Vanmorgen vertrokken we uit Greenvale. Waar ik gisteravond nog twee groene boomkikkers in de doucheruimte van de camping had gezien, waren ze vanmorgen verdwenen en hadden blijkbaar zelf de uitgang gevonden.
We zijn onderweg naar het Undara Volcanic National Park. We weten niet precies wat er daar te doen valt, maar volgen de borden 'Undara lava tube'. Dat klinkt interessant genoeg.
Zoals gebruikelijk stoppen we regelmatig voor het maken van foto's. Ik vereeuwig een emu met zeven jongen. We leggen zo niet alleen bijzondere beesten en verschijnselen vast, maar ook de geleidelijke veranderingen in het landschap en in het landgebruik. Hoewel de bermen naast de wegen meestal zeer breed zijn, zijn ze vaak te steil om zomaar overal te kunnen stoppen. We zijn bang om om te slaan met onze hoge camper. Daardoor missen we soms wel foto's van situaties die we eigenlijk hadden willen vastleggen. Ondanks dat ik na het importeren van de foto's in de iPad kritisch selecteer, en ruim de helft meteen verwijder, hebben we er in de twee weken dat we nu onderweg zijn, toch al 600 bewaard. Het veilig naar huis sturen van de foto's gaat helaas veel minder snel dan het fotograferen zelf. Er zijn er nog zo'n 350 te gaan. De enkele WiFi spots die we onderweg tegenkomen zijn veel te traag voor het uploaden van foto's. Tijdens de vele uren die we inmiddels bij McDonalds hebben doorgebracht heb ik er maar zo'n tien kunnen versturen. Hier moeten we echt een andere oplossing voor gaan vinden. Het opslaan van de duizenden foto's van de hele reis alleen in de iPad vind ik te kwetsbaar. Zolang ik ze nog niet naar huis heb kunnen sturen laat ik ze daarom als backup nog op de geheugenkaart van de camera staan.
Undara blijkt een centrum te zijn met camping, restaurant, informatieruimte en bar. We stappen net op tijd de receptie binnen, want al tien minuten later start de enige 'guided tour' van die dag naar de lava tubes. We betalen 55$ p.p. voor een wat later blijkt zeer interessante rondleiding en deskundige uitleg van twee uur. De gids brengt ons met nog negen andere toeristen met een busje naar het National Park. Hij vertelt hoe de oorspronkelijk granieten ondergrond de afgelopen acht miljoen jaar door zo'n honderd verschillende vulkanen is bedekt met een dikke laag basalt, gestolde lava. De laatste uitbarsting was 20.000 jaar geleden. Geologisch gezien was dat gisteren! Ik kijk bezorgd om me heen of er geen aanwijzingen zijn voor een nieuwe uitbarsting, want waarom gisteren wel en vandaag niet?
Gelukkig is er vandaag nog niets aan de hand.
We bezoeken enkele restanten van een lavapijp die in totaal wel 100 km lang is geweest, zo blijkt uit satellietfoto's. De prima trappen en vlonders zijn twintig jaar geleden gemaakt door gevangenen uit een open detentiecentrum, dat inmiddels is opgeheven.
Als speleoloog heb ik honderden grotten bezocht, zowel in gematigde streken als in de tropen. De lavagangen lijken daar in eerste instantie wel op, maar uit de details waar de gids ons op wijst, blijkt wel de totaal verschillende oorsprong.
Na de tour drinken we nog wat in de fraaie overdekte ruimte naast de bar. Vrijwel alle ruimten van het centrum bestaan uit opgeknapte treinwagons.
Een andere toerist wijst ons op een wandeling langs de rand van een vulkaan,16 km verderop. Het is nu op het heetst van de dag en we willen ook nog een stuk rijden vandaag, dus deze wandeling laten we maar aan ons voorbijgaan.
We rijden verder naar het noorden en willen uiteindelijk uitkomen bij Cooktown. Zonder toestemming van de camperverhuurder mogen we dan niet verder richting Cape York, het noordelijkste punt van Australië.
Het noordoosten van Australië is tropisch, net als het gebied Top End onder Darwin, waar we onze reis zijn begonnen. Het lijkt er nu echter al op dat het landschap van deze twee gebieden wel sterk van elkaar afwijkt. Het is hier veel vochtiger dan in Top End.
Vanaf Cooktown willen we grotendeels langs de kust naar Sydney rijden. Daar hebben we dan nog bijna twee weken de tijd voor.
Toen we gisteren in Charters Towers afsloegen naar het noorden, waren we nog maar zo'n 150 km verwijderd van de kust bij Townsville. Als we daar over een paar dagen langskomen hebben we op die 150 km na 'the great tropical drive' gereden. Volgens de folders is dat een rondrit van wereldklasse, die je achtereenvolgens voert langs de gouden savannen van de outback, het regenwoud van de natte tropen en het Great Barrier Reef. Deze rondrit heeft ons dan wel een omweg van 2000 km gekost. Dat de afstanden immens zijn in Australië hadden we al gezien toen we in Darwin de camper ophaalden. Daar hing namelijk een kaartje waarop Europa en Australië op dezelfde schaal stonden afgebeeld. Als ik me het plaatje nog goed voor de geest kan halen komt onze rit van Darwin naar Sydney dan overeen met een reis van Apeldoorn naar Athene, maar wel met een omreis via Stockholm en Moskou.
Het is nu 22.40 uur. We staan op een camping in Atherton en morgen rijden we weer verder richting Cooktown. De reis zelf is voor ons net zo belangrijk als het reisdoel, dus het maakt ons niet zoveel uit of we daar morgen al aankomen. Onze enige deadline is het afleveren van de camper op 8 december in Sydney.
Theo