dus. Gelukkig zaten alleen onze Creditcards, twee maestro's, twee rijbewijzen en onze collegekaarten er in.. goed verdeeld dus. In de andere portemonnee zat namelijk Rogier's donorcodicil (gelukkig hebben we die nog!) en twee maestro's. Helaas is betalen met maestro hier niet altijd even makkelijk en wordt het de komende dagen even wat uitzoeken, naja.. komt wel goed he. Aangifte doen bij de politie is hier in ieder geval best gezellig. Op het moment dat je een zuurtje eet, wordt je verplicht deze aan de politiemensen uit te delen. Morgen vertrekken we naar El Salvador, benieuwd wat daar te beleven valt.

Oh en aangezien we toch nog wat opvallende dingen gezien hebben, die ik niet in een mooi verhaaltje weet te stoppen, maar jullie ook niet wil onthouden.. bij deze een clichématige 'wist je dat'

• Wist je dat de Knorr pakketten qua naam totaal niet overeenkomen met het voedsel wat je hier voorgeschoteld krijgt.. harde tacoschelpen.. no way. Knorr, schaam je!

• Je in Chickenbusses ook daadwerkelijk levende kippen tegen komt?

• Het hier de normaalste zaak van de wereld is, dat, terwijl de bus heel hard rijdt, er iemand over het dak loopt om de bagage goed te leggen? (don't try this at home)

• Elke vrouw hier minimaal twee gouden tanden heeft? Laten we hopen dat die van mij niet afbreken, gouden tanden zijn hier, vrees ik, de enige optie

• De mensen hier extreem klein zijn? Mijn wanhopige zoektocht naar een lange broek (ik was uit de mijne gescheurd.. don't ask) werd alleen maar pijnlijker doordat ik bij het uitzoeken door de verkoopsters lang werd aangekeken en daarna enkel 'large' te horen kreeg

• Nu ik eindelijk een 7/8ste hippie legging gevonden heb, Rogier bang is dat ik de andere hippies achterna ga en stop met scheren of het dragen van bh's?

• Dat straateten hier verkocht wordt door de meest schattige kleine kindjes waardoor weigeren heel lastig wordt?

• Rogier uit wanhoop lid wilde worden van de Guatemalaanse Subway, gewoon om de hoeveelheid pasjes weer op een goede hoogte te brengen?

• Quetzal de nationale vogel, die niet te vinden is, en de munteenheid is?

Liefs!