Tijdens al mijn vakanties tot nu toe heb ik ontzettend veel mooie plekken bezocht, maar toch is dat allemaal niet te vergelijken met Nieuw Zeeland. Waar we al ontzettend genoten hadden van het noordereiland werd onze reis alleen nog maar mooier tijdens het tweede deel door het zuidereiland.

Onze eerste dag was een ontzettend groot contrast met onze tijd in Bangkok. In plaats van een hectische, drukke, benauwde stad met smog, belachelijk veel mensen en de constante geur van uitlaatgassen of een vorm van eten kwamen we in het schone westerse Auckland aan. De lucht was strakblauw maar het was natuurlijk een hele andere hitte dan wat we gewend waren in Thailand.

We kwamen vrijdagavond aan in ons hostel midden in het centrum. Overal zaten hostels gevuld met backpackers uit de ramen en op straat. We hadden heerlijk geslapen in onze bezemkast (vijf vierkante meter, geen raam, delen met 4 meiden, top!) en begonnen onze dag met de zoektocht naar een ontbijt. Hier leerden we meteen afkicken van onze 'Thailand lifestyle' gezien ons ontbijt even veel kostte als een hele dag in Bangkok. We besloten als stereotype toeristen eens een bustour door de stad te nemen. Als eerste reden we langs de kust naar Bastion point waar we uitzicht hadden over de skyline en de haven. Vervolgens reden we langs de mooiste hilltop villa's en een aantal stranden. We gingen de binnenstad verder in langs sealife, de Parnell rose gardens, de Holy Trinity Cathedral en het Auckland museum. Daarna gingen we naar Mount Eden om vanaf een grote vulcanische krater de hele stad te bekijken. Hieronder een (truttig) filmpje van de tour zodat jullie een beetje een idee hebben van Auckland. https://www.youtube.com/watch?v=a33HcCsBCWA
Die avond gingen Lisette en ik een drankje doen in de stad. We liepen langs de haven waar leuke restaurantjes en barretjes gevuld zaten met werkend Auckland in een lange vrimibo. Ook was er dat weekend een groot rugby evenement waardoor de stad gevuld was met dronken Australische rugbyfans. In een poging dit te ontvluchten liepen we door langs een verlaten stuk aan de haven waardoor we uitkwamen bij een hele leuke wijk genaamd 'Wynyard quarter'. Een grote loods was omgebouwd tot een soort boulevard van hippe restaurants en terrasjes. We liepen verder en kwamen uit bij het 'Silo park'. Hier was een grote outdoor cinema waar toevallig een van mijn lievelingsfilms (Point Break) gedraaid werd. Overal zaten families, stelletjes en groepen vrienden met picknick kleedjes, flesjes wijn en hapjes film te kijken. Ernaast was een klein marktje waar allerlei food trucks stonden. Daarachter had je een klein marktje met lokale producten en handgemaakte sieraden, tasjes etc. De sfeer was geweldig, zie de foto's in het mapje Noorder eiland.

De volgende dag stapte we vroeg op de bus richting Raglan. Dit dorpje staat bekend als een hippie dorpje waar alles gericht is op surfen. Het is een echt kustplaatsje met een hele relaxede sfeer. Veel mensen liepen op blote voeten en de meeste bewoners leken inderdaad wel uit de jaren 70 te komen. Nadat we even door het dorpje liepen gingen we naar onze lodge boven op de berg met uitzicht over een van Raglan's mooie stranden. Ons hostel lag in de bossen en was echt fantastisch. Er was een zithoek met open haard, hangmatten en we waren met een leuke groep backpackers uit de bus. In de middag gingen we naar het strand kijken naar de surf lessen. Die avond haalde we fish and chips en gingen boven op de heuvel bij het 'inspiration point' wat uitkeek over de kustlijn genieten van het uitzicht. Het strand was adembenemend, maar gek genoeg was het niet heel erg druk. Tijdens onze weken in Nieuw zeeland hebben we hier ons zo vaak over verbaasd. Een strand wat half zo mooi zou zijn als deze zou in Europa overspoeld zijn met toeristen, horeca tentjes, souvenir shops, etc. Hier was echter alleen een huisje voor de surf school, een huisje voor de strandwachters en een klein omkleedhok boven bij de parkeerplaats.

Na een avondje bij het kampvuur reden we de volgende dag verder naar Mourea, waar we een nacht bij een Maori familie zouden verblijven.
Die dag kon je als optionele activiteit in het dorpje Waitomo door het grottenstelsel onder de bergen de glowworms bekijken. Dit was echt een van de meest bijzonderste plekken waar ik in mijn leven tot nu toe ben geweest. We kozen een tocht van 4/5 uur door de stelsels met een gids. Met een busje werden we met een klein groepje naar een afgelegen hutje gebracht waar we helemaal werden aangekleed in een dik wetsuit, laarzen en een helm met lampje. We liepen door de vallei richting de ingang van de grot. Bij aankomst was de ingang van de grot kreeg ik toch wel even claustrofobische neigingen, gezien je jezelf door een piepkleine rotsdoorgang moest wurmen richting het donker. Eenmaal beneden moesten we een stuk door de grot klimmen terwijl we uitleg kregen over de stalagmieten en stalagtieten. Hier en daar zag je al een aantal blauwe puntjes tussen de rotsen maar op een gegeven moment liepen we in een prachtige lage gang tot je buik in het water met een zee van kleine lichtjes op het plafond vlak boven je. We moesten allemaal onze lampjes uitdoen terwijl onze gids vertelde over de glowworms. Steeds meer wenden onze ogen aan het donker en het werden er nog veel meer. Het was compleet stil en het water reflecteerde de glowworms. Ik heb helaas geen foto's kunnen maken maar de foto's die ik heb bijgevoegd in het album geven echt goed weer hoe prachtig het was. Het waren er duizenden!
Ook moesten we door ontzettend nauwe rotsgangetjes kruipen om van de een naar de andere grote ruimte te komen. Het was niet bepaald aangekondigd en een andere optie was er al helemaal niet, dus het was tijd om mijn claustrofobie te overwinnen! Het was dood- en doodeng maar het voelde echt als een ontzettende overwinning, hoe afgezaagd het ook klinkt. Na die gangetjes kwamen we bij een lang stuk lage gang waar we in opblaasbare banden een ketting moesten vormen. Langs een touw dreven we door nog een prachtige lage gang, uitkijkende op de sterrenhemel van glowworms boven je. Het echo effect van de gang versterkte het sprookjes element van het moment nog meer, heel bijzonder. Na bijna vijf uur in de ijskoude donkere grotten te zijn geweest gingen we de bus weer in richting Mourea.

Een aantal uurtjes later kwamen we aan bij de Maori. We leerden over de tradities en de cultuur tijdens een optreden van de familie. Eerst werden we officieel welkom geheten en toegelaten tot hun 'Fano' wat familie betekent. Alleen famillie mag de Marae betreden. Hun groet is drie keer zachtjes met de neuzen tegen elkaar drukken: wederom een heerlijk ongemakkelijk moment met de ontzettend Europese groep, haha. Tijdens de show dansten ze de haka, een van de culturele kenmerken van de Maori. Sommige kennen de Haka misschien als het ritueel voor sommige rugby wedstrijden: https://www.youtube.com/watch?v=4Gbj_ig09WQ
De All blacks (Rugbyteam van NZ) zijn ongelofelijk groot in Nieuw Zeeland. Het hele land volgt hun op de voet en overal zijn artikelen verkrijgbaar. Tijdens het optreden gingen de mannen de Haka leren, en moesten wij als vrouw de traditionele poi dans leren. Een poi is een zacht bolletje aan een touwtje die ze in allerlei bewegingen met zang en dans combineren. Jullie weten allemaal hoe motorisch gestoord ik ben, vandaar dat ik bij video's ter illustratie een filmpje van de dans heb toegevoegd. Jullie kunnen je vast voorstellen wat voor hilarische momenten dit heeft opgebracht, haha. Na de show en de heerlijke maaltijd gingen we met de hele groep slapen in een van de gebouwen op de Marae. Hier vierden ze bruiloften en hielden ze begrafenissen, bidden ze tot hun goden en eren ze hun voorouders. Ik kan jullie geen foto laten zien gezien de ruimte dus ook voor officiele begrafenissen wordt gebruikt en foto's van hun voorouders overal door de zaal hingen, maar het was erg mooi! De zaal was bedekt met houten palen die helemaal ingegraveerd waren met specifieke afbeeldingen van de stam. Een van de familieleden (Pee wee) vertelde verhalen uit de geschiedenis van de Maori, terwijl wij allemaal om hem heen in matrasjes op de grond lagen te luisteren. Na onze pyjama party vertrokken we de volgende morgen weer vroeg om door te gaan naar onze volgende locatie: Lake Aniwhenua.