Deze nacht hebben we voor het eerst kennisgemaakt met de Braziliaanse bussen en we wisten op voorhand al dat het een serieus verschil zou zijn met de Argentijnse maatschappijen. Zo hadden we namelijk geen eten en drinken, geen stoel die volledig achterover helt en al helemaal geen tv. Dat allemaal maakte dat wij een serieus overlevingspakket hadden gemaakt om de busrit van 14 uur te overleven: boterhammen, gekookte eitjes, zelfgemaakte fruitsla en fruitsapjes. Er was maar één ding waar we niet op voorzien waren en dat was de koude! Godverdomse airco… voeten als ijspegels, tipje van de neus vroos er bijna af en als dat nog niet genoeg was… was onze adem te zien (om maar even duidelijk te schetsen hoe koud de airco wel stond). We hadden ons nochtans warm aangekleed, maar waren niet voorzien op vriestemperaturen. Na een busritje van 16 uur (want we hadden vertraging) moesten we nog eens een dubbele stadsbus trotseren met onze bagage om tot de finale bestemming te komen: Barra da Lagoa op Ilha de Santa Catarina. En ja, het was het allemaal meer dan waard… we hadden een klein stukje paradijs gevonden… zaaalig. Direct hebben we de bagage gedropt en zijn we gaan luieren op het strand met een lekkere Caipirinha in de hand. "This is the life"… Het was ook weer dollen met de straathonden op t strand… alles was gewoon perfect. 's Avonds hadden we ons ingeschreven om in onze hostel te blijven eten en de geweldige kok had speciaal voor ons een ongelooflijk lekkere vegetarische maaltijd gemaakt; om je vingers bij af te likken! Na het eten hebben we met de hoop spelletjes gespeeld waarbij er heel wat Cachaça kwam kijken… shotjes alom :o) Wij, meisjes, hebben dan ook nog eens een snelcursus Samba gekregen. Da's nog wel andere koek dan de Salsa ze! De eerste dag Brazilië… we like!

Opstaan, lekker eten en dan wat gaan "spelen" in het zonnetje, wat kan er beter zijn? Wel, vandaag hebben we het geluk gehad te ervaren wat het is om een zeeschildpad terug in het wild te laten. Hier op het eiland loopt het schitterende Tamar project dat zich bezighoudt met de rehabilitatie van schildpadden. En elke zondag laten ze een geredde schilpad opnieuw in de oceaan. Wel 200 man had zich verzameld op het strand om dit dier te zien kruipen naar zijn vrijheid. Het gevoel van samenhorigheid was groot en het succes werd bekroond met een daverend applaus. Hopelijk zien ze deze schildpad niet snel terug bij Tamar. Zo'n initiatieven zijn echt geweldig! In de late namiddag hebben we ons dan teruggetrokken in een kleine lagoon achter de hoek om voluit te zonnen. Hier was ook weer een barretje te vinden waar ze geweldige Caipirinha maken, mmm zo lekker. Er moet ook gespeeld worden en dat wil zeggen een potje voetballen :o) Zo vormde Nico een team met 2 Brazilianen tegen een groepje Israëli's en rarara wie heeft er gewonnen. We zijn eens benieuwd wat we in Rio gaan zien van de voetbalgekte. De voorbereidingen voor de wereldbeker zijn volop bezig… misschien een reden om terug te komen…

Zoals het blijkbaar gaat op deze plek, zijn we langer gebleven dan voorzien en hebben we de overige dagen nog volop genoten van het strandleven. En uiteraard waren er 's avonds ook feestjes na de lading gratis Caipirinhas :o)