Ik vond het tijd voor een update. Inmiddels heb ik Koh Phangan, Krabi en Koh PhiPhi gezien en ben ik in maleisie. De boottocht naar Koh Phangan verliep ook weer hobbelig maar gelukkig niet zo erg. Ik wist niet wat ik moest verwachten van dit eiland dat bekend staat als feesteiland met goede feesten, met fullmoon als de bekendste waarbij 30000 mensen komen feesten tot de volgende ochtend/middag, zich onder verven met neonverf en buckets met cocktails drinken. Een commerciele bedoening wat uitgemolken is tot halfmoon feesten en blackmoon feesten. Ik had geen verwachtingen en ik was zeer verrast. Ik besloot om samen met anna in een resort aan het strand te verblijven. We konden een budgetkamer delen waardoor we maar 250 baht, 6 euro per persoon betaalden. Na alle hostels was dit fijn voor de afwisseling. Het hotel was alleen te bereiken over het witte zandstrand. Dit gaf toch een beetje het gevoel van een onbewoond eiland. Het zand was zo wit dat het te fel was zonder zonnebril, wat een heerlijk idee. Het was verbazend rustig op het eiland, meeste mensen komen voor fullmoon en gaan weer weg. Erg zonde want het eiland is zeker de moeite waard om te verkennen.

We waren te laat voor fullmoon maar net op tijd voor halfmoon. Fullmoon is 100 baht (voor de strandschoonmaak) maar de andere feesten kosten 600 baht, oeps. We kregen een folder met een poolparty met gratis entree, nou laten we dat feest dan maar eens checken. Bij aankomst zat er niemand in het zwembad en was er bijna niemand, je kon bijna de krekels horen. Nouja een paar biertjes later sprongen de eerste mensen toch het water en een paar uur later, inmiddels 2 uur, was het zwembad vol. Prima eerste avond.
De dag erna liepen we rond in het verlaten, rustige stadje, dronken we op het strand een biertje en dat was het wel zon beetje. We besloten het eiland te verkennen per scooter maar we zagen overal gewonde mensen en het werd ons afgeraden vanwege de steile hellingen. Toch maar een taxi dus, naar de waterval in het midden van het eiland. 2000 baht heen en terug.. De waterval is beter de moeite waard! Hij zette ons af en zou wachten 'aan het einde'. Er was geen pad, je moest via de rotsen omhoog klimmen. Daar stond ik weer op mijn teenslippers.. Op de blote voeten beklom ik de rotsen totdat we niet meer verder konden, de waterval was blijkbaar 3km lang, maar waar was het einde? Na 1 km zagen we de weg en liepen we de rest via de gewone weg, taxi? Waar is de taxi? Waren we wel bij het einde? We vroegen rond maar niemand wist het. We voelden ons lullig want we zouden de taxi aan het einde betalen en wilden niet met een andere taxi terug. Na een uur gezocht te hebben konden we hem echt niet vinden, niemand kon ons helpen, we liepen zelfs terug naar beneden waar hij ons afgezet had. We sloegen meerdere taxis af totdat we beseften dat we geen keuze meer hadden. We hadden na 4 uur klimmen en rondlopen geen energie meer en bedachten dat hij ook duidelijker had kunnen zijn in zijn 'aan het einde' en wellicht zou hij inmiddels ook al weggereden kunnen zijn. Het werd een klassieker, heb je geen taxi nodig, 100x aanbod.. Heb je er een nodig, geen taxi. Het was inmiddels 6 uur en het begon te schemeren. s*** stonden we dan midden op een berg. Onze enige optie was lopen en hopen op een taxi, na wederom een half uur zonder taxi waren we echt klaar met lopen en was onze enige hoop liften! Eerste keer in mijn leven dat ik gelift heb. Er stopte meteen een auto, het was een amerikaan die woonde op het eiland en hij zag 2 uitgeputte meisjes en had met ons te doen. Hij begon te lachen toen hij ons verhaal hoorde.. You walked up, hahahahaha there is a trail down. Blijkbaar was het niet de bedoeling om de waterval op te lopen maar naar beneden te lopen en had de taxi ons halverwege afgezet, vandaaaar dat het bijna niet begaanbaar was, oeps. We besloten om de man later te zoeken in het stadje om hem alsnog te betalen want we voelden ons nog steeds schuldig maar we hadden ons best gedaan. We hebben hem niet meer gevonden :(. De amerikaan zette ons af bij de avondmarkt en we aten en aten en sliepen heerlijk.

Met het geld dat we uitgespaard hadden, besloten we om de stranden van het eiland te verkennen. Wejoo ik was onder de indruk. Helemaal in het noorden was er een eilandje waar je te voet heen kon lopen, het water kwam tot de knieen en het was glashelder water met aan de randen witte zandstranden. In de taxi terug reden we pal langs de westkust met grote zandvlaktes zonder golven en slechts een laagje water. Dit gaf een mooi uitzicht en zag er rustgevend uit. Ik had mijn eiland gevonden. Het stond vol met bungalows met zeezicht maar dit stoorde niet. In de avond besloten we nog naar een feest te gaan in de jungle. Wederom rustig maar wel leuk. De dagen erna waren we compleet relaxed en konden we ons nergens druk om maken. De dagen bestonden uit de keuzes, ga ik een boek lezen, wil ik mijn blog schrijven, wat wil ik eten, wil ik in de zon of in de schaduw. Ik begon steeds meer van het eiland te houden. Anna vervolgde haar reis maar ik wilde nog niet weg en besloot om naar een hostel in een ander dorpje te gaan. Dit was aan de zuidkust met niet echt mooie stranden maar het was dichtbij het blackmoon feest en daar wilde ik graag naartoe. Ik geef toe, ik begon me te vervelen. Er waren bijna geen mensen in het hostel en ik had het strandliggen wel even gezien. Ik liep rond zonder plan en ik kwam terug in het hostel met een baantje. Ik at in een leuk tentje met 7 bungalows en zag een westers meisje werken. Ik vroeg hoe ze aan het baantje kwam zei ze, i am leaving in 2 weeks and you can have my job! Oke! Na een kort praatje met de thaise eigenaar was dit officieel het makkelijkste sollicitatiegesprek ooit. You worked in restaurant befo? Nope but i am sure i can make the western dishes on the menu. Dit waren geen cullinaire hoogstandjes, een ei bakken en kip in een salade doen dat kan ik nog wel. Voor de thaise gerechten was er een thaise kok. Het gesprek ging verder.. You can clean? I can. Ok for you? Yes. You work all days,ok for you? Yes. 300baht a day, free room and you food with me,ok for you? Yes, how long can i work here? Up to you. Daar was de bekende up to you weer! What time do you open and close? I don't know, 8.30 or 9, whenever we wake up and close when no customers.. Oke when can i start? Come here 14. Ok thank you bye see you the 14th. Ze leek me een aardige vrouw en ik ben benieuwd!

Ik had nog 2 weken en besloot om in die tijd verder te reizen en dan terug te komen. Bestemming: krabi. Een rustig stadje op 17km van het strand. Ik wilde geen duur, boot/bus gecombineerd ticket kopen (850 baht) en rekende uit dat de losse, lokale tickets met boot taxi en bus rond de 600 zou zijn. Op de bonnefooi ging ik naar de pier en de taxi stopte bij een touroffice voor mijn ticket in de plaats van de ticketservice van de boot aan de pier. Hoho hier ga ik niet intrappen. De vriendelijke man vroeg waarom ik geen gecombineerd ticket wilde want de aansluiting boot en lokale bus zou krap worden volgens hem.. Jaja dat zal wel daar trap ik niet in en antwoorde met no joint ticket, too expensive. No no, cheap cheap!! Here no 850 but 500! He wacht dit was dus een goede deal! Ik hoefde dus niet van pier naar stad naar busstation naar busstation naar taxi naar hostel. Ik rekende uit dat het inderdaad krap werd qua tijd en het was duurder dan 500 baht. Oke deal! Deze boottocht herinnerde me er weer aan waarom ik van boottochten hield. Ik lag op het bovendek in het zonnetje, geen open zee met hoge golven maar heerlijk 2 uur rustig ronddobberen. Op de pier stond de rechtstreekse, ouderwetse bus naar krabi busstation en de taxi bracht me naar het hostel. Voor slechts 150b, 3 euro had ik een matras op de zolder van een hotel. Prima voor een paar nachten.
Ik moest wel lachen want er lagen 8 matrassen op de grond, met een geimproviseerde badkamer op het dakterras, lees een douchegordijn met een koudwater aansluiting, geen dak dus bij regen een gratis koude douche, de wc was 4 verdiepingen lager. Het had wel iets eigenlijk. Het personeel was vriendelijk en behulpzaam. Vanuit hier bezocht ik door middel van boottaxis een paar strandjes. Beetje saai alleen maar ach ik vermaakte me prima. Ik nam een boek mee en ging heerlijk op het strand liggen. Hier zaten veel aapjes, erg schattig, erg brutaal. Zo zag ik een worsteling tussen een aapje en een jongen om zijn lunch. Ik verstopte mijn lunch maar goed voordat mijne ook weg was.. De dag erna deed ik een dagtripje naar een paar eilanden. Deze eilanden tussen grote rotsen, koraalriffen en mooie stranden was de moeite waard. Helaas dachten meer mensen dit en was het op de boot bijna dringen om een foto te maken. Het was een mooie dag maar teveel mensen helaas, wat een deel van het mooie uitzicht enigszins verpestte. Maar ik mag niet klagen, mensen of geen mensen, het was mooi.

Next, koh phiphi. Had hier goede verhalen over gehoord, goed voor uitgaan, mooie stranden en mooi eiland. Ik zal eerst mijn positieve verhalen vertellen voordat ik overga op mijn ik-ga-nooit-meer-naar-phiphi/partyeilanden ervaring. Koh phiphi, mooi eiland, mooi viewpoint, leuke strandfeesten. But that's about it. Wat kan ik ervan zeggen.. De cultuur op de drukke eilanden is verpest door het toerisme. In koh phangan hingen er bordjes buiten de winkels: please be kind to our staff. Hoezo is dit nodig?! Veel feestgangers komen naar het eiland om te zuipen met fullmoon en laten het eiland 'trashed' achter. Bij phiphi was er een verplichte belasting van 20 baht (50 cent) voor de schoonmaak van de stranden. Op phiphi is de lokale bevolking zeer onvriendelijk, andere mensen vonden het leuk om de locals belachelijk te maken. Dit trok weer de criminaliteit aan. Op de laatste dag was ook nog mijn geld gestolen door waarschijnlijk de eigenaresse. Ik wilde aangifte doen ivm de verzekering maar die namen me ook niet serieus, lachten me uit en stuurden me weg. Dit was de druppel, ik besefte me dat ik hier niet meer wilde blijven. Het begon de avond van te voren al toen ik zei dat ik geen deken had. De reactie? Ongeloof en ze ging eerst mijn bed controleren of ik niet loog en daarna ging ze alle bedden langs om te kijken of iemand 2 dekens had, dit was niet het geval. Ze zei doodleuk, no tomorrow en ze ging naar huis. Ik besteedde er geen aandacht aan en sliep in mijn slaapzak, maar vriendelijk was het niet. Ik wist dat ik de eerste boot de dag erna zou pakken. Waar naartoe? Dat moest ik nog even uitzoeken. Misschien had ik pech en had ik de verkeerde mensen ontmoet maar koh phiphi, tot nooit meer.

Het was een verademing toen ik aankwam op Koh Lanta. Ik stapte van de boot af en meteen een relaxt gevoel. Het was een minder druk eiland en de massa's toeristen waren hier niet te bekennen. Ik liep naar het eerste de beste hostel en boekte een kamer. Beste keuze ooit. Het was een boomhut achtig hostel. Bij de pier was alles gebouwd in de zee op houten palen. Zo hoorde ik vanuit mijn bed de zee onder me suizen. Er was een gezellig zithoekje waar iedereen samenkwam en een gezellig praatje maakte. Ik zag een trap naar boven en nam een kijkje. Ik vond een knus klein houten plateautje, dit was het ultieme relaxplekje. Ik lag er heerlijk, boekje erbij, muziekje erbij, zonsondergang over de zee. Ik ontmoette een paar leuke mensen en na een bezoek aan de avondmarkt kochten we een paar biertjes voor op het dak. Hier lagen we tot 3 uur en ik heb er uiteindelijk zelfs geslapen. Onder een sterrenhemel op een plateau in de zee. Het was en klein eiland dus makkelijk te verkennen. Op een scooter racete ik door de bergen. Bijna niemand op de weg door de bergen met zeezicht. Ik reed willekeurig rond, nam fotos, liep naar viewpoints. Dit was genieten. Als ik een eiland aan kan raden is het Koh Lanta. Misschien niet de beste stranden maar een oase van rust en toch genoeg aanspraak met andere jonge backpackers. De locals waren lief en betrouwbaar. Poging 2 om een dagtour te doen naar eilanden. Samen met een paar meisjes deden we een boottocht naar eilandjes. Beste keuze ooit! Er waren steeds maar een paar boten en we gingen naar een bijzondere plek. Een compleet donkere grot waar je doorheen moest zwemmen om zo bij een eiland in de grot te komen. Dit was vooral bekend bij Thaise mensen dus dit was druk. Met een zaklamp door een grot zwemmen. In het begin werd er nog sorry geroepen bij het trappen van mensen maar aan het einde zwom iedereen tegen iedereen aan. Een aparte belevenis. Tussen metershoge rotswanden was een klein strandje met een paar metershoge bomen. Best indrukwekkend. De laatste stop van de tocht was niet te beschrijven. We naderden een eiland zonder grote resorts, witte stranden en het water was lichtblauw. Niet troebel lichtblauw maar echt lichtblauw, het had een zwembad kunnen zijn. Ik riep vol overtuiging, I STAY HERE BYE! Ik overwoog om er een nachtje te blijven maar dat mocht helaas niet van de gids. Maar het zat in mijn hoofd ingeprent dat ik naar dat eiland wilde. Eenmaal terug in het hostel vertelde ik mijn verhalen en een fins meisje, tuti, wilde met me mee op zoek naar dat eiland. Onze zoektocht naar de naam begon en we vonden het. Oke voor een nacht gaan we erheen. Uiteindelijk zijn we hier 4 dagen gebleven. Er was koraal op zwemafstand van de kust, een stuk of 4 stranden op loopafstand, palmbomen, wit zand, jungle, bamboehutjes, geen winkels alleen een paar restaurantjes bij de accommodaties. Dit was paradijs. Er was verder niks te doen maar dat gaf niks. Het gaf een soort rust, dit plekje was waar ik naar op zoek was. Zeker weten het mooiste eiland ooit. Vooral gezinnen of jonge stelletjes waren hier, tuti en ik waren blij dat we op zn minst iemand hadden om tegen te praten en om samen door de jungle te lopen. Dit gaf hilarische momenten. Op het eiland waren geen schoenen nodig, je liep gewoon in het zand. Wegen waren er niet. Na 20 meter de jungle ingelopen te zijn met ons meest voorzichtige blik op de grond, vonden we op blote voeten door de jungle lopen toch niet zon goed idee. Alle voorzichtigheid was weg toen er naast ons in de bosjes iets ritselde. Gillend renden we de jungle uit om vervolgens uit nieuwsgierigheid pasje voor pasje terug te lopen om te kijken of we de slang zagen (het was zeker een slang). In de avond was de zonsondergang het beste te zien op een verlaten strand aan de andere kant van de jungle. Onderweg vertelden we een resort dat als we niet terugkeerden, ze ons moesten zoeken. Als echte helden op sokken liepen we deze keer op slippers, met 3 zaklampen op zak naar sunsetbeach. Er was niemand. Onder het genot van een koud biertje genoten we van de zonsondergang en de sterrenhemel. Ook bereidden we ons mentaal voor op de terugweg in het donker. Het was slechts 15 minuten lopen, dit moest te doen zijn. Gelukkig geen geritsel deze keer en uiteraard overleefden we ook dit jungle wandelingetje. Vanwege mijn baantje in koh phangan was het voor mij tijd om te gaan. Doei mooi eilandje.

Next adventure.. Werken in thailand.. Extra grote uitdaging, koken. Amber en koken, een van de grootste uitdagingen. Inwerken kennen ze hier niet. Oeps, mijn eerste dag is met fullmoon, drukste periode van de maand. s***. Als een kip zonder kop rende ik rond, geen idee wat ik aan het doen was, alles ging fout, mijn baas ergerde zich uiteraard kapot. Helpppppp hoe ga ik dit volhouden. Na fullmoon zou het rustiger zijn, ik hoopte hier op want na een werkdag van 8 tot 23.00 voelde ik mijn voeten niet meer. Na 2 weken had ik het meeste onder de knie, was het rustig (lees, hele dag zitten en wachten op klanten) en zo was het te doen. Ik hielp mee met tuinieren, koken, poetsen etc. Als een echte boodschapper werd ik er met geld op uit gestuurd om thaise ingredienten te kopen. Altijd een uitdaging. Mensen spraken geen engels, geen idee wat het voor ingredienten waren.. Ik nam dus altijd een voorbeeld mee en zo is het wonder boven wonder nooit fout gegaan. Ik woonde, leefde, at, gedroeg me voor een maand als een local. Mensen begonnen me te herkennen en zo werden ze ook steeds vriendelijker. het vrouwtje waar ik take away vers thais eten haalde, vrijwel iedere dag, begon me druiven te geven als ik lang moest wachten, de mensen op de markt begroetten me al van een afstandje en de taxis overvroegen me niet meer. Yeah ik had hun respect. Dit was een leuke ervaring om thailand mee af te sluiten. Ondanks alle tegenslagen, heeft dit zuid thailand weer een beetje gered. Na 5 maanden was het toch wel tijd voor iets nieuws, maleisie!!!