Na een maand olifanten was het tijd voor de bewoonde wereld. Samen met rachel, een ginger from the valleys, gingen we terug naar de stad, kanchanaburi. Een impulsieve actie, 2 seconden nadat we uit de taxi stapten liepen we een massagesalon in. Na een maand werken waren we toe aan ontspanning. We kozen voor de voetmassage. Dit bleek later een voet, onderbeen en rugmassage te worden. Ik kan zeggen, de thai massages zijn heftig! Het eerste wat ze aan ons vroegen was of we veel gelopen hadden omdat ze dat konden voelen aan onze kuiten. Ja we hebben veel gelopen! Auw auw auw dacht ik. Ze bleven op de spieren duwen totdat alle verzuurde delen weer soepel waren. Ik dacht bij mezelf, wat doe ik mezelf aan, een massage zou ontspannend moeten zijn. Niet dus. Maar later begreep ik het thai massage ding, ik stond op en mijn voeten en kuiten voelden als herboren. De dag erna was het tijd voor mij om verder te reizen. De bestemming was chiang mai, daar was nadine samen met chris, nog een andere vrijwilliger. Een hele reis was het wel. In totaal ben ik 16 uur onderweg geweest! Ik was op zoek naar rechtstreekse vebindingen vanuit kanchanaburi, dit was er niet. Alle operators reden via bangkok.. Laten er nou net enorme demonstraties zijn in bangkok met 1 miljoen demonstranten.. No way dat ik naar bangkok zou gaan. Ze zeiden me allemaal: go to busstation. Oke ze deden geeneens moeite om me een tour te verkopen. Eenmaal op het busstation bekeek ik de bestemmingen. Ayutthaya was het makkelijkste, hier kon ik dan de nachttrein pakken. Het was nog maar de vraag of de trein reed vanwege de demonstraties. Nou op de gok dan maar, ik kon altijd de nachtbus pakken. De busreis naar ayutthaya duurde in totaal 4 uur en ik moest halverwege ergens overstappen. Om 7 uur werd ik in een willekeurige straat midden in ayutthaya afgezet. Oke en nu!? Nou dan maar de tuktuk naar het treinstation.. Inderdaad kon de trein vanwege demonstraties niet uit bangkok vertrekken. De taxis hadden hier handig op ingespeeld want voor 150 baht, 4 euro, reden ze de gestrande toeristen naar het busstation. Dat moet dan maar. Ik was inmiddels moe van het heen en weer reizen dus ik was blij dat ik op het busstation was. Hier had ik de keuze.. Of 2 uur wachten op een vip bus, 800 baht, 20euro. Of ik kon 4 uur wachten op de reguliere bus waarbij het maar de vraag was of ik daarin kon slapen. Dit zou me dan 550 baht, 12.50 euro kosten. Ik zat in dubio. Van de ene kant wilde ik bij mijn principe van het simpel reizen blijven. Ik vroeg of ik de reguliere bus mocht. Nee ik was moe en het busstation lag buiten de stad en ik wilde slapen. Met een licht schuldgevoel tegenover mezelf had ik meteen spijt van mijn keuze en vroeg ik naar de vip bus. Ik had een single stoel die bijna helemaal platgeklapt kon worden. Binnen 5 minuten sliep ik. Een beeeetje vroeg, kwart over 6 gingen de lichten in de bus aan, s*** ik lag zo lekker. Nouja om half 7 uur was daar: chiang mai! Nadine had me instructies gegeven om naar een guesthouse te zoeken. De tuktuk wist gelukkig, in tegenstelling tot bangkok, precies waar alle guesthouses lagen. Pfoe gelukkig geen ingewikkelde gesprekken op de vroege ochtend. Het was inmiddels 8 uur, had eerst 1,5 uur onder het genot van een koffie gechilld op het busstation. Eenmaal bij het guesthouse aangekomen, bleek er geen kamer meer te zijn, s***. Ik moest wachten tot 10 uur totdat ze wisten hoeveel mensen er uitcheckten. In de tussentijd was het tijd voor ontbijt en een ochtendwandelingetje. Gelukkig was er een kamer beschikbaar om half 11 die ze snel voor ons schoongemaakt hadden. Hehe dat was geregeld. Het was tijd voor een chilldagje, sociale contacten bijwerken en was wegbrengen. Ook stippelden we de komende dagen uit, de mae hong son loop. Uiteindelijk bleken deze dagen, 10 dagen te worden. Na een middagwandelingetje was het tijd voor avondeten, een lekkere pizza! Even geen thai food voor mij. We vonden een leuke bar waar een muzikant live accoustic muziek speelde op een gitaar en erbij zong. Het klonk geweldig, hier wilden we wel even een drankje doen.. Of 2.. Of 3. Uiteindelijk struinden we om 12 uur over de straten van chiang mai naar het guesthouse terug. 10 voor 10 maakte nadine me wakker, joow over 10 minuten uitchecken.. nooo had je me niet eerder wakker kunnen maken? Ja dat heb ik gedaan om half 10.. oo. Nouja dan maar uitbrakken en verder slapen in de bus naar Pai! Dit zou een toeristisch hippiedorpje te zijn waar verder niks is behalve chillen, lekkere theehuisjes en gezonde restaurantjes. Niks was minder waar! We stapten uit en overal waren marktjes op straat, chille sfeer en een geweldig mooie omgeving. Het waren 3 straten omringd door bergen waar mensen op scootertjes rondreden, auto's zag je er eigenlijk niet. We hadden research gedaan en een mooi hostel gevonden halverwege op de berg met uitzicht op Pai en de bergen. Dit was nou lekker wakker worden iedere ochtend.

We kwamen op een gedeelde kamer met badkamer. Geen bedden, matrassen op de grond en een balkon met hangmatten. Ja we keken elkaar aan en bedachten meteen om hier langer te blijven dan een nachtje. Samen met nog een nederlands meisje en een canadees meisje van de kamer liepen we het dorpje in om langs de kraampjes te slenteren en ergens iets te eten en te drinken. We dronken een cocktail in een barretje met kussens op de grond rond een kampvuurtje. Lekker warm en gezelig! Het werd niet laat omdat we grootse plannen hadden voor de dag erna. Voor het eerst in mijn leven zou ik op een scooter gaan rijden, de bergen in. Ojee dit zou wat gaan worden dacht ik. Hoe hou je evenwicht? Hoe start ik? Hoe schakel ik? Allemaal dingen die ik me afvroeg. Het was al snel goed toen ik mijn automaat scooter zag die roze was! Ik zocht er een bijpassende roze helm bij en vol goede moed reed ik zonder slag of stoot weg! Samen met nadine en nienke, ander meisje, reden we rond de hele dag in de bergen. Er was veel te doen in de buurt van Pai, watervallen, warmwaterbronnen, boeddha in de bergen, uitzichtpunten en mooie natuur. Alle ingrediënten voor een leuke dag. De wegen waren goed begaanbaar en zonder kleerscheuren kwamen we de dag door. Onderweg zagen we de mooiste dingen, bergen, watervallen en uitzicht over de bergen. We stopten onderweg bij een relaxed, hippie achtig tentje. Er hingen hangmatten, ligkussens op de grond en ze verkocht zelfgemaakte sierraden. Meteen zagen we een bordje, i serve your food slow but dont worry, i will get to you. Oke dit gaat lang duren maar ach, tijd zat hier. Na een half uur kwam de eerste maaltijd, weer een half uur kwam er nog een en weer een half uur later de laatste maaltijd. Nou geen probleem, ik lag lekker in een hangmat en de anderen vermaakten zich ook prima. Ze had geen haast of stress, nam haar tijd en het werkte prima. Ik heb me hier erg over verbaasd. Het was geen luiheid want het was haar enige inkomstenbron en ze deed haar best op haar manier want het eten was heerlijk, het was gewoon een hele rustige, relaxte sfeer. Helemaal zen verlieten we het tentje en was het tijd voor de laatste stop, de boeddha in de bergen. We waren meteen te chill om te lopen. Toch was het de moeite waard om het stukje naar boven te lopen, we hadden nu uitzicht op de andere kant van de bergen, waar ons hostel ook op lag.

Partytime! Enthousiast gingen we op pad voor een drankje. Wederom zochten we een gezellig barretje op voor een paar drankjes. Al snel ontmoetten we vele enthousiaste, gezellige andere backpackers. Een stel gekke Fransen kwamen bij ons zitten en de meest aparte, goede gesprekken volgden. We werden volledig gesteund in onze anti-elephant trekkings propaganda. Eindelijk, backpackers die ook bewust geen olifantenritjes deden.
Om 12 uur is het sluitingstijd blijkbaar in Pai, oke? Ja maar ja maar het is nog zo vroeg we zijn er net. De politie kwam er zelfs nog aan te pas, deze stopte voor de deur en bleef net zo lang wachten tot de muziek uit was. Ok end of party. No no zeiden de Fransen, wij kennen hier nog wel wat plekjes, aan de andere kant van de rivier (alleen bereikbaar via krakkemikkige bamboe bruggetjes, dus geen politie patrouilles). Op naar de rivier! Hier vervolgden we ons feestje in een reggaebar aan een kampvuurtje tot vroeg in de ochtend. Uiteraard waren we de dag erna geen cent waard, maar in Pai mag dat. Je voelt je niet schuldig omdat je niks doet want zonder scooter is er ook niks. We besloten om onze laatste avond beschaafd in een bar een cocktail te drinken en vroeg te gaan slapen.
Helaas werd onze chille avond verstoord door het nieuws dat mijn favoriete olifant opgehaald was door het trekkingkamp die haar gaat gebruiken voor shows waarbij ze getraind word door middel van een haak. Ze zag haar eigenaar en raakte meteen in paniek en is hoe dan ook blijven ontsnappen. Het was hartverscheurend om te horen. Hoe kunnen mensen dit steunen?? Zeggen dat het leuk is om een olifant een schilderij te laten maken? Gefrustreerd besloten we maar om te gaan slapen want de sfeer was weg. Boehoe ik word nog steeds gefrustreerd. Sorry als ik mensen beledig die wel de olifantenshows leuk vonden, it's up to you. Dit zinnetje gebruikten de mahouts heel vaak trouwens, een echte conversation killer. "what are you doing?" "up to me"! Ok done. "where do i have to feed the elephant?" "it's up to you". Deze gesprekken maakten we dagelijks mee. Totdat we het terug gingen zeggen, toen vonden ze het ineens een stuk minder grappig.

Na pai was het tijd voor de nontoeristische route. Mae hong son en Mae Sariang stonden op de route. Over mae hong son kan ik heel kort zijn, mooi stadje rondom een mooi meer met tempels. Ik was ziek dus ik heb in bed gelegen (met uitzicht op het meer). De momenten dat ik uit bed kwam verplaatste ik naar het balkon om te eten en weer terug naar bed. Leukste dagen ooit. Nadine vertelde me dat er verder niks te beleven was, wederom als in pai waren de bezienswaardigheden buiten de stad. Nouja meer geluk in mae sariang hopelijk. Na 3 nachten was het weer tijd voor een busritje. Dit was de eerste keer dat ik de 4 uur durende busritten bewust meemaakte. Omdat het nogal bergachtig was werden we pilletjes tegen de wagenziekheid. Dit bleken ware knock-out pillen te zijn. Na 30 minuten viel je versuft in slaap en de rest van de dag waren we beide geen cent waard en kwamen de meest random zinnen eruit. Deze keer was ik niet wagenziek en kon ik genieten van het mooie uitzicht in de bergen. Wauw dit had ik eerder moeten zien, maar beter laat dan nooit. In mae sariang liepen we naar een willekeurig guesthouse, liepen een trap af.. En we stonden op een balkon over de rivier met uitzicht over de bergen, awesome! Heerlijk rustgevend iedere nacht in slaap vallen met de rivier op de achtergrond. Het stadje was uitgestorven, bijna iedereen bleek naar bangkok vertrokken te zijn om te demonstreren. Terwijl wij in het rustige noorden zaten, vonden er enorme demonstraties plaats in bangkok tegen de regering. s***, over een week moest ik naar bangkok. Nouja deze rellen bleken uiteindelijk 2 weken te duren, de dag dat ik naar bangkok moest, was het net een dag afgelopen. Had ik weer geluk.. As usual. In mae sariang besloten we om een dagtripje te gaan maken. Bij het horen van het woord 'boottocht' was ik meteen enthousiast. Een boottocht, heerlijk hobbelen over het water tussen de bergen. Ja dat wilde we wel doen, gelukkig was nadine er ook enthousiast over en konden we nog 2 anderen strikken om mee te gaan zodat het voor ons goedkoper werd. Samen met de eigenaar van het guesthouse gingen we op pad. 20 minuten met een truck naar de grens met birma, uurtje op de boot, uurtje lopen naar een dorpje en weer terug. Tenminste, dat vertelde hij. Dit bleek uiteindelijk een uur in de truck, een uur boot, 3 uur lopen te worden. We kwamen bij de birmese grens en met enkel onze naam en leeftijd, mochten we in de boot stappen. De rivier was de grens, maar behoorde bij birma. Heerlijk zaten we in een longtail boot, door de bergen. Onderweg zagen we vooral natuur met af en toe een huisje aan de oever met wat rond scharrelend vee. Na een uur kwamen we bij een aanmeer plek. Hier begon onze helse wandeling. Eerst kwamen we langs een schooltje waar wij de grootste attractie waren. Gelukkig maar, we wilden namelijk geen dorpjes bezoeken waarbij de meisjes geen papieren krijgen om ergens heen te gaan omdat ze moeten acteren dat het echte authentieke dorpjes zijn in ouderwetse kledij (zelfde als wij een hek om volendam zouden bouwen en iedere bewoner zouden verplichten om in oud nederlandse kleren op klompen te lopen en papieren te weigeren als ze willen studeren). Die verdomde toeristenindustrie weer. Na een uur gewandeld te hebben door de jungle, berg op berg af, kwamen we bij rijstvelden. Wederom mooi uitzicht en mooie natuur. Toen kwam het hoge woord eruit bij de gids.. Yeah i am originally from this area but actually i did not walk here for years.. Dit vertelde hij toen het pad ophield. Nou dan maar de berg recht oplopen zonder pad. Alle takken waren dor dus als ik mijn evenwicht wilde houden brak de tak af. Ik vroeg hoelang het lopen was naar de andere kant en waar het dorpje was. I dont know we will see, was het antwoord. Oke? Gelukkig was het een kleine berg en bovenop zagen we weer een pad. Uiteraard was het enige wat ik dacht, slangen. Ik was blij met het pad en we vervolgden de weg langs het pad. Dit keer bergaf. Als we de locals met de rijstzakken volgen, komen we vast bij het dorpje. Onderweg liepen we door riviertjes, over bamboe bruggetjes en over boomstammen. Na een tocht van 3 uur kwamen we dan toch bij het goede dorpje, aan de rivier waar onze boot alweer lag te wachten. Kwam het toch nog goed. In het dorpje regelde de gids bij een winkeltje een lunch. Noodlesoep met kip. We zagen alle soorten dieren vrij rondlopen. Op zn minst eten ze hier scharrelvlees. We hadden een echt authentiek dorpje gevonden. Mensen liepen in gewone kleren en keken verbaasd op en bekeken ons stiekem van een afstandje. Moe maar voldaan keerden we met het bootje terug.

Na 1,5 week was het tijd om terug naar de grote stad, chiang mai te gaan. Nadine vertrok na 2 dagen naar bangkok en ik besloot om nog een paar dagen te blijven om te relaxen. Een plan had ik niet. Iedere keer werden mijn plannen toch weer in de war geschopt. Ook realiseerde ik me dat ik niet perse van a naar b hoef te gaan om het naar mijn zin te hebben. Juist de weg ernaartoe maakt het leuk, dan gebeuren de leuke onverwachte dingen en offroad ontmoet je juist de leukste mensen. In het hostel besloot ik dan ook om niet te blijven om mensen te leren kennen maar om mijn eigen weg te gaan, dan zou ik vanzelf mensen ontmoeten in de plaats van de dezelfde standaard gesprekken te houden. Onderweg werd mijn gedachte bevestigd, ik zag een groot bord hangen, if you dont care where you are going, you cant get lost. De laatste avond van nadine besloten we om ergens een cocktail te drinken om samen ons avontuur af te sluiten. We ontmoetten 2 oudere mensen die zich inzetten voor dierenwelzijn. Ze waren nieuwsgierig naar ons verhaal omdat we allebei een olifantenkettinkje droegen. Weer volgden er leuke gesprekken en na een paar biertjes vervolgden we samen onze weg naar de uitgaansplek van chiang mai. Eerste keer dat ik in een club in thailand was. Ook weer een leuke ervaring, totdat er tussen dronken toeristen een vechtpartij ontstond. Dat was dan weer jammer. De dag erna was het tijd om afscheid te nemen van nadine. Ik besloot om wat rond te wandelen door chiang mai. Onderweg vond ik een paar mooie, rustige tempels. Hier besloot ik om even uit te rusten en te genieten van de rust. Ik hielp nog een vrouwtje die enquetes afnam over het openbaar vervoer in thailand, dat was weer mijn goede daad voor de dag. Er was nog een tempel in de bergen die volgens tripadvisor de moeite waard was. Na een onderhandeling met de taxi had ik mijn eigen tour geknutseld. Hij wilde alleen rijden als ik ook terug zou gaan met hem omdat het bijkbaar 40 minuten rijden was en hij niet voor een laag bedrag alleen heen wilde rijden en dan weer terug moest zonder passagier. We kwamen tot een bedrag van 10 euro, hij zou dan heen en terug rijden en ik had een uur de tijd om rond te lopen. Onderweg stopte hij nog een paar keer om mij fotos te laten maken van het uitzicht. Het was een mooie tempel maar teveel mensen. Nergens kon je ff rustig kijken. Het was snel fotos maken en weer weg. Weer een lesje geleerd, niet blindelings afgaan op reviews.

Ik had dorst en liep de koffiebar in waar we eerder waren geweest voor de livemuzikant. Hier raakte ik random aan de praat met een meisje over onze thee. De steen om haar nek leek verdacht veel op een ambersteen en ik vroeg ernaar. Ik verbaas me steeds over de overeenkomsten die mensen blijken te hebben en dat deze mensen elkaar opzoeken. Het was inderdaad een ambersteen, haar favoriete steen. We bleken allebei alleen te reizen en de rustigere plekjes op te zoeken. Ze had dezelfde studie achtergrond en werkervaring als mij. Ik had in gedachte om naar een tempel te gaan maar 2 uur later zaten we nog te kletsen. Samen liepen we nog een stukje door chiang mai en vonden we een eettentje waar we nog wat aten. Hierna waa het voor mij tijd om naar bangkok te gaan met de nachtbus. Ik nam een tuktuk naar het busstation. Onderweg riep de chauffeur naar 2 mensen, busstation? Hoe gaat dat passen in een tuktuk voor 2 personen? Ja hoor na wat geduw en getrek pasten er 3 grote backpacks, 3 kleine handtassen en 3 personen in. Ik nam plaats naast de chauffeur en hing half uit de tuktuk. Weer een ritje overleefd. Om half 7 kwam ik aan in de smog van bangkok. Ik had een hostel in dezelfde wijk geboekt als de eerste dagen, kon ik tenminste een keer niet verdwalen! ik kwam om half 9 in het hostel aan, ik had extra iets geboekt met vroege check in. Verbaasd van mijn plotselinge logica werkte dit in de praktijk anders. Helaas, deze info was fout en check in was vanaf 2 uur. He das nou jammer. Dan maar slapen op de bank. Ik had niet echt iets gepland voor mijn dag bangkok. In de avond ben ik gaan eten bij de straatrestaurantjes van chinatown.

Next stop: australiaaaaaa! Ik loop alweer achter maarja, verhalen kennen geen tijd?