We zijn weer in het land van grote ego·s en enorme hompen vlees. (hoe pleegt een Argentijn zelfmoord? Door van zijn ego af te springen)

Donderdag 29 januari, door Jeroen

In alle vroegte rijdt onze kranige hostelhoudster in een van haar twee taxi·s ons naar de bus. De rit verloopt voorspoedig, tot we ergens midden in de Patagonische leegte blijven staan. Zoals wel vaker het geval is, wordt ons niks meegedeeld, maar een blik op de openstaande luiken aan de achterkant van de bus zegt genoeg. De bus is stuk. Na een uur of twee komt er een nieuwe bus en we reizen vlot door. In el Calafate regelen we snel een auto, waarmee we samen met Ivo en Willeke morgen naar de gletsjer der gletsjers gaan.

Vrijdag 30 januari

Alweer gaat de wekker veel te vroeg en slaperig stappen we in onze compleet afgeleefde huurbak. Het voordeel van een auto vol krassen, meerdere putten in de vooruit plus een dikke barst en een gedeeltijk aan flarden gereden bumper is dat er niet veel aan kapot te maken is. De twee kapotte achterlichten (ze doen het wel!) en de bevlekte bekleding maken het geheel mooi af. Over lege wegen scheuren we naar het park, waar zoals verwacht, geen controle is op dit vroege tijdstip. Om een uur of zeven lopen we naar de gletsjer en laten ons betoveren door de enorme massa ijs en het lawaai waarmee hij zijn dagelijkse twee meter voorwaarts aflegt. Af en toe stijgt er een diep gerommel op uit de gletjser, of klinken er geluiden die doen denken aan geweerschoten in een stad. Een Israelische ex sluipschutter (het stikt hier van de Israelis, allemaal vers uit het leger) beaamt later dat het inderdaad net zo klinkt. Het licht op het vroege uur is fantastisch en er zijn maar een handjevol mensen.

Af en toe breekt er een stuk(je) van de gletsjer. We blijven een tijd staan en zien onder enorm geraas en gejuich een enorm stuk (de gletsjer is 55 meter hoog) van de voorkant van de gletjser het water inschuiven. Helemaal te gek. We blijven wachten op meer en krijgen het erg koud. Als we teruglopen zien we nog een erg groot stuk naar beneden vallen. Tof!.

Op de weg terug worden we bij de uitgang gecontroleerd. Daar gaat onze mooie gratis ervaring en 120 pesos lichter verlaten we het park, maar dat mag niet deren. In de avond houden we een gezellige barbeque met Willeke en Ivo en slapen de volgende dag lekker uit.

Zaterdag 31 januari

Uitslapen is fijn. Na afscheid genomen te hebben van Ivo en Willeke gaan we rustig aan eens naar de stad. We moeten de verzekeringszaken nog regelen en boeken en passant nog een ice trekking met ijsklimmen en meer leuke zaken in El Chalten.