Hellingen

Vandaag hebben wij op de fiets zitten filosoferen. Wat? Ja echt, papa begon. Als je 5 tot 6 uur per dag op de fiets zit dan moet je wat.

Al peddelend omhoog op de helling kwamen we tot het inzicht dat er verschillende hellingen zijn die je kan vergelijken met hellingen in de levensloop. De korte hellingen, eigenlijk niet echt hellingwaardig want net als je wilt terugschakelen naar een kleiner tandwiel dan is het zwaarste al achter de rug. Goed te overzien. Overwinnen op eigen kracht. De langere hellingen zijn de grotere uitdagingen. Achter de bocht stijgt de weg verder, waar het eindigt is niet te zien. De echte uitdagingen zijn de hellingen die je die je nopen tot afstappen. Je wilt nog lichter schakelen maar dat kan niet. Je hart bonst, het gaat niet meer. Na een kwartiertje rust en een halve liter drinken lukt het om verder te gaan. Als je van tevoren had geweten wat er kwam had je geaarzeld om eraan te beginnen. Twijfel slaat toe, ga je het wel halen? Als eindelijk de weg afvlakt en de benen makkelijker rondgaan besef je dat het gaat lukken, de top in zicht, om de hoek de afdaling. Zo, nu een welverdiende koffie.

Moraal van vandaag: hellingen zijn er altijd, in lichte en in zware vormen, maar iedere helling heb z'n afdaling. En na 10 rijpe bananen kan je zeker alle hellingen aan. Of je nog kan poepen is de volgende vraag. Wordt vervolgd.