Het was nu al wel ff geleden dat we nog eens op een gammele bus hadden gezeten; de 2u van Paraty naar Anga Dos Reis vlogen gelukkig voorbij. Eenmaal toegekomen, was het op zoek gaan naar een overzetboot. Een soort van piratenboot stond op het punt te vertrekken, dus zijn we daar direct opgesprongen. Toen we aanmeerden op Ilha Grande, leek het alsof we in de tijd terug werden gekatapulteerd naar Ko Tao; een groen eiland, restaurantjes & cafeetjes, snorkelen en duiken à volonté. Het eiland is speciaal in die zin dat het niet volledig "ontwikkeld" is - er zijn bijvoorbeeld geen motorvoertuigen, want er zijn ook geen wegen :o) Alles dat van het vasteland wordt aangeleverd, wordt per kruiwagen versleept! Onze pousada - die wordt opengehouden door 2 lieve dames op leeftijd - ligt net een stukje de heuvel op waar het iets rustiger is. Het wordt hier al snel donker, rond 18u en dan komt alles nog meer tot leven. We kiezen een leuke strandbar uit om de zoveelste Caipirinha te drinken :o) en genieten van de vallende avond… Alweer een geslaagde operatie!

Na alweer een fantastisch ontbijt, trekken we onze wandelschoenen aan om aan onze geplande trekking te beginnen. We begeven ons te voet naar het mooiste, meest ongerepte strand van het eiland: Lopes Mendes. De tocht zou maximum 3u mogen duren. Man man man, dit was geen wandeling voor watjes! Het pad doorkruiste de jungle (wat gelijk stond aan reuzenspinnen) en het was meer klimmen dan dalen. We waren toch niet de enige zotten die dit parcours aandurfden. Onderweg kom je langs andere kleinere stranden die ook mooi zijn, maar niet overweldigend, dus het was een heel mooi moment als we na heel veel zweten en zuchten (vooral langs mijn kant) de eerste aanblik van Lopes Mendes zagen. Voor ons trok het heel erg op Whitehaven in Australië - één van de mooiste stranden ter wereld. Het zand was poederwit & superzacht terwijl het water een prachtige blauwe kleur had. We hadden heel even de tijd om op adem te komen, want om terug bij de start te geraken via de boot, moesten we een klein stuk terug stappen. Geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om nog eens 3u terug te stappen. We nemen - zoals vele anderen - de taxiboot terug en na een uurtje stonden we alweer in het stadje. Één ding is zeker, ik ga vannacht goed slapen! Na een rustpauze lopen we nog wat in de straten naar de winkeltjes te kijken als we opeens een bekend gezicht zien! Daar zat Rik dan, te smullen van een lekkere vis op een terrasje :o) Hij had de Sharehouse backpackers een dag later dan ons verlaten om helemaal - zonder tussenstop - naar Rio te reizen en blijkbaar was hij achteraf niet zo blij met dat idee dus is hij zijn weg terug naar beneden aan het maken naar Sao Paulo. We hebben hem ff een kleine introductie tot het eiland gegeven om dan halt te houden in een kleine Caipirinha bar, waar we nog uren zijn blijven hangen :o)

De volgende dag hadden we dan afgesproken om samen met hem de wandeling naar Lopes Mendes te doen (had ik nooit gedacht!). Wij hadden die stevige hike net de dag ervoor al wel gedaan (en dat voelden we in onze benen) maar we vonden het niet erg om nog eens de jungle in te klimmen. Deze keer hebben we zelfs een betere tijd behaald en zijn we vlotjes binnen de 3 uur gebleven. Net als wij de eerste keer was Rik wel onder de indruk van de reusachtige spinnen die in het donkerste deel van de jungle wonen. Bbbrrrr, die wil je niet in huis! Maar hij was het met ons eens dat het paradijselijke strand wel de moeite waard was om zo'n tocht voor te maken. Na ons broodje en veel water, hebben we ons dan ook gewillig neergevleid om de komende uren niets anders te doen dan rusten; het was nodig voor mij (ik mag er nog niet aan denken hoe mijn benen morgen zullen aanvoelen).