Hallo!

Bij deze maak ik mijn eerste blog. Over een week vertrek ik al, mijn hoofd zit er zo vol mee dat ik me bedacht, ik schrijf er alvast een. Het besef komt langzaam dat ik een lange periode op reis ga, alleen. Mijn 'o joh ik vind het niet eng' is inmiddels al afgezwakt naar 'ik vind het best wel spannend'. Ik heb het al bijna een jaar over reizen, en nu is het echt bijna zo ver. Met mijn grote mond riep ik 'als ik mijn diploma heb, boek ik een ticket en ben ik weg hier!'. Inmiddels heb ik dit diploma op zak en moet ik mijn belofte aan mezelf waarmaken. Na jaren sparen en oriëntatie op de reis, was het: ticket boeken, ontslag nemen, abonnementen opzeggen en hoppa gaan. Dit heeft allemaal de afgelopen maand plaatsgevonden want ja, ik heb mijn diploma pas een maand.

In dit eerste verhaal kan ik vertellen over mijn reisplannen, ofja beter gezegd, het gebrek aan een reisplan. 'Maar waar ga je heen dan?' en 'Wat ga je doen daar dan?' waren de meestgestelde vragen. Het antwoord hierop is heel simpel, dat weet ik niet precies. Veel mensen schrikken en kijken me bedenkelijk aan. Misschien ben ik wel erg naïef en lach ik hier een jaar later enorm om, maar hoe kan ik iets plannen op een afstand van 10.000 kilomter (9186,15 km om precies te zijn, ik was nieuwsgierig).

Op 13 oktober vlieg ik naar Bangkok, heb een hostel voor 5 nachten en dan kijk ik wel. Misschien moet ik nog iets langer wennen en boek ik nog een paar nachten bij, misschien ben ik wel klaar voor het avontuur en vertrek ik uit Bangkok. Allereerst vlieg ik voor een tussenstop naar Kuala Lumpur. Dit kwam goed uit, kan ik meteen een visum voor Maleisië aanvragen en dan kan ik per trein het land in vanuit Bangkok. Ik ga niet geheel onvoorbereid.

Ook krijg ik vaak vragen over waarom ik dit wil gaan doen en waarom ik kies voor Zuidoost Azië. Daar heb ik wel een antwoord op! Nadat ik vorig jaar een half jaar stage gelopen heb in Suriname realiseerde ik me dat de wereld zo mooi is en dat er meer is dan alleen maar Nederland. Nadat ik terug was kwam er al vrij snel iets in me op, ik wil backpacken!! Het is nu of nooit. Het idee van het reizen was dus geboren. Al snel werd het een luxe probleem, maar wil ik heen dan? Als kind droomde ik al van witte zandstranden, palmbomen en zon. Het eerste wat in me op kwam was dan ook, ik ga sowieso de winter overslaan, lekker oppervlakkig. Studie-ontwijkend-gedrag, welke student kent het niet.. ik begon te googlen en al snel kwam ik om in de informatie. Al snel was ik eruit om naar Zuidoost Azië te gaan, puur gebaseerd op gevoel. Dit werd alleen maar versterkt door de gevonden informatie. Goedkoop, mooie natuur, afwisseld, vriendelijke mensen en mooie cultuur. In het begin probeerde ik nog een reisroute te maken, maar dit bleek al snel onbegonnen werk te zijn dus toen dacht ik, whatever ik zie het daar wel, de info heb ik, wat ik er daar mee doe zie ik dan wel weer.

Nadat ik me goed verdiept had in het land, cultuur en reismogelijkheden ben ik tot een globale reisroute gekomen. Hierin ligt niks vast. Ik ben benieuwd hoe ik hier later op terug kan kijken. Daarom is iedere keer als ik een blog typ weer een verassing waar ik nu weer ben. Dat vind ik ook het leuke er aan. Wel heb ik een motto. Ik ga niet een half jaar de toerist uithangen en van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid rennen. Bij de oriëntatie kwam ik namelijk dingen tegen waarvan ik dacht, dit wil ik absoluut niet. Reisorganisaties hebben mooie praatjes, ik vind het veel leuker om dingen zelf te ondernemen. Helemaal georganiseerd, de eerste 2 dagen verblijf je in de stad om vervolgens 3 nachten in een resort in de jungle te slapen om vervolgens weer 1,5 dag te besteden op een eiland, allemaal in een ruim zittende bus met airco en samen met 20 andere toeristen. Zo wil ik de reis dus absoluut niet gaan maken. Slapen in hostels, reizen per openbaar vervoer, eten halen bij lokale winkeltjes. Dit is mijn missie.

Volgend verhaal zal waarschijnlijk iets interessanter zijn om te lezen omdat ik dan op locatie ben. Hier kun je dus mijn avonturen volgen. Mocht je me missen? Ik heb gewoon mijn Nederlandse nummer en bereikbaar via sms, en whatsapp, alleen is het maar de vraag wanneer ik dan reageer.

En ja, ik doe voorzichtig.