De spaak is gerepareerd, het regenseizoen is begonnen en we komen in een wat koeler gebied. Heel fijn allemaal.
Wat iets minder fijn was, de klim van vandaag. Na gisteren te zijn aangekomen in Pinrang zijn we vandaag door gegaan richting Cakke. Papa had van te voren al wel gezegd dat het een mooie maar vooral ook zware tocht zou worden met een klim van ongeveer 20 km. Het was prachtig maar aan de klim leek inderdaad geen eind te komen. Tijdens zo'n klim begin ik me af te vragen waarom we dit aan het doen zijn. Wat is het doel van zo kapot gaan op een helling? Ik kon het niet bedenken, papa ook niet. We besloten dat het niet meer ging aangezien we nog zeker 10 km moesten klimmen en allebei geen energie meer hadden. We gingen plat in de berm en besloten een pick-up aan te houden, dat ging de vorige keer namelijk zo makkelijk. Dit keer niet. De verkeerde kant op reed er van alles voorbij maar richting onze eindbestemming niet.
Van een afstandje werden we al een poosje bewonderd door twee dames op een scooter. En ja hoor.. Picture? Hoppakee, op allerlei manieren en samenstellingen op de foto, selfies, vriend erbij (die heel toevallig ook voorbij scooterde).. Ondertussen waren we ruim drie kwartier verder, stond papa wat te praten over het openbaar vervoer en ineens zegt de vriend van de dames dat het nog maar 5 min. naar de top is. Nou moet je er eigenlijk niet van uit gaan dat de lokale bevolking hier afstanden goed kunnen inschatten maar ach, het wachten had ook nog niets opgeleverd. Met goede hoop stappen we op de fietsen en zeggen de twee dames en vriend gedag.
We fietsen en fietsen en waarempel de top lijkt in zicht. Weliswaar iets langer dan 5 min, maar zeker een stuk minder dan 10 km. We waren dus blijkbaar veel verder dan we dachten. We komen als klap op de vuurpijl ook nog is aan bij een eettentje waar je prachtig uitzicht hebt op de bergen en het dal, dubbel genieten.
Na ruim 70 km komen we uitgeteld aan in Cakke.