Hallo daar ben ik weer, deze keer vanuit Maleisie. Perhentian Island om precies te zijn. Ik heb weer genoeg verhalen te vertellen. Maar eerst een mededeling: terug naar huis over een maand? Noo way, it's not going to happen! Dusss ik heb mijn vliegticket omgeboekt naar September. Oke terug naar mijn reisverhalen. Dit is waarschijnlijk mijn saaiste verhaaltje tot nu toe, 10 dagen KL, feesten en weinig cultuur. Maargoed, allereerst de reis naar Kuala Lumpur.

Ik vertrok vanuit Koh Phangan op de bonnefooi. Koppig als ik was, weigerde ik om te vliegen naar KL. Ik hou niet van vliegen, heb tijd genoeg dus ik plande om de trein/bus te pakken. Nouja dat bleek uiteindelijk 30 uur te worden. Mijn laatste werkdag bracht ik rustig door, ik liep voor de laatste keer naar het strand, bakte mijn laatste bacon ontbijt, at de laatste keer Thais ontbijt en dat was het zo'n beetje. Het was tijd om te gaan, gepakt en al vertrok ik naar de pier. Ik had nog 3 uur over dus ik besloot om naar de befaamde Amsterdam bar te gaan en de zonsondergang te bekijken. Daar zat ik, heerlijk onder het genot van een biertje te kijken naar de zonsondergang op een berg. Ik was klaar voor mijn volgende avontuur, Maleisie. An adventure it is. Om 10 uur vertrok mijn nachtboot. Zoals verwacht sliep ik heerlijk, totdat het 4 uur was en de boot 1,5 uur te vroeg aankwam in de haven. Half slaperig (lees, zombie modus), liep ik rond. TAXI TAXI TAXI was wat ik om me heen horde. Your busticket??? I don't have.. Huh? Show ticket! I don't have. Where you go? Kuala Lumpur. Oke dan. Midden in de nacht kocht ik een busticket direct naar KL. Niet zo handig want ik had bedacht om met de trein te gaan zodat ik om 6 uur 's ochtends aan zou komen in plaats van midden in de nacht. Nouja alles is uiteindelijk goed gekomen.

Na in total 30 uur reizen kwam ik dan eindelijk aan in Kuala Lumpur. Omdat ik een hostel geboekt had voor de nacht erna, stond ik dus om 3 uur 's nachts in Kuala Lumpur. s***tt. Het eerste wat me opviel was het niveau van het Engels wat de taxi's spraken. De taxi vertelde me dat het hostel om de hoek lag dus ik hoefde geen taxi, het was slechts 10 minuten lopen. Hallo ik wil niet om 3 uur 's nachts met mijn bagage door KL lopen… nouja geen andere keuze, ze wilden me niet brengen. Oke fijn dan loop ik wel. Op naar de Mc Donalds, die was tenminste wel open. Het was uitgestorven op straat, iets wat ik niet verwachtte van een wereldstad als KL. Ik zag een groepje aangeschoten jolige backpackers rondslenteren op zoek naar eten. Ze maakten dezelfde keuze als mij door naar de Mac te lopen. Zo ontmoette ik Annie, Katy, Amy, Marcus en Andrew. Een vrolijk groepje die benieuwd waren naar wat ik in godsnaam om 3 uur 's nachts met mijn backpack in KL deed. Na 3x hetzelfde verteld te hebben hadden ze dan eindelijk door dat ik net aangekomen was. Wait! We have a spare bed! Dat klonk goed! Een warme douche en een bed. Het klikte goed en ik besloot om gebruik te maken van het aanbod. Zonder een check-in plofte ik na een warme douche in bed en sliep ik heerlijk. Ik was echter benieuwd of ze de volgende dag zouden herinneren hoe ik in de kamer kwam. Wonder boven wonder herinnerden de meesten het. Behalve Amy. Ze kon zich vaag iets herinneren over hoe ik met hun in de taxi naar het hostel reed, dat ik al 2 uur bij ze was, was ze helemaal vergeten.

Ik hoorde over een festival dat 3 dagen zou duren. Dat was precies wat ik nodig had. Na 5 maanden Thailand was ik toe aan een goed feest. Ik bekeek de line-up en ik besloot linea recta naar het festival te gaan om een ticket te kopen. Onder andere Armin van Buuren, Deadmau5, Paul van Dyk, Macklemore zouden optreden. Dit kon ik niet missen. Ik wist een ticket te bemachtigen. Die avond was het tijd voor het eerste echte grote feest in maanden. Het was een groot festival, in totaal waren er 55000 kaarten verkocht. We hadden een leuke avond en om 12 uur besloten we in de plaats van verstandig naar huis te gaan, een afterparty in de kroeg te houden. Dit was een goede eerste nacht in Kuala Lumpur. Ik had van te voren een plan uitgestippeld over welke plaatsen ik wilde bezoeken, sinds ik maar 10 dagen had totdat de verplichtingen weer riepen. Wie had gedacht dat ik in totaal 10 dagen in Kuala Lumpur zou verblijven. Daar ging mijn culturele plan. Nou daar is het later weer tijd voor, als het leuk is, waarom zou ik vertrekken? Dag 2 bestond uit uitslapen en indrinken voor festival dag 2. A state of Trance was het festival vandaag, met onder andere Armin van Buuren. Dit was de beste avond in tijden. Wat een geweldig feest en een geweldige sfeer! Ik voelde me trots op Nederland voor de eerste keer in 5 maanden. We hadden zoveel gedanst dat we geen energie meer hadden voor een afterparty en we besloten om ons laatste beetje energie te sparen voor de laatste dag. Dag 3 bestond wederom uit uitslapen en indrinken voor dag 3. Deze keer waren we uitgenodigd door een meisje dat woonde in KL om in haar flat, met zwembad, te komen indrinken. Nadat de stemming er weer goed in zat, kregen we te horen dat het festival afgelast was vanwege drugs. De tweede dag waren blijkbaar 6 mensen overleden in verband met drugs. Gefrustreerd als we waren, gaven we de goede moed niet op en zochten we naar alternatieven. Het meisje wist een goede nachtclub dus dit was dus plan B. het was een chiquere club met blijkbaar een dresscode. Geen korte broeken voor mannen. Ik keek om me heen en we hadden een iemand in de groep met een korte broek en een meisje met een jurkje en een panty… ja hoor, die panty moest uit. In de rij dwongen we de jongen tot het aantrekken van de legging onder zijn korte broek. Het klinkt nu vast niet zo grappig als het eigenlijk was. Hier kwamen vooral Maleisiers en vanwege het afgelaste festival was het erg druk. Gekke Aziaten dacht ik. Ik weet niet waarom, maar op een of andere manier belandde ik een kamer met hardstyle met Nederlandse dj's. huh. Wat. Ik ben in azie. Wat doet die muziek hier. Het was grappig om mee te maken.. In een nachtclub in Kuala Lumpur.. Tussen 'hakkende' Maleisiers. We hielden het vol tot het einde en het was ondanks de teleurstelling toch een leuke avond.

De dag erna waren we allemaal brak brak brak. We waren na 3 dagen feesten en fastfood echt toe aan een detoxperiode. We hebben veel lol gehad tijdens het feesten maar ook de laatste dag trokken we samen op. Ik bedacht me.. Ik ben nu 4 dagen in KL en ik heb de torens nog niet eens gezien. Het enige wat ik tot nu gezien had was alles behalve maleis. De laatste avond samen met de groep bestond uit het kijken van een film in de bioscoop en het bezoeken van de wereldberoemde torens, de petronas towers. Hehe ik zag eindelijk iets van de stad. De torens, de skyline, het city centrum, ik was uit het hostel. We aten een gezonde salade en sliepen vroeg. Ik had niet echt nagedacht over hoelang ik wilde blijven dus ik had per ongeluk een nacht teveel geboekt. De rest vertrok de volgende dag dus ik bleef alleen achter. Het hostel lag buiten het centrum dus het was niet echt de plek om anderen te ontmoeten. Daar was ik dan, alleen in een kamer waar ik oorspronkelijk niet eens zou verblijven. Wederom at ik een gezonde salade en probeerde ik vroeg te slapen. Dit lukte niet echt aangezien ik nog steeds in het 'eat, sleep, rave, repeat' ritme zat.

De dag erna.. Dussss, wat ga ik doen. Ik had geen zin om weg te gaan uit Kuala Lumpur omdat ik nog steeds vrijwel niks gezien had. Ik zocht de weg naar het centrum naar een ander hostel. Uiteraard verdwaalde ik met backpack en al. KL was warm en broeierig. Na een korte ijskoffie-pauze tussen lunchende Maleisiers had ik het toch gevonden. De reggae mansion, het hostel waar ik uiteindelijk de overige 5 nachten verbleef. Dit was het hostel in Kuala Lumpur onder de Backpackers. Goede bedden, warme regendouche, een eigen bar, restaurant etc. Deze luxe was ik niet gewend in hostels. Omdat ik de komende maanden in de middle of nowhere ga verblijven, gunde ik me de 'luxe' nu het nog kon. Ja, een warme douche valt nu onder de noemer luxe na alle koude douches. In de avond besloot ik om het dakterras uit te checken met een bijbehorende bar. Ik dronk een biertje en genoot van het uitzicht over de petronas towers en de muziek. Net toen ik naar bed wilde gaan kwam de overenthousiaste eigenaar aan, you should not sit alone, come and join us. Ik plande geen stapavond…. Aaaaaand it was 3 o clock. De vrolijke barman probeerde me over te halen tot het zingen van karaoke. No way. Hij sleepte me tot 3 keer het podium op en duwde me een microfoon in de hand. Flauw als ik was, wist ik 3x te ontsnappen. Hij gaf niet op en ik deed het af met een 'tomorrow'. Surprise surprise, de dag erna besloot ik weer om naar het dak te gaan. Samen met een groepje besloten we om naar een nachtclub te gaan, dezelfde als waar ik al geweest was. Vanwege de goede avond stelde ik voor om hier heen te gaan. Awesome. Deze keer was het op een woensdag. We werden vriendelijk begroet door de locals en ze wilden maar wat graag met ons feesten. Erg leuk. Nou was het toch echt klaar met het feesten. De dag erna werd ik wakker met rode armen vol bedbugs. Ik zocht naar een dokter en ik kreeg vage Chineze pillen. Dat heb ik geweten.. Ik kon de bijsluiter niet lezen dus ik besloot er maar op te vertrouwen.

De volgende 24 uur heb ik bijna aan een stuk geslapen. Met moeite kwam ik uit bed om te eten. De mensen op de kamer vroegen of ik die dag aangekomen was, nope je hebt me niet gezien ik heb alleen maar geslapen. In de avond wilde ik nog een keer naar de torens toe en samen met een paar zuid-Amerikaanse meisjes gingen we op pad om te eten en een biertje te drinken. Deze keer was het gelukkig bij een biertje gebleven. De laatste dag was inmiddels aangebroken en ik had inmiddels vrijwel de hele stad gezien. In de metro was ik inmiddels kris kras door de stad gegaan en de laatste dag bezocht ik een museum en liep ik rond de oude koloniale gebouwen. Het enige wat ik nog niet gezien had was little india. Een kleurvolle straat vol met eettentjes en indiase souveniers. Nou de laatste avond was het tijd voor diner in little India. Omnomnom ik at een curry met rijst. Dag erna was het dan eindelijk tijd om KL te verlaten en op weg te gaan naar…. De Perhentian islands, mijn werkplek voor de komende maanden. Ik denk dat dit verhaal alweer lang genoeg is, dus voor nu laat ik het hierbij en ik zal volgende keer schrijven over mijn avonturen op de perhentians!

Selamat Malam (goodnight)