Om 6u30 bellen we aan bij onze hostel die gelegen is op de grote markt van Ouro Preto. Het meisje dat de hostel openhoudt, komt stilletjes in haar pyjama de deur openen en wijst ons meteen naar de kamer zodat zij en ook wij weer wat verder kunnen slapen :o) Een korte nachtrit doet toch altijd even pijn en het is aangenaam als je nog wat slaap kan inhalen. Deze plek is bekend om zijn paasvieringen - Semana Santa - en daarom zijn we ook hier. Het is een klein wonder dat we nog accommodatie hebben kunnen vinden voor het paasweekend. Normaal is alles van tevoren reeds weken volzet. Maar blijkbaar hadden we geluk… Na een dutje en een stevig ontbijt trekken we het oude centrum in. Het is niet al te makkelijk wandelen op de kasseien en de straten zijn redelijk stijl; het hele dorp is dan ook op een berg gelegen, we zitten op zo'n 1.200 meter hoogte. Zoals we al konden vermoeden is ook dit dorp uitgeroepen tot Unesco gebied; de gebouwen in heel het dorp zijn oud, er staat er geen eentje uit de 20ste eeuw. Ouro Preto is, net als de rest van de staat Minas Garais, zo welvarend geworden door alle goudmijnen in de nabijheid. Jammer genoeg voor de inwoners is met het laatste goud ook de welvaart vertrokken. We zijn enorm onder de indruk…. Er staat vanalles te gebeuren deze nacht en morgen heel vroeg gaan we daar de gevolgen van zien…

Om 5u loopt de wekker af en we besluiten om toch nog een uurtje te blijven liggen - het is namelijk nog donker, dus kunnen we niet echts iets zien van wat er de vorige nacht allemaal gebeurd is. Een uur later staat Nico dan op, maar ik ben echt te moe en zie het helemaal nog niet zitten… Hij stapt de deur uit en is bijna de enige persoon op straat. Zonder al te veel pottenkijkers loopt hij langs de versierde straten (gedurende heel de nacht hebben de bewoners de straten versierd met gekleurd zand) helemaal naar beneden, naar de kerk, waar op deze paaszondag de eerste ochtendmis van de dag bezig is. Daarna komt hij me uit m'n bed zetten, want het was nu niet de bedoeling dat ik dit alles zou missen! Opnieuw loopt hij, deze keer samen met mij, helemaal tot aan de kerk beneden. Onderweg komen we vele kindjes tegen die verkleed zijn als engeltjes om in de processie mee te lopen. Ze zien er uit om op te eten! Op de Plaça Tiradentes ( staat gelijk aan de grote markt) nemen we plaats langs te kant om geduldig te wachten tot de Paasprocessie voorbij komt. De hele processie bestaat uit Bijbelse figuren zowel van het oude als het nieuwe testament. Het is een enorm speciaal gebeuren… De processie eindigt aan een kerk (er zijn X aantal kerken in Ouro Preto) aan de andere kant van het dorp waar iedereen samen bidt. Nico was er opnieuw bij, maar nadat het "Onze Vader" tot buiten de kerk werd meegezegd, heeft hij de plaats ook maar verlaten. J Na al deze tijd in Brazilië hebben we al door dat het een zeer Katholiek land is, maar toch worden we elke keer verrast als we ermee geconfronteerd worden. In Ouro Preto hadden we trouwens een bijzondere persoon die ons en vooral Nico overal leek te vergezellen. Vanaf het ogenblik dat we aankwamen, voor dag en dauw, kwamen we overal dezelfde zwerver tegen. Na een dag of 2 riep hij van ver wanneer hij Nico zag. Die moest dan altijd even handjes schudden en een gesprekje voeren in het Portugees. Enig probleem is dat onze Portugese woordenschat nog steeds maar een woord of 3 bevat. J Hilarische taferelen dus…

Het was weer een enorme belevenis en elke dag houden we meer en meer van Brazilië. De geschiedenis, cultuur, couleur locale en noem maar op…