Wat een trip. Vanochtend vertrokken uit Kisumu en nu in de middle of nowhere beland. Kakamega lijkt zo dichtbij op de kaart. Maar met de Matatu is het nog een beste trip. Opgevouwen en met de rugtassen op schoot. Maar gelukkig bleef het daar niet bij. Vanuit Kakamega eerst met een kleinere variant matatu naar Shinyalu, een klein dorpje vanwaar we verder moeten met de motor. Onder het opknopen van de bagage begint de lucht donker en dreigend te worden. Dit betekent dat we op moeten schieten.

Helaas redden we het niet om voor de regenbui in Isecheno aan te komen. Daarom stonden we als halfverzopen katjes onder een afdakje te wachten tot dat het verantwoord was om verder te rijden. Meestal zit ik redelijk ontspannen achterop de motor. Maar deze rit was vanaf het begin af aan al niet helemaal lekker. De achterband slipte telkens weg en vlak voor de schuillocatie lagen we al bijna in de modder. Wetende dat de wegen hier niet beter worden van een hele boel regen, maakte ik mij al lichtelijk zorgen over de rest van de rit, maar veel opties zijn er niet als je tussen een klein dorpje en een nog kleiner gehucht reist. Dus toch maar vol vetrouwen weer op de motor gestapt. Helaas ging het niet goed tot aan de eindlocatie. Ongever 200 meter voor die tijd slipte we weer in de modder en stond ik half in spagaat met een motor tussen de benen en een rugzak achterop (helaas voor jullie en gelukkig voor mij zijn hier geen foto's van).

We besloten de laatste paar meters te gaan lopen. Maar in verband met de vele modder betekende lopen op de blote voetjes. Voelde wel heel avontuurlijk, op blote voetjes, rugtasje op door de regen in de jungle.