Nou daar is ie dan, het eerste blog uit Kenya. Gisteravond na een toch wat heftig afscheid ben ik in het vliegtuig gestapt richting mijn nieuwe avontuur. Uiteraard duurt de vliegreis lang en gaat de overstap niet zo soepel als je zou willen. In Nederland heb ik duidelijk met het meisje van de balie afgestemd dat mijn bagage doorgelabeled zou worden naar Kisumu. Eenmaal op Nairobi blijkt dat verhaal wat twijfelachtig (tip voor alle mensen die vliegen met een overstap in Kenya) neem je eigen bagage mee tussen de overstap).

Na een hele tijd bij de band te hebben gewacht en daar niet mijn rugtas gevonden te hebben, ben ik gaan boarden voor mijn vlucht naar Kisumu. Met de hoop dat mijn bagage al aan boord van dat vliegtuig is.Een uurtje later hobbelt het vliegtuig over de landingsbaan en mogen we uitstappen. Na we even hebben gewacht op een voorbijrijdend (tja hoe schrijf je taxiend) vliegtuig mochten we naar de baggage drop of... het spannende moment.

Ik loop naar het bord op de oprit waar de bagage verzameld wordt. Nee geen lopende banden waar je bagage op binnenkomt, gewoon een rek met tassen erin welke naast het bord worden uitgedeeld. Je voelt het al aankomen..geen tas. Dus zo maar weer een ritje naar de luchthaven in de hoop dat de tas met de volgende vlucht is meegekomen.

Ik ben vandaag al wel even een kijkje wezen nemen in de cycling workshop. Dit samen met de jongen (Joep) die hier nu twee weken is geweest. Hier heb ik kennis gemaakt met de manager van de fietsworkshop en de VBBS (de instanties die allemaal te maken hebben met het project).Ook heb ik mijn eerste Keniaanse maaltijd genuttigd. Zoals het hoort met de handjes. Best lekker kip en vis in een tomatensausje, iets spinazie-achtigs en een soort stevige aardappelpuree maar dan van mais.

Kortom alweer genoeg gedaan vandaag en al een behoorlijk eind gefietst in mijn kleding die dus nog niet is aangepast op de tempraturen hier.Ik houd er voor nu mee op. Zo nog even een retourtje vliegveld, hopelijk de terugweg met tas... wordt vervolgd.