Het slapen in de auto ging goed. De hoofdpijn die ik heb zal wel komen van te weinig zuurstof, de raampjes waren maar een beetje open. Het was heerlijk om te douchen na de treinreis. Het weer is prachtig en zo is de omgeving, groen en bergachtig.
Vandaag gaan we het North Cascades National Park in. Een bergachtig gebied, vol oude bossen. Eerst gaan we naar het bezoekerscentrum, voor wat informatie. Je weet maar nooit, misschien is er een expositie, uitgezette routes of begeleide rondwandelingen. De omgeving ziet er goed verzorgd uit en het is druk. We horen zelfs Nederlanders praten, dat is weer even wennen. We houden ons stil. Het bezoekerscentrum geeft inderdaad uitleg over de verschillende gebieden hier, met de planten en dieren die hier voorkomen. Het is het gebied waar zalmen hun eitjes afzetten in de herfst. Jammer dat we dat niet gaan meemaken. Er zitten hier beren, alle vuilnisbakken zijn van zwaar staal en hebben een speciale greep die alleen mensen kunnen open krijgen. Volgens een poster is er al snel een rondleiding in Newhalem, een klein eindje verderop. Daar is ook het bezoekerscentrum van Seattle Light, een energiemaatschappij van de stad Seattle die via een aantal waterkrachtcentrales elektriciteit genereert.
Newhalem bestaat uit een centrale, een eigen winkel, een inn speciaal voor werknemers, een bezoekerscentrum en een aantal houten huizen rond een groot grasveld. Dat er een beetje gelig bij ligt, het is al twee maanden droog. Eerst probeerden we koffie te drinken in de inn, maar dat mocht niet. Maar de koffie in de winkel is best goed. We zitten op de houten banken voor de winkel, tussen de bakken met bloemen onze koffie te drinken. Tegenover ons begint straks de rondleiding. Het is een mooie omgeving, een dalletje waar een rivier door stroomt omringt door steile bergwanden.
De rondleiding wordt gegeven door een enthousiaste en extroverte jonge mevrouw. Ze vertelt, terwijl we op het open grasveld staan, dat hier vroeger de tijdelijke onderkomens stonden van de lagere werknemers. Die, omringt door de mooie woningen van de leidinggevenden, wel gemotiveerd zouden worden om harder te werken. Opdat zij ooit ook daar terecht zouden komen. Het heeft niet zo gewerkt, eerder veroorzaakte het haat en nijd. Nou, dat had ik wel kunnen voorspellen, maar goed.
In de begintijd was er nog geen weg, alle materiaal voor het bouwen van de dammen werd aangevoerd door een trein. Die trein staat er nog steeds en de bel die er aan hangt horen we voortdurend tijdens onze wandeling. De inn en de winkel, vertelt ze verder, zijn speciaal voor werknemers gebouwd. Daar konden de vrijgezellen dan eten en er was een groot houten huis waar ze konden slapen. Speciaal met wc en badkamer, wat bijzonder was. Al die huizen hadden bijnamen gekregen. De Zijdestraat waar de hogere rangen woonden, etc.
We lopen verder naar een groot gebouw met hoge ramen wat de elctriciteitscentrale blijkt te zijn. Over een lange hangbrug lopen we er naar toe. In het begin was het nodig om de elektriciteit te promoten. Vandaar dat ze er een mooi gebouw hebben gemaakt. De vrouw van de directeur, vertelt de gids verder, had een liefhebberij in tuinieren. Ze had hier een grote tuin aangelegd, geholpen door andere echtgenoten. Er werden tours gehouden vanuit Seattle, eerst met de trein hier naartoe. Waar ze uitgebreid aten en de tuin konden bewonderen. Deze had een verwarmde plek waar bananen groeiden, helaas waren die na twee winters al dood, toch te koud hier. 's- avonds hadden ze dan een lichtshow bij de waterval verderop. De volgende dag werd er op een stuwmeer gevaren waar ze de op de eilandjes uitgezette apen en herten konden bekijken. Die lichtshow is er nog steeds vertelt ze, vanavond is er een rondleiding die begint met eten en dan eindigt met de lichtshow.
We bekijken de centrale van binnen, een grote ruimte met waterkrachtgeneratoren. Hier eindigt de rondleiding, waarop wij teruglopen om ons in te schrijven voor de maaltijd.
De rest van de dag brengen we door met het bezoeken van de dammen en stuwmeren. De eerste dam waar we over rijden is indrukwekkend. Het waait flink hier, de nauwe kloof aan de onderkant ziet er mooi uit. De wegen door de bergen zijn prachtig, hoge toppen soms met sneeuw. Diverse uitzichtpunten met borden met uitleg over geologie en natuur en adembenemende uitzichten.
Op de terugweg verzekeren we ons van een plekje op een camping. Het ligt naast de rivier in het bos. Tussen de grote bomen zijn plekken gemaakt voor campers en tenten. Allemaal met een picknicktafel en een berenkast. Een kast waar je eten in kan stoppen en waar de beren niet bij kunnen. Je stopt geld in een envelop die je in een soort brievenbus stopt. Een deel van de envelop klem je aan een paal van je plekje. Hopelijk werkt het en is ons plekje vanavond nog vrij.
Want het is etenstijd, tijd om weer terug te gaan naar de inn. Het is gezellig in de inn, waar een ouder echtpaar bij ons aan de tafel zit. Ze eten geen gluten, iets wat helpt volgens hun, ze voelen zich een stuk gezonder. Als klein kind is ze uit Finland gekomen, ze vind het een moeilijke taal. Het is leuk om zo met vreemde mensen te praten. Het eten is heerlijk, dat is mooi meegenomen.
De rondleiding aansluitend aan het eten heeft als thema "power". Niet zo gek dat thema, als je een gids van een energiemaatschappij bent.
Het blijkt dat ze in ruil voor de vergunning van het exploiteren van de waterdammen in een nationaal park, aan allerlei voorwaarden moeten voldoen. Informatie geven waaronder rondleidingen is daar één van. Power van overleving van de indianen, power van de vijf soorten zalm die hier voorkomen. Bij die vijf soorten gebruikt hij zijn vingers als ezelsbruggetje, waarvan ik er twee heb onthouden; de pink zalm (pink), de zilverzalm (ringvinger). De rest ben ik vergeten, ken de zalmsoorten ook niet, dus dan wordt het lastig. Na nog wat meer van die praatjes zijn we bij het steile weggetje naar de waterval aangekomen. Met elektrische power, gebruikt om de mensen te overtuigen van het nut van elektriciteit, wordt hier de waterval belicht. Rood, blauw, groen en wit wordt de waterval, het ziet er leuk uit.
In het donker rijden we naar onze camping, waar ons plekje gelukkig nog vrij is. Geen beer te zien, dat is nou jammer.
Hetty