Zondag zit ik al meteen goed in het nieuwe ritme. Ik eet een boterham met kaas (gisteravond in een supermarkt vlakbij gekocht).Het is nogal slap witbrood; ik ga later wel op zoek naar iets anders.

Vandaag hoef ik eigenlijk nog niets voor school te doen. Ik besluit naar het centrum van Yogya te lopen, dat zo'n zeven kilometer verderop ligt. Als het te veel wordt, kan ik altijd nog een taxi terug nemen.

Het eerste deel leidt langs Jalan Jenderlal Sudirman, waar verderop ook het Novotel aan ligt, waar we in juli gelogeerd hebben.

Bij Kali Code zijn er kleine eenvoudige huisjes tegen de hellende oevers van de rivier. Aanvankelijk waren dat echte krotten en zonder licht en water, maar nu is alles gelegaliseerd, alhoewel het nog wel tamelijk armoedig is.

Hier loop ik de groene wijk in, die vooral in de twintiger en dertiger jaren van de vorige eeuw gebouwd werd. Er staan flinke huizen uit die periode, verder een achthoekige protestantse kerk, een grote moskee met grote speeltuin voor kinderen erbij uit de vijfiger jaren en een katholieke kerk. Dat is de Santo Antoniuskerk, waar vrolijk gezang uit de openstaande deuren en ramen aan de zijkant klinkt. Er wordt getrouwd. Tegen de wanden en rondom de absis zijn er vrolijke kleurige schilderingen.

Langs een klooster met mooie glas-in-lood ramen steek ik de rivier over en kom ik op de beroemde winkelstraat van Yogya, de Malioboro. Altijd gezellig, druk, levendig. Ik ga vandaag vooral op zoek naar huizen en gebouwen uit de vorige eeuw (zoals het mooie Hotel Garuda en verschillende oude gevels); verder is het vooral het leven, dat er uit springt: De rijen verkoopstalletjes voor de winkels, de eettentjes, die tegen de avond druk bezocht worden, en waar de mensen op de grond zitten te eten, zingende en musicerende mensen, luie bedjakrijders hangend in hun voertuig of spelend met hun mobieltje.

Verderop ga ik nog eens in het pas gerestaureerde en licht beschilderde fort Vredeburg kijken, waar een groot feest aan de gang is op de binnenplaats. Ik loop langs de diorama's over de geschiedenis van de stad, die ik deze keer een precies en op mijn gemak bekijk, en waar het kan boven op de muren.

Binnen de muren is er een nieuw koloniaal ingericht restaurant, dat "Hollandsche koffie" heet. Hier neem ik een salade en vruchtensap.

Daarna loop ik verder langs het grote bevrijdingsmonument en aan de overkant verderop ga ik kijken bij en in de kerk van Sint Franciscus Xaverius, redelijk modern. De kerk zit tjokvol, er zitten zelfs mensen buiten. Ook hier wordt vrolijk gezongen.

Dan gaat de zon snel onder en kom ik langs de verlichte prachtig gerestaureerde art-deco-gebouwen van het postkantoor (met een oude Nederlandse postbus ervoor), de vroegere Javasche Bank en het Nillmijgebouw.

Via het monument ter ere van het verlenen van de Unesco-status aan het vervaardigen van batik in de stad loop ik terug de Malioboro af. Ik besluit om ongeveer halverwege de terugweg te gaan eten in een leuk koloniaal restaurantje, Tiga Nyonya (Fred zal dit vast wel kennen!), waar ik al vaker geweest ben. Ik verheug met op de "rijsttafel"; eigenlijk wat wij nasi rames noemen, voor nog geen drie euro…..

Tenslotte volgt het laatste stuk terug. Ik ben lekker "los"; letterlijk en figuurlijk.