Hoe zijn we er geraakt: de boot van Colonio den Sacramento naar Buenos Aires en vervolgens daar de langeafstandsbus op naar Puerto Iguazu voor een busritje van 19 uur :o) En ja hoor, binnen de tijd zijn we er geraakt na: avondeten, leesboeken, slapen en 2 horrorfilms. We zijn zelfs 2 uurtjes vroeger aangekomen dan voorzien. Onze hostel lag net aan de overkant van het busstation, dus het was niet al te ver sleuren met de rugzakken in de hitte. Het viel ons meteen op dat de temperatuur in de hoogte geschoten was en dat de vochtigheidsgraad ook was veranderd. We waren niet echt van zin om iets te doen de eerste dag behalve aan het zwembad te hangen, maar het wilde nu juist lukken dat de hostel een tripje organiseerde naar de Braziliaanse kant van de watervallen. Normaal gezien dachten we dat twee dagen later op eigen houtje te doen, maar doordat de zon volop scheen hebben we ons toch laten overtuigen. En gelukkig maar! Wanneer er zon is zijn de watervallen omgeven door regenbogen en wat bleek achteraf… Twee dagen later was het volledig bewolkt. Goede keuze dus. In onze gids stond bovendien ook dat je best eerst deze kant bezoekt omdat die een overzicht biedt van de vele watervallen en dat je daarna de Argentijnse kant beter kan appreciëren. Om 14u sprongen we excited het busje in met nog 10 anderen en op een uurtje stonden we aan de ingang van het park. Ondertussen waren we de grens gepasseerd en hadden we weeral eens een stempel van Argentinië in onze reispas. We schrokken ons een bult toen bleek dat de inkomprijs vanaf 1/7/12 verdubbeld was voor buitenlanders. Het doet dan ook gelukkig plezier om te zien dat het geld goed besteed wordt en dat alles in het park proper, nieuw en in goede staat is. We stappen de dubbeldekker op die ons dropt bij de start van de wandeling. Bij de eerste eetpost worden we getrakteerd op wel meer dan 15 coati's. de beestjes zijn uiterst schattig en op zoek naar 1 ding: eten! We waren er niet al te scheutig op aangezien ze ook drager kunnen zijn van rabies. Er keek er eentje geïnteresseerd naar mijn zakje en ik heb de benen genomen :o)

Waaaaaaaaaaaaaauw, adembenemend mooi… er zijn geen woorden voor. Die watervallen zijn gewoon spectaculair mooi. Onze mond viel letterlijk open. Geen wonder dat dit ook Unesco gebied is. En hoe dichter we kwamen, hoe beter het werd. De vele mensen baanden zich een weg naar het ultieme platform waar je het mooiste zicht hebt op de Garganta del Diablo. Het was dan ook wel wat geduld oefenen om de perfecte foto's te kunnen trekken. We konden gewoon uren blijven staren naar de watervallen zonder het ook maar beu te worden… maar om 18u moesten we opnieuw bij ons busje zijn dat ons terug naar Argentinië zou brengen. 's Avonds zijn we lekker gaan eten in't stadje en hebben we geprofiteerd van het super happy hour in onze hostel: pintjes en vodka-up aan halve prijs. :o) Toen we op het terrasje zaten, kwam er ook nog eens een straathond langs en die had de avond van zijn leven, want ik had de steak die we op de bus gekregen hadden als avondeten bewaard. Hij heeft er serieus van gesmuld en was daarna natuurlijk niet van ons weg te slagen. Zo heeft hij lange tijd op mijn voeten gelegen en moest ik om de 5 minuten zijn kopje strelen. Zucht, ik ga al die straathonden nog missen als ik thuis ben… wie ga ik dan moeten voederen…

Dag nummer 2 van de watervallen was ook weer fantastisch! We hebben het wel rustig aan gedaan en hebben de voormiddag eerst aan het zwembad gelegen en wat baantjes getrokken, zalig! Na een zelfgemaakte lunch, hebben we dan de bus genomen naar de Argentijnse kant van de watervallen. Eens aangekomen bij het park was al snel duidelijk dat het hier veel groter is dan aan de overkant. Er zijn ook meer diverse activiteiten die je kan doen en veel verschillende wandelingen. Mmm, we zouden niet genoeg tijd hebben, tedju! We hebben dan ook direct het treintje genomen naar de populairste stop: het zicht op Garganta del Diablo. Je staat er gewoon van bovenaf naar te kijken. Wilde het ook net lukken dat we op deze plek andere Belgen tegen het lijf lopen. Hoe klein is de wereld eigenlijk?! Daarna hebben we de Paseo Superior gedaan waar je een goed zicht hebt op de toppen van de watervallen. Onderweg hebben we nog wat wildlife gefotografeerd: vlinders. Ze zijn overal en hebben de meest prachtige kleuren.

De laatste dagen van ons verblijf in Puerto Iguazu hebben we het héél rustig aan gedaan (om maar niet te zeggen niets gedaan) want Nico was ziek gevallen. Al bij al was het nog niet zo erg, want het mooie weer was voorbij en had plaatsgemaakt voor stevige onweersbuien. Na de 2 ziektedagen hadden we nog een extra dag met het zonnetje dat opnieuw aanwezig was en ook die was een groot succes: van het zwembad naar de pingpongtafel en terug :o)