Met veel spijt verlaten we een plek die onze harten veroverd heeft: Barra da Lagoa. Wanneer we vaarwel zeggen en iedereen "a safe trip" toewensen, weten we dat de tijd is aangebroken om verder te gaan. Een deel van de groep - samen met Mrs Dog alias Missy - vergezelt ons naar de bushalte. (zucht, voor de 2de maal deze reis zijn we verliefd geworden op een hond…) Gelukkig blijven Simon en Kirsty nog wat langer in de Sharehouse en zullen zij de komende dagen voor Missy zorgen. Daarna zal ze weer zoals voordien andere toeristen moeten verleiden om haar eten te geven. Hop naar Sao Paulo, de metropool. We reizen niet alleen; Ben & Philippa nemen samen met ons de nachtbus, maar zij gaan vandaar rechtstreeks naar Trindade - wat nog een paar uur verder ligt. Wanneer we na een deftige nachtrust aankomen in Sao Paulo is het ook tijd om van hen afscheid te nemen. Dit is het minst leuke deel aan reizen: leuke en interessante mensen ontmoeten waarmee je geweldige momenten deelt om dan abrupt uit elkaar te gaan.

Het busstation van Sao Paulo is net een luchthaven, zo immens groot. Toch hebben we al snel door waar we de metro moeten nemen naar de buurt waar we zullen verblijven: Vila Madalena. We betalen onze metrokaartjes en de verkoopster overhandigt ons een kaartje waar ze netjes opschrijft waar we moeten overstappen en waar we er af moeten. (= super vriendelijk) Met onze grote rugzakken vallen we natuurlijk op als toeristen en meteen worden we aangesproken door een jongedame die vraagt welke richting we uit moeten. Blijkbaar moet zij naar dezelfde plek als ons en ze biedt aan om ons de weg te wijzen. (= super vriendelijk) Het metrosysteem is zeer uitgebreid en heel gebruiksvriendelijk; we zijn al direct fan! Enkel hebben we de pech om pal in de ochtendspits te zitten en dat geeft hilarische beelden met die rugzakken. Ik was nog net niet op de grond gevallen :o) Rond 8u arriveren we dan aan de hostel, waar we voor 1 nachtje zullen logeren, en we mogen al een ontbijtje meepikken. Hierna sprongen we opnieuw de metro op om te starten met de walking tour. Niets of niemand is positief over deze miljoenenstad, dus onze verwachtingen lagen niet al te hoog. Wel waren we benieuwd naar de sensatie om in deze metropool rond te lopen en te verdwalen. Sao Paulo is immers de 4de grootste stad van de wereld met zo'n 20 miljoen inwoners. Het is de grootste stad op heel het zuidelijk halfrond. Wel, de stad heeft ons zeker en vast kunnen bekoren. De beste views heb je vanop het BANESPA gebouw, op een hoogte van 160 meter. De uitkijkpost mag telkens maar door 5 personen tegelijk bemand worden. Ik ben braaf beneden op Nico blijven wachten; ik heb het zo niet met kleine ruimtes en grote hoogtes. 's Avonds zijn we in een gezellig restaurantje gaan dineren waar het decoratiethema "voetbal" was. Er hingen oude foto's van voetbalsterren aan de muur, alsook sjaals. Zelfs een foto van de Belgische ploeg tijdens de wereldbeker van 1986!

Het was een geslaagde tussenstop!