Het eind van de wereld is nabij!! We zijn in de meest zuidelijke stad ter wereld en we kunnen Antarctica bijna ruiken. Wat ging er aan vooraf?

Zaterdag 10 januari, door Jeroen

Vandaag is het uitslapen de luxe, want gisteren was het feest! We zijn meegenomen naar een feest genaamd fiesta clandestino, ver uit het centrum van de stad, in een oud theater. Bij binnenkomst in deze luxe Vera (of Argentijnse Tivoli zoals Marleen opmerkte) kijken we ons de ogen uit naar het volk en de mooie ornamenten van meer dan een eeuw oud. Een stel alternatieve clowns doet gekke dingen met ballen, knuppels en breakdance met een boel theater. De muziek is subliem: ska, ska en nog eens ska en in een zijzaaltje vette dub en reggea. Lekker springen, biertje er bij, lekker loom heen en weer wiegen in het zijzaaltje en dan begint de hoofdact (wier naam ons beide compleet ontschoten is). Een vijftiental muzikanten maken er een lekker skatalites style dansfeestje van en ik krijg zo·n dikke grijns op mijn gezicht dat het pijn doet. Fijn! Doodmoe storten we ons in de nachtbus en zijn al onze beslommeringen over de diefstal even helemaal vergeten. Veertig minuten in de bus midden in de nacht door een vreemde stad, die net als New York, niet slaapt, is een belevenis op zich.

Als we zaterdag wakker zijn lopen we door de stad, op zoek naar een nieuwe camera, maar het valt niet mee. De camera die we hadden is niet te krijgen en soortgelijke camera·s zijn veel duurder dan in Nederland.

Zondag 11 januari, door Marleen

In de ochtend vinden we via internet de camera die we hadden voor een redelijke prijs en hij kan bezorgd worden in het hotel! We hebben contact met Jose, die ons helpt met de spaanstalige site, bellen de verkoper en klaar is kees. Da´s mooi!

De rest van de dag doen we leuke dingen, om ons niet de hele tijd met shoppen en verzekeringen bezig te hoeven houden. Voor ons hotel is een antiekmarkt met Tango shows en veel muziek. Er is een band van 7 man die prachtige tango´s speelt met bandoneons, een piano, violen en een chello. Echt heel goed. En nu kunnen we de tango show ook van het Buenos Aires to do listje schrappen:)

Tegen de avond gaan we nog naar de wijk La Boca, waar een artistieke buurt is met kleurrijke huisjes, nog meer Tango shows en eindeloos veel barren en restaurantjes. De laatste tango show lijkt wel een moderne dans voorstelling, echt ontzettend goed. Buenos Aires doet dan wel erg Europees aan, het is wel een super romantische stad!

Maandag 12 januari

Weer veel geregel vandaag, met het resultaat dat we ´s avonds voldoende cash hebben om de camera die stipt om 17.00 uur wordt bezorgd, te betalen. En we hebben ook een buskaartje kunnen bemachtigen, zodat we eindelijk de stad kunnen verlaten.

We krijgen deze dagen veel telefoon uit Nederland, erg leuk om weer stemmen van thuis te horen en lekker bij te praten!

Dinsdag 13 januari

Onze laatste dag in Buenos Aires besteden we aan het kopen van nog meer spullen die zijn gestolen (oa zonnebril, cameratas etc.). We lopen vele malen door de Florida Avenida, zeer drukke winkelstraat en duidelijk niet onze favoriet. In het park aanschouwen we het Buenos Aires fenomeen: tongen op een bankje onder de bomen. Zeer populair bij jong en oud.

Verder bereiden we ons voor op onze langste busrit ooit: 36 uur non-stop.

De bus vertrek om 19.00 uur en is werkelijk super de luxe! Enorme stoelen, eindeloos veel videofilms en dj-Arco met beeld en geluid (mixt eindeloos de grootste ijsbaanhits aan elkaar vast) op de flatscreens. We krijgen eten aan boord en wijn, het lijkt wel een vliegreis. Zelfs een dekentje en een kussentje erbij. We zinken langzaam weg in onze luxe, zeer ver achteroverklappende stoelen en zoeven door de Argentijnse nacht.

Woensdag 14 januari

We zitten de hele dag in de bus en ook de nacht die volgt. In tegenstelling tot wat we tot nu gewend zijn, stoppen deze bussen zelden en als ze het doen, mag je er niet uit. We leven dus echt in de bus, maar het is bijzonder relaxed. We stoppen slechts 1 keer om van bus te wisselen en 1x omdat de bus moet worden schoongemaakt. Tijdens de 2e stop hebben we 2 uur de tijd om door het stadje te wandelen. We zijn dan aan de kust in een bergachtig gebied. Het is er al behoorlijk wat kouder dan in BA en het waait ontzettend hard. We bezoeken de lelijkste kathedraal die we ooit zullen zien (volgens de Lonely Planet) en we vrezen dat ze wel gelijk gaan krijgen.

We vertrekken weer, onze buschauffeur lijkt een dwangneurose te hebben, hij komt regelmatig langs om te controleren of een ieder nog zijn schoenen draagt. Het is namelijk ten strengste verboden om je schoenen uit te trekken. Natuurlijk begrijpen wij dat niet in het spaans, dus doet hij het even voor. De rest van de rit doen we onze schoenen aan of verstoppen onze naakte voeten onder het dekentje. Gelukkig worden we niet gesnapt!

Donderdag 15 januari

We komen om 6 uur in de ochtend aan in Rio Gallegos. Een uur tijdverschil met BA. We zijn het bussen nog niet zat, dus zijn we heel blij wanneer we tegen 7 uur een ticket hebben bemachtigd om ons naar Ushuaia te brengen. Het wachthokje van de bus zit vol andere reizigers die van overal komen en overal naar toe gaan. Erg gezellig, koffiedrinken en ervaringen uitwisselen. Om 8.30 komt onze nieuwe bus ons halen om alle records te breken: 50 uur in de bus en ongeveer 3000 km in totaal!

In de bus, volgepakt met outdoor-backpackers hangt een uitgelaten vakantie/schoolreisjes sfeer. Het is reuze leuk! We gaan 13,5 uur busplezier te gemoet, waarbij we 4 grensovergangen passeren (weer een bladzijde vol stempels in ons paspoort!) en ook nog met de bus op een pont over het water gaan (straat van Magelaan). Het eerste stuk van de reis is het landschap leeg en geel. Het doet me erg aan Mongolie denken. (Helemaal omdat het nu ook best koud wordt!) Op de boot zien we zwart-witte dolfijnen die met ons mee zwemmen en springen. Super gaaf. Het tweede stuk in Chili is de weg zo slecht dat onze ramen bruin zijn van de modder. We kunnen echt niks meer zien.

In deze bus gelden duidelijk andere regels; iedereen kletst en hangt wat en meniggeen heeft de schoenen uitgetrokken en de voeten omhooggestoken tegen het hoofdkussen van de stoel ervoor. Wel veel gezelliger!

We wisselen nogmaals van bus en zien eindelijk weer iets. Het landschap is veranderd in kale bergen en hele stukken nevelwoud. Heel sprookjesachtig. We hebben echt het gevoel dat we het einde van de wereld naderen. Helemaal als we in de verte bergen zien met besneeuwde toppen.

Rond 22.00 uur komen we aan in Ushuaia. De meest zuidelijke stad ter wereld. We zijn na ruim 50 uur bussen wonderwel niet moe en zijn zo blij als kinderen met het fantastische uitzicht over de haven met in de verte de bergen met sneeuw, bijna zoals bijgaande foto. Het is hier heel koud, maar we besluiten toch, heel dapper van onszelf, te gaan camperen. De camping is super leuk, heel ontspannen sfeer en veel andere idioten die met zo´n 5C toch ook gewoon gaan camperen. We kunnen nog net voor sluitingstijd douchen en duiken daarna heel voldaan in ons tentje. Eindelijk weer thuis.