Profile
Blog
Photos
Videos
Fleur begon de dag met een ongeplande negatieve hoogtemeter, oftewel een val. De weg was superstijl naar beneden en voor mijn neus sloeg ze tegen het asfalt. Schaafwonden snikken en een stuur in de maag. In een seconde kunnen de vooruitzichten heel anders zijn. Bleken we ook nog verkeerd gefietst. Terug op de weg eerst maar eens wonden gespoeld, pleisters geplakt en de pols van Fleur gevoeld (kan ze nu zelf). Sterke pijnstiller erin en voorzichtig verder. Enig voordeel was dat ze me bergop niet meer voorbijkwam. (Of is dat een ongepaste opmerking?) Na een kilometer of 10 was dat over. Bergaf kon ik dit echter met gemak goedmaken. Asfalt is een harde leerschool.
Na deze dieptemeter toch maar geprobeerd door te gaan en gelukkig met succes! De prachtige route langs het strand en de weg langs schattige dorpjes in het regenwoud maakten zoveel goed. Zo pittig als de klimmetjes omhoog waren, zo zoet was de vers gebakken kue merah ('traditional Indonesian food mister!!') die we kregen tijdens een korte drinkstop. Natuurlijk stond niet veel later het halve dorp rondom twee zweterige fietsers te kijken hoe zij op z'n Hollands al zwaaiend met hun hand langs hun oor ('mmm lekker joh') de koek wegwerkten. Nog een paar foto's en dan hup, gaan met die banaan, we hebben nog een paar kilometers af te leggen! Eenmaal in Sinjai aangekomen zochten we een auto/bus die ons mee kon nemen naar Pankajene. Busstation gevonden, daar was geen hond en al helemaal geen bus. Gelukkig was er uiteindelijk na uitgebreid overleg met een groepje mannen die zich wederom binnen no time rond ons verzamelde een van de mannen bereid om ons met fiets en al te vervoeren. Blijdschap alom. Totdat deze chauffeur, die zichzelf Max Verstappen op de autobahn waande, het gas pedaal in duwde en met ongekende snelheid ons meenam op een tenenkrommende rit. Papa deed nog een tevergeefse vluchtpoging door te vragen om te stoppen voor een 'kopi? Kopi??' (Koffie) maar daar had de beste man geen tijd voor.
Om een lang verhaal kort te maken:
We leven nog, we hebben het goed samen, morgen meer hoogtemeters en minder dieptepunten!
- comments
Joline Leurf! Wat een pech :(.Gelukkig wel weer een leuk blogje met een goed einde. Dikke kus voor jullie (ook van Floor)!
Margreet Wat een avonturen! Gelukkig goed afgelopen. Ik geniet van jullie verhalen ..maakt t hier ook beetje warmer.... schrijf maar veel
Florien Oh lieverds hè wel spannend hoor !!! Hoef het niet meer aan ma uit te leggen... Ben op terugweg uit Rdam oog prima andere ook dus op naar een bril. Gezellig met Lisa geluncht. Gezien de mist vandaag lekker met de trein va Zw.
Bert Wow. Wat een avontuur. Eind goed al goed en geweidig voor de sterke verhalen achteraf
Bert Betere gesprekken dan 3 mannen op een fiets hebben Fleur! Die zijn niet blog waardig... hoewel ik wel twijfel of ik het hoogtepunt van de volgende blog wil lezen na je opmerking over stoelgang na tig bananen...